Fysiologie van de Nieren

Het proces waarbij vocht en opgeloste stoffen vanuit de voorurine opnieuw in de bloedbaan worden opgenomen.

De glomerulaire filtratiesnelheid (GFS) is een maat voor de hoeveelheid bloedplasma die per minuut door de glomerulus wordt gefilterd. De GFS is een belangrijke indicator voor de nierfunctie.

De creatinineklaring is een methode om de GFS te meten. Hierbij wordt de concentratie creatinine in bloed en urine gemeten.

De hoeveelheid vloeistof die per minuut door de glomeruli, de filtereenheden van de nieren, wordt gefilterd.

Een benadering van de GFS die wordt berekend met behulp van een formule die rekening houdt met de leeftijd, het gewicht en de creatinine-concentratie in bloed.

De druk die ervoor zorgt dat vloeistof uit het bloed wordt gefilterd in de glomeruli, meestal rond de 10 mmHg.

Een formule die wordt gebruikt om de eGFS te berekenen, rekening houdend met leeftijd, gewicht en creatinine-concentratie.

Eiwitten die in zeer kleine hoeveelheden in de urine te vinden zijn. Dit is normaal en wordt niet door standaard urineonderzoek gedetecteerd.

De vloeistof die in de glomeruli wordt gefilterd en de eerste stap is in de vorming van urine.

Een formule die wordt gebruikt om de eGFS te berekenen, rekening houdend met leeftijd, geslacht, etniciteit en eiwitinname.

Het proces waardoor stoffen uit het bloed worden verwijderd en in de urine terechtkomen.

Een verbeterde formule die wordt gebruikt om de eGFS te berekenen, rekening houdend met leeftijd, geslacht en etniciteit.

De buisjes in de nieren waar de voorurine doorheen stroomt en waar reabsorptie en secretie plaatsvinden.

Het resultaat van de Cockcroft-Gault formule voor vrouwen wordt vermenigvuldigd met 0,85. Dit omdat vrouwen doorgaans een lagere spiermassa hebben dan mannen, wat resulteert in een lagere creatinine-concentratie.

Een medische aandoening waarbij de nieren niet goed werken. Dit kan leiden tot een verhoogde creatinine-concentratie in het bloed en een verlaagde GFS.

De stijgende tak van de lis van Henle, waar Na+ en Cl- actief worden getransporteerd, is belangrijk voor de regulatie van de zoutconcentratie in de urine.

Een dagboek waarin de zorgvrager zijn plasgedrag bijhoudt, inclusief hoeveelheid urine per plasbeurt, de tijdstippen van het plassen en de eventuele klachten.

Een meting van de hoeveelheid vocht die de zorgvrager inneemt en uitscheidt in een bepaalde periode.

Het verzamelen van een staal urine om te onderzoeken.

Een beeldvormend onderzoek dat gebruik maakt van geluidsgolven om een beeld van de blaas te creëren.

Onderzoek van de werking van de blaas en de urinewegen.

Een beeldvormingstechniek die röntgenstralen gebruikt om een beeld van de blaas en de urinewegen te creëren.

Een score die de ernst van de toestand van de zorgvrager aangeeft.

Een score die de ernst van de toestand van de zorgvrager aangeeft, ontworpen om te helpen bij het herkennen van patiënten die risico lopen op het ontwikkelen van complicaties.

De eerste stap in het beoordelen van een zorgvrager is om de huidige situatie te beschrijven en te analyseren.

Om de blaas optimaal te legen, is een ontspannen houding cruciaal. Dit zorgt voor ontspanning van de bekkenbodemspieren en bevordert de mictie.

Voldoende vochtinname is essentieel voor een goede blaasfunctie. Een lage vochtopname kan leiden tot problemen zoals urineweginfecties en obstipatie, die de incontinentie kunnen verergeren.

Een teveel aan cafeïne of alcohol kan de productie van urine verhogen, wat de druk op de blaas verhoogt en de kans op incontinentie vergroot.

De bekkenbodemspieren spelen een belangrijke rol bij de controle van de blaas. Een goede coördinatie van deze spieren is essentieel voor continentie.

De blaas en bekkenbodemspieren moeten goed samenwerken om continent te zijn. Een goede houding en ontspanning van de bekkenbodemspieren zijn belangrijk voor de blaasfunctie.

De dagelijkse hoeveelheid urineproductie is normaal tussen de 1200-1500 ml. Deze hoeveelheid kan variëren afhankelijk van verschillende factoren, waaronder voeding en medicatie.

Een goede voorovergebogen houding met beide voeten op de grond en ellebogen op de dijen bevordert de ontspanning van de bekkenbodemspieren en een efficiënte blaaslediging.

De normale frequentie om te plassen is 4 tot 6 keer per 24 uur, met een hoeveelheid urine per keer van 200 tot 300 ml.

Normaal gesproken verloopt het plassen gecontroleerd, pijnloos en met een krachtige straal, zonder nadruppelen.

Onwillekeurige lozing van urine bij mensen ouder dan 3 jaar, zonder afwijkingen aan het urogenitaal of zenuwstelsel, heeft vaak psychische oorzaken.

Symptomen zoals pijn, jeuk, veel of weinig plassen, brandend gevoel bij het plassen, een slappe straal, nadruppelen, incontinentie, bloed of pus in de urine, 's nachts veel plassen, in bed plassen, afwijkende geur of kleur van de urine en een afwijkend aspect van de urine kunnen wijzen op een probleem met het urinair stelsel.

Niet kunnen plassen wordt retentie genoemd.

Het is belangrijk om te weten of de zorgvrager de oorzaken van zijn of haar klachten begrijpt, zoals bijvoorbeeld waarom hij of zij urine verliest of een blaassonde heeft.

Het beoordelen van de mentale status van een patiënt, met name hun bewustzijn, is cruciaal om problemen met plassen en urineproductie op te sporen.

De huid is een belangrijke indicator voor de gezondheid van het urinair stelsel. Let op de kleur, intactheid, tekenen van huidirritatie door urine en aanwezigheid van decubitus.

Incontinentie geassocieerde dermatitis (IAD) is een huidirritatie die ontstaat door langdurige blootstelling aan urine.

Moisture Associated Skin Damage (MASD) is een huidbeschadiging die veroorzaakt wordt door langdurige blootstelling aan vocht.

Hulpmiddelen zoals incontinentiemateriaal en blaassondes moeten zorgvuldig geobserveerd worden op slijtage, lekkage en comfort.

Het beoordelen van de positie van de blaassonde, zoals de hoogte van het opvangzakje, is belangrijk voor een optimale werking.

In deze fase focussen we op de gedetailleerde medische voorgeschiedenis van de patiënt, inclusief eerdere urinaire problemen

Een beoordeling van de reden van opname, de specifieke zorgvraag en de huidige diagnose(n) van de patiënt.