هنر روم - فصل هفتم

در میان تمدن‌های باستانی، فرهنگ روم باستان برای پژوهشگران مدرن، دسترس‌پذیرترین است. میراث ادبی گسترده از شعر تا کتیبه‌ها، اطلاعات زیادی درباره فرهنگ روم ارائه می‌کنند.
رومی‌ها بناهای بسیاری ساختند که تا امروز باقی مانده‌اند، اما پرسش‌های مهمی از جمله ماهیت هنر روم وجود دارد.
بسیاری از آثار هنری روم تحت تأثیر سبک‌های یونانی کلاسیک هستند.
تاریخ‌نگاران هنر در قرن‌های نوزدهم و بیستم، هنر روم را اقتباسی از هنر یونان در نظر می‌گرفتند.
شهر رم در حدود سال ۷۵۳ یا ۷۵۲ پیش از میلاد در منطقه‌ای به نام لاتیوم، در نزدیکی رودخانه تیبر، تأسیس شد.
شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهد که منطقه رم از حدود سال ۱۰۰۰ پیش از میلاد مسکونی بوده است و در قرن‌های هشتم تا ششم پیش از میلاد تحت سلطه پادشاهان اتروریایی قرار داشته است.
این پادشاهان توسعه رم را با ساخت دیوار دفاعی، خشک کردن زمین‌های باتلاقی و ساخت معبدی باشکوه بر تپه کاپیتولین (یکی از هفت تپه رم) تسهیل کرده‌اند.
در حدود سال ۵۰۹ پیش از میلاد، رومی‌ها پادشاهان اتروریایی را سرنگون کردند و جمهوری رم را تأسیس کردند.
در حکومت جمهوری، گروهی از قضات برگزیده در دو شورای این کشور و مجلس سنا، حکم شورایی مشورتی را داشتند.
مجموعه‌ای از شورشی‌های مردمی که بیش از ۲۰۰ سال به طول انجامید باعث شد حقوق افراد عادی در نظر گرفته شود.
هنر روم یک هنر ترکیبی است که از عناصر متنوع برای شکل دادن به یک هویت هنری جدید و قوی استفاده کرد.
جامعه روم از آغاز تاکنون سنت‌های غیررومی دیگر را در حالی که قدرت این امپراتوری را تحت سوال نمی‌برد تحمل می‌کرد.

هنر و معماری روم

معماری روم تأثیر فراوانی بر ساختمان‌های غربی مدرن داشته است. این معماری نمادی از قدرت و ثبات است.
معماران رومی از سبک‌های یونانی (مانند دوریک، ایونیایی و کورینتی) الهام گرفته‌اند، اما بناهای ساخته‌شده، مشخصاً به سبک رومی هستند.
یک معبد باشکوه به خدای ژوپیتر در تپه کاپیتولین، که در زمان دو پادشاه قرن ششم پیش از میلاد شروع به ساخت شده بود، نمونه‌ای از این معماری است.
معبد شامل یک سکوی بلند با پلکان، ۶ ستون چوبی در جلو و ۶ ستون در هر طرف و دو ردیف ستون برای حمل سقف است.
استفاده از طاق‌ها (مانند طاق گهواره ای) یکی از نوآوری‌های رومی‌ها بوده است.
رومایی‌ها از بتون به عنوان یک مصالح ساختمانی جدید و کارآمد، برای اولین بار در بناهایی چون پورتیکوس آمیلیا (در قرن دوم پیش از میلاد در رم) استفاده کردند.
بتون در مقایسه با مصالح ساختمانی سنتی، هم ارزان‌تر و هم بیشتر انعطاف‌پذیر است.

مجسمه سازی روم

مجسمه سازی رومی، مانند معماری، عموما به عنوان هنری ترکیبی از سبک‌های خارجی و سنتی بومی در نظر گرفته می شود.
رومی‌ها از مجسمه‌های یونانی به عنوان الگو و اغلب نسخه‌های بدلی از آنها ساختند.
رومیان مجسمه‌سازی (برجسته‌کاری) را نه فقط برای بناهای مذهبی بلکه برای بناهای عمومی، اعم از یادبودها و بناها، به کار می‌بردند.
نمون‌هایی از مجسمه‌سازی رومی از دوره جمهوری، که از اواسط قرن دوم پیش از میلاد تا اوایل قرن اول پیش از میلاد را در برمی‌گیرد، تندیس‌های فردی هستند که از برنز، سنگ مرمر و یا سایر مواد ساخته شده‌اند.

مواد و روش ها در هنر روم

هنرمندان رومی اغلب از مجسمه‌های یونانی به عنوان الگو استفاده می‌کردند و نسخه‌های بدلی از آنها می‌ساختند.
روش‌های تقلید و اقتباس به کار رفته در مجسمه‌سازی رومی نشان‌دهنده‌ی خلاقیت، به‌ کارگیری فنون خلق نسخه ‌بدل، و حفظ یک سبک خاص در مجسمه‌سازی رومی است.
تکنیک مثلث‌بندی با استفاده از پرگار هم در مجسمه‌سازی رومی به کار می‌رفت تا یک نسخه بدل با دقت بالا از مجسمه اصلی ساخته شود.
در بسیاری از مواقع رومی‌ها در ساخت مجسمه‌ها از همان سبک‌های یونانی استفاده می‌کردند و تغییرات جزئی در چهره و شکل بدنی مجسمه‌ها تنها نشانه تمایز میان این دو سبک است.