Γραπτός Λόγος, Κοινωνία και Νόηση - Μάθημα 1

Η μελέτη του γραπτού λόγου, εστιάζοντας σε πτυχές όπως οι στάσεις και αντιλήψεις που εκφράζονται. Ασχολείται με την ανάλυση γραπτών κειμένων, όπως για παράδειγμα μαθητικών εργασιών.

Διερευνά τη σχέση μεταξύ γλωσσικών φαινομένων και ψυχολογικών διεργασιών. Χρησιμοποιεί πειραματικές μεθόδους για να μελετήσει πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος νους στη χρήση και μάθηση της γλώσσας.

Η διαδικασία με την οποία τα παιδιά μαθαίνουν για τη γραφή αυθόρμητα, παρατηρώντας και μιμούμενα.

Η μελέτη της σχέσης της γλώσσας με την κοινωνία. Εξετάζει πώς η γλώσσα ποικίλλει ανάλογα με την κοινωνική δομή.

Ποικιλότητα στην γλώσσα ανάλογα με την κοινωνική ομάδα ή περιοχή.

Η αλλαγή στη γλώσσα με το χρόνο, αποδεικνύοντας ότι η ομοιογένεια δεν είναι απαραίτητη.

Η χρήση διαφορετικών τρόπων ομιλίας ή γραφής ανάλογα με το κοινωνικό πλαίσιο.

Οι στάσεις και οι αξίες που έχουν οι άνθρωποι για μια συγκεκριμένη γλώσσα.

Η επίσημη πολιτική που καθορίζει τη χρήση της γλώσσας σε ένα κράτος.

Η οργάνωση της χρήσης της γλώσσας, όπως η καθιέρωση γραφής και κανόνων.

Ποικιλίες μιας γλώσσας που υπάρχουν εντός του ίδιου γεωγραφικού χώρου, δηλαδή διαλέκτους.

Η γραφή θεωρείται ως ένα σύστημα για τη μετατροπή του προφορικού λόγου σε γραπτή μορφή.

Η γραφή εκλαμβάνεται ως ένα σύστημα που δεν περιορίζεται μόνο στην απεικόνιση του προφορικού λόγου, αλλά καλύπτει μια ποικιλία μορφών λόγου, όπως σημεία στίξης, εικονικές γραφή ή ψηφιακές μορφές.

Η γραφή, η ανάγνωση, η γραμματική και η σύνταξη αναλύονται σε σχέση με την κοινωνική και ανθρωπολογική πραγματικότητα του άνθρωπου.

Η γραφή τις συνθετικέs της διαδικασίες, την ανάγνωση και την κατανόηση του γραπτού λόγου.

Η διαδικασία της ανάγνωσης ως μια δραστηριότητα που διεγείρει την νόηση και διευρύνει τιs γνώσεις και τιs ικανότητες των ατόμων.

Η γραπτή μορφή του λόγου, η οποία μπορεί να αυτο έχει ιδιαίτερους κανόνες και πτυχές σε σχέση με τον προφορικό λόγο.

Η έννοια του λειτουργικού γραμματισμού στη δεκαετία του 1970 περιλάμβανε ένα ευρύτερο φάσμα δεξιοτήτων με σκοπό την επαγγελματική εκπαίδευση και την οικονομική ανάπτυξη.

Η UNESCO ξεκίνησε καμπάνιες για να προωθήσει τον γραμματισμό ως μέσο εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης.

Η κριτική προσέγγιση του γραμματισμού αμφισβητεί την ουδετερότητα του γραμματισμού και υποστηρίζει ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί με διαφορετικούς τρόπους στις διάφορες κοινωνίες.

Ο παιδαγωγός Φρέιρε πίστευε ότι ο γραμματισμός πρέπει να προωθεί την πολιτική συνειδητοποίηση και τον εκδημοκρατισμό.

Η ερμηνεία και η κριτική ανάλυση του περιεχομένου των κειμένων είναι απαραίτητη για να κατανοήσουμε τις ιδεολογικές και πολιτικές διαστάσεις τους.

Ο «Νέος Κριτικός Γραμματισμός» δίνει έμφαση στην ανάδειξη της πολιτικής και ιδεολογικής χρήσης του γραμματισμού.

Η αποκωδικοποίηση των ιδεολογικών και πολιτικών μηνυμάτων που ενσωματώνονται στα κείμενα είναι απαραίτητη.

Το φάσμα του γραμματισμού περιλαμβάνει την κατανόηση, παραγωγή και χρήση ποικίλων ειδών κειμένων.

Στον σύγχρονο κόσμο, οι δεξιότητες γραφής και ανάγνωσης πρέπει να περιλαμβάνουν τη χρήση νέων τεχνολογιών.

Η κριτική επεξεργασία πολυτροπικών κειμένων, όπως εικονογραφημένα βιβλία, υπερκείμενα του διαδικτύου, είναι σημαντική στο σύγχρονο γράμματισμό.

Η ικανότητα να κατανοείς και να χρησιμοποιείς γραπτό λόγο, συμπεριλαμβανομένου του αλφαβητισμού και της ικανότητας να διαβάζεις, να γράφεις και να επικοινωνείς μέσω γραπτού λόγου.

Συνδέεται με την διδασκαλία της ανάγνωσης και της γραφής, καθώς και με την ανάπτυξη γνωσιακών δεξιοτήτων στο σχολικό περιβάλλον.

Απαιτείται από τα μέλη των σύγχρονων κοινωνιών για να είναι παραγωγικά στην ιδιωτική, την κοινωνική και την επαγγελματική τους ζωή, συμπεριλαμβανομένης της κατανόησης ποικίλων ειδών λόγου.

Αναφέρεται στις δεξιότητες που χρειάζονται τα άτομα για να αντεπεξέλθουν στην αγορά εργασίας.

Στοχεύει στην ευαισθητοποίηση των πολιτών στις λειτουργίες των μέσων μαζικής ενημέρωσης και στην κριτική ανάλυση των πληροφοριών.

Διαφορετικά είδη λόγου (πολυτροπικά, μονοτροπικά).

Κείμενα απαιτούν διαφορετικές τεχνικές "ανάγνωσης" και κατανόηση του συγκειμενικού τους πλαισίου.

Εκπαιδευτικά προγράμματα σπουδών για τον γραμματισμό με βάση το αντικείμενο σπουδών.

Προσδιορίζει τον βαθμό στον οποίο ένα άτομο έχει αναπτύξει τις απαραίτητες δεξιότητες για να κατανοήσει και να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά τον γραπτό λόγο.

Η ανάπτυξη του γραμματισμού γίνεται μέσα στο οικογενειακό και το κοινωνικό περιβάλλον ή με τη βοήθεια συστηματικής εκπαίδευσης.

Η διδασκαλία της γραφής, γραπτής και προφορικής, ως ξεχωριστό μάθημα έχει ως αποτέλεσμα να γίνεται η γλώσσα αυτοσκοπός, αγνοώντας το πραγματικό περιεχόμενο και τα ideologica μηνύματα των κειμένων.

Η γραφή, όπως και η τηλεόραση ή το διαδίκτυο, είναι μια τεχνολογία επικοινωνίας. Η χρησιμότητα και η επίδραση της εξαρτώνται από το πώς και για τί χρησιμοποιείται.

Η άγνοια των εκπαιδευτικών ως προς το τι πρέπει να διδάξουν καθιστά δύσκολη την επιλογή του σωστού περιεχομένου και των κατάλληλων μεθόδων διδασκαλίας.

Η διδασκαλία της γραφής μπορεί να χρησιμοποιηθεί με θετικό τρόπο για να βοηθήσει τους μαθητές να αποκτήσουν γνώσεις και να αναπτύξουν την κριτική τους σκέψη. Από την άλλη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με αρνητικό τρόπο για να χειραγωγηθούν και να διαχωριστούν οι άνθρωποι.

Είναι απαραίτητο να διακρίνουμε τις θετικές και αρνητικές χρήσεις της γραφής, ώστε να αξιοποιούμε τις θετικές ιδιότητες της και να αποφεύγουμε τις αρνητικές.

Ο ψυχογλωσσολόγος Σμιθ θεωρεί ότι η άγνοια των εκπαιδευτικών είναι το κύριο πρόβλημα στην εκπαίδευση και πράγματι, εμποδίζει την κριτική σκέψη και την ανεξάρτητη λήψη αποφάσεων.

Η διδασκαλία της γραφής μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να σχηματίσει την κρίση και την ικανότητα σκέψης των μαθητών, αλλά μπορεί να εναλλακτικά να εκμεταλλευτεί την αδυναμία τους για να τους χειραγωγήσει.