GGZ week 2

De verplaatsing van zorg van instellingen naar de samenleving.

Geestelijke gezondheidszorg binnen een instelling.

Geestelijke gezondheidszorg buiten een instelling.

Negatieve beoordeling en vooroordelen over psychiatrische aandoeningen.

Verplaatsing van zorg van een ziekenhuis naar ambulante zorg

Moderne, diverse vormen van psychiatrische zorg buiten de instellingen.

Toename van de sociale schaamte en vooroordelen over geestelijke gezondheidsproblemen.

Zorg die is aangepast aan de specifieke behoeften van de patiënt.

Ongeveer 1/3 van mensen met psychische stoornissen zoekt professionele hulp, de rest zoekt geen hulp.

De meeste mensen met een psychische stoornis zoeken eerst hulp bij de huisarts of andere eerstelijnszorgverleners.

Ongeveer 5% van de bevolking maakt gebruik van gespecialiseerde geestelijke gezondheidszorg.

De meeste mensen met psychische stoornissen ontvangen ambulante zorg, dat wil zeggen zorg buiten een kliniek.

Een minderheid (10% tot 14%) van de mensen met psychische stoornissen ontvangt klinische zorg, vaak in een ziekenhuis.

De ggz heeft als doel de geestelijke gezondheid te herstellen, te bevorderen, en de beperkingen die met psychische problemen samenhangen te verminderen.

Een belangrijk doel van de ggz is het verminderen van symptomen die met psychische problemen samenhangen.

De ggz streeft naar persoonlijke groei en zelfontplooiing van de cliënt.

Een doel van de ggz is het bevorderen van participatie van cliënten in de maatschappij.

De ggz wil de negatieve stigma's rondom geestelijke gezondheidsproblemen verminderen.

Het proces van het verplaatsen van zorg van traditionele, grote psychiatrische instellingen naar de samenleving, met focus op kleinere, meer mensgerichte voorzieningen.

Een vorm van geestelijke gezondheidszorg die zich tussen traditionele intramurale (binnen de instelling) en extramurale (buiten de instelling) zorg bevindt, met meer flexibiliteit en focus op integratie in de samenleving.

Een proactief zorgmodel waar hulpverleners actief contact opnemen met patiënten in hun eigen omgeving om preventief zorg te bieden.

Het proces van integreren van geestelijke gezondheidszorg in de samenleving, met nauwe samenwerking tussen verschillende sectoren en partijen.

Aandacht voor het verbeteren van de kwaliteit en efficiëntie van geestelijke gezondheidszorg, met focus op professionalisering, opleidingen, richtlijnen en protocollen.

Het gebruik van wetenschappelijk bewijs om de effectiviteit van behandelingen en interventies te onderbouwen.

Een samenhangend en geïntegreerd hulpaanbod voor een specifieke doelgroep, die de grenzen tussen verschillende instellingen overstijgt.

Het idee om zoveel mogelijk ggz-problematiek in de eerste lijn (huisarts, praktijkondersteuner) te behandelen om wachttijden, stigmatisering en kosten te verminderen.

De bezorgdheid dat extramurale zorg patiënten verwaarloost, te laat of helemaal niet opneemt.

Een samenhangend aanbod van zorg en ondersteuning voor een specifieke doelgroep, met input van verschillende disciplines en sectoren.

Het aantal psychiatrische bedden in de jaren '50 bereikte een hoogtepunt.

Naast medicatie werden in de jaren '50 ook sociotherapie en groepstherapie toegepast.

In de jaren '60 waren er drie belangrijke stromingen in de geestelijke gezondheidszorg: inrichtingspsychiatrie, de beweging voor geestelijke gezondheidszorg en zelfstandige praktijk van psychiaters.

Deze wet stelde vernieuwingen in psychiatrische ziekenhuizen in Nederland financieel mogelijk.

Een actieve patiëntenbeweging in de jaren '70 stimuleerde veranderingen in psychiatrische instellingen.

Einde jaren '70: het idee dat individuen zelf verantwoordelijk zijn voor hun gezondheid kreeg weer ruimte.

De wet op de maatschappelijke zekerheid in België stelde een verplichte ziekteverzekering in.

De P-dienst was bedoeld voor acute patiënten en de O-dienst voor patiënten die verdere behandeling nodig hadden.

De Riaggs waren landelijke instellingen die ambulante geestelijke gezondheidszorg aanboden.

De huisarts heeft een belangrijke rol in het vroegtijdig signaleren en behandelen van psychische problemen. Hierdoor worden mensen met psychische klachten sneller geholpen en wordt voorkomen dat ze escaleren.

In het eerste decennium van de 21e eeuw was er een snelle groei in de ggz, vooral in gebieden die achterbleven zoals kinder- en jeugdpsychiatrie.

Verplaatsing van ggz-zorg vanuit instellingen naar de samenleving, met focus op ambulante zorg en ondersteuning in eigen omgeving.

Een nieuw onderdeel van de ggz tussen huisartsenzorg en gespecialiseerde ggz, bedoeld om meer mensen met lichte tot matige psychische klachten in de eerste lijn te behandelen.

De manier waarop de ggz gefinancierd wordt, is veranderd. Dit heeft invloed op de manier waarop zorg wordt geleverd en betaald.