Gatunki Dziennikarskie i Publicystyczne

Gatunek tworzący wzorzec organizacji tekstu, zbiór konwencji, aktualizujący się w konkretnym tekście medialnym.

Najważniejsza konwencja gatunku, decydująca o sposobie odbioru.

Umowa między nadawcą a odbiorcą o wierności faktom.

Umowa między nadawcą a odbiorcą o równej pozycji w przekazaniu treści.

Zasada, że medium wpływa na gatunek/schemat treści.

Ramowy układ tekstu medialnego, oparty na konwencjach.

Element tekstu umieszczony nad tytułem, dodający dodatkowe informacje.

Główny tytuł, określający temat tekstu i przyciągający uwagę.

Dodatkowy tytuł, rozwijający tematykę głównego tytułu.

Pierwsze zdanie tekstu, które przykuwa uwagę i prezentuje główny temat.

Gatunek tekstów, których celem jest przekazywanie informacji w sposób obiektywny i klarowny.

Gatunek tekstów, którego celem jest wyrażanie opinii, komentowanie i interpretowanie rzeczywistości.

Cecha charakterystyczna gatunków informacyjnych, polegająca na przedstawianiu informacji w odwrotnej kolejności ważności.

Gatunek tekstów łączący elementy gatunków informacyjnych i publicystycznych, np. reportaż problemowy.

Charakterystyczna cecha gatunku publicystycznego, polegająca na wpływaniu na czytelnika, perswadowaniu.

Gatunek tekstów obejmujący kolekcję materiałów, np. programy telewizyjne, czasopisma.

Kluczowe elementy gatunku informacyjnego, takie jak wierność, szczegółowość, jednoznaczność, ścisłość, aktualność i zrozumiałość.

Gatunek tekstów, w którym autor wyraża swoje subiektywne opinie i odczucia.

Kluczowe elementy gatunku publicystycznego, takie jak przystępność, systematyczność, dociekliwość, inwencja, ścisłość, naoczność, różnorodność, impresyjność, selektywność i permanentność oddziaływania.

Gatunek informacyjny, który łączy elementy informacyjne z rozrywkowymi.

Gatunek prasowy o subiektywnym charakterze, pisany na dowolny temat, o strukturze narracyjnej, lekki i o tendencji do łączenia elementów publicystycznych, literackich i satyryczno-rozrywkowych.

Wypowiedź publicystyczna o dużym stopniu aktualności, charakteryzująca się silnym stanowiskiem autora, dominującą funkcją perswazyjną i jednoznacznością.

Komentarze, które wywodzą się bezpośrednio z tekstu informacyjnego.

Komentarze, które stanowią dopełnienie informacji, ale nie są bezpośrednio z nią związane.

Krótkie, zwarte i wyraziste wypowiedzi publicystyczne, zawsze podpisane imieniem i nazwiskiem, odnoszące się do informacji, ale wyraźnie od niej oddzielone (np. ramka, inna czcionka).

Gatunek łączący cechy informacji i publicystyki, formalizujący dialog między dziennikarzem a środowiskiem informacyjnym. Po raz pierwszy opublikowany w New York Herald w 1835 roku.

Gatunek, który wyodrębnił się z literatury. Pierwszy polski reportaż to "Pracownia Suchodolskiego" J. Kraszewskiego.

Reportaż, który skupia się na opisywaniu konkretnych faktów.

Reportaż, którego celem jest przedstawienie osobowości i przekonań odbiorców.

Prostsza forma niż reportaż, w której wydarzenia są przedstawiane chronologicznie, a najważniejsza jest sensacja i szybkie przedstawienie problemu.

Krótki, wyróżniony fragment tekstu, którego celem jest przekonanie czytelnika do konkretnego stanowiska.

Elementy otaczające tekst właściwy, które go uzupełniają i prezentują go w atrakcyjny sposób.

Tekst o tekście, który go opisuje, wyjaśnia lub przekazuje jakieś informacje o nim.

Gatunki tekstowe, które powstały w danej dziedzinie, np. w prasie.

Gatunki tekstowe, które przeniesiono z innych dziedzin.

Styl pisania, który charakteryzuje się konkretnością, emocjonalnymi wyrażeniami, skrótowymi konstrukcjami i perswazją.

Styl pisania, który charakteryzuje się obiektywizmem, zwięzłością i rzeczowością. Celem jest powiadomienie o faktach.

Technika pisania informacji od najważniejszych do najmniej istotnych, zaczynając od podsumowania i stopniowo dodając szczegóły.

Łączy w sobie treść informacyjną z elementami rozrywkowymi, pozostaje przyjazny dla odbiorcy i łatwy do przyswojenia.