Hoofdstuk 2: Succesvol ouder worden

Het idee van wat een 'goed leven' is, met focus op persoonlijk welzijn, autonomie en hoe om te gaan met levensvragen zoals lijden, verlies en de eindigheid van het leven.

De behoeften die cruciaal zijn voor het menselijk bestaan, gerangschikt van basisbehoeften (zoals voedsel en veiligheid) tot hogere behoeften (zoals waardering en zelfrealisatie).

Het fysieke welbevinden en de gezondheid van het lichaam.

Het vermogen van een individu om te leren leven met een fysiek veranderend lichaam in de loop van de tijd.

De kernwaarde voor veel ouderen, die aangeeft hoe belangrijk het is om gezond te blijven en lichamelijke problemen te voorkomen.

Het ervaren van stress en het vinden van manieren om deze te beheren, om te gaan met de uitdagingen van ouder worden.

Factoren die de emotionele, mentale en sociale aspecten van het ouder worden beïnvloeden.

Het vermogen van een individu om zijn eigen leven te beheren en te sturen, inclusief de eigen gezondheid en welzijn.

Een goede ouderdom hangt af van factoren zoals medische zorg, huisvesting en een goede woonomgeving.

Sociale waardering is essentieel voor een goed leven als oudere. Dit omvat het gevoel nuttig te zijn, vriendschappen te hebben en deel uit te maken van de gemeenschap.

Het leven volgens eigen morele principes is belangrijk voor een zinvol leven als oudere. Dit houdt in dat je verantwoordelijkheid neemt en trouw bent aan je waarden.

Zingeving in het leven geeft richting en voldoening aan het bestaan. Het helpt ouderen de eigen ervaringen te accepteren en een doel te vinden, zelfs met verliezen en beperkingen.

Een goede ouderdom is een balans tussen het vervullen van natuurlijke behoeften, de eisen van de samenleving, morele vrijheid en zingeving.

Ingrijpende gebeurtenissen, waaronder langdurige frustraties en het niet-plaatsvinden van verwachte gebeurtenissen, kunnen stress veroorzaken.

Ook positieve gebeurtenissen, zoals het plannen van een huwelijk, kunnen stressvol zijn.

Ouderen die hun diagnose van kanker ontkennen of bagatelliseren en geloven dat het niet zo erg is. Deze reactie kan voorkomen dat ze de situatie serieus aanpakken.

Een manier om met stressvolle gebeurtenissen om te gaan. Kan zowel positieve als negatieve effecten hebben op de gezondheid.

Ouderen die hun dagelijkse activiteiten zelfstandig kunnen uitvoeren en sociaal actief blijven.

Factoren die het risico op gezondheidsproblemen verhogen. Denk aan leefstijl, erfelijkheid, enz.

Factoren die invloed hebben op het vermogen om na ziekte of handicap te functioneren. Denk aan de zorg, aanpassingen in de woning, enz.

Factoren die van binnenuit invloed hebben op het functioneren na ziekte of handicap. Denk aan persoonlijkheid en coping mechanismen.

Een theoretisch model dat beschrijft hoe risicofactoren, externe en interne factoren bijdragen aan belemmeringen in het dagelijks functioneren.

De basisbehoeften die nodig zijn voor fysiek welzijn, zoals voldoende eten, drinken, warmte en het ontbreken van pijn.

De behoefte aan geestelijke en fysieke activiteiten om verveling te voorkomen.

De behoefte aan liefde, genegenheid en intimiteit.

De behoefte om door anderen erkend te worden en deel uit te maken van een groep met gedeelde waarden en normen.

Het vermogen om jezelf positief te onderscheiden van anderen.

De middelen die je van buitenaf nodig hebt om in je behoeften te voorzien, zoals geld, voedsel, werk en sociale contacten.

De vaardigheden die je nodig hebt om je eigen leven te beheren en je externe hulpbronnen te gebruiken om je behoeften te vervullen.

De vaardigheid om initiatief te nemen en niet passief af te wachten.

Het vermogen van ouderen om zelf voor hun welzijn te zorgen, zowel fysiek als emotioneel, en het vermogen te ontwikkelen om met veranderingen om te gaan.

Een benadering van zelfmanagement die zich richt op de psychische aspecten van welzijn, zoals het omgaan met emoties, stress en veranderingen.

Een benadering die zowel fysieke als psychosociale aspecten van welzijn combineert, met focus op het proactief zorgen voor welzijn en omgaan met verlies.

Een benadering van zelfmanagement die zich richt op het goed omgaan met chronische aandoeningen en het beheren van de eigen fysieke gezondheid.

Het vermogen om te leven met en om te gaan met verlies van fysieke en sociale rollen, en om betekenis te vinden in het leven.

De basisbehoeften die nodig zijn om fysiek en sociaal welzijn te ervaren, zoals voedsel, veiligheid, liefde en sociale connectie.

Het algemene gevoel van welzijn en tevredenheid met het leven, gebaseerd op vervulling van basisbehoeften.

Het geleidelijk terugtrekken uit het leven op lichamelijk, psychologisch en sociaal vlak.

De theorie die stelt dat ouderen actief en betrokken moeten blijven om gelukkig te zijn.

Deze theorie beoogt te beschrijven hoe ouderen continuïteit in hun leven blijven zoeken.

De maatschappij vervult een rol in het proces van terugtrekken. Het ontnemen van actieve rollen, het instellen van pensioenen en leeftijdsdiscriminatie dragen hieraan bij.

Variatie in vriendschappelijke relaties bevordert veerkracht tegen verlies.