Erizaintza Teoria eta Gehieneko Faseak

Erizainak pazientearen beharrak ebaluatu, arreta planifikatu, esku-hartzeak hautatu eta emaitzak ebaluatu behar dituzte.

Marriner eta beste batzuek sortutako sailkapena da, erizaintzako ereduak eta teoriak hainbat kategoriatan sailkatzen dituena: filosofia, eredua, teoria eta bitarteko teoria.

Kerouacek erizaintzako eredu eta teoriak euren printzipioen arabera hiru taldetan sailkatzen ditu: kategorizazioa, integrazioa eta eraldaketa.

1850-1950 arteko eredu eta teoria multzoa da, pazientea pasiboa dela eta ezagutza zientifikoa dela soilik balio duela adierazten duena.

1950-1975 arteko eredu eta teoria multzoa da, gizabanakoa inguruneak eragin eta bere osasunean aktibo jokatzen duela adierazten duena.

1975etik aurrera, erizaintzako eredu eta teoria multzoa da, mundura irekitzea eta pazientearekin berdintasunean lan egitea bultzatzen duena.

Erizain-eredu eta teoria multzoa da, gizakiaren beharretatik abiatzen dena eta behar horietara zuzendu behar dela azpimarratzen duena.

Florence Nightingale-k diseinatutako diagrama da, eremu polar bat erabiliz armada ingelesaren heriotza-kausak irudikatzeko. Zirkuluaren erditik neurtutako sekzio urdinek gaixotasunen ondoriozko heriotzak adierazten dituzte, sekzio gorriek zauriak eta sekzio beltzek bestelako arrazoiak.

Florence Nightingale-k pazienteek zeuden ingurumenaren eta baldintzen garrantzia azpimarratu zuen. Osasun ona lortzeko, naturak pazientearen gainean eragiteko baldintza aproposak sortu behar zirela uste zuen.

Aire garbia, argia, higienea, hondakin urak kentzea eta beste faktore batzuk dira Florence Nightingale-k osasunerako garrantzitsuak zirela uste zituen elementuak.

Florence Nightingale izan zen lehen emakumea Royal Statistical Society-ko kide izendatu zutena.

Florence Nightingale-k erizainen prestakuntza eta esperientzia berebizikoak zirela uste zuen pazienteak behar bezala zaintzeko.

Florence Nightingale-k erizain lanaren hiru alderdi garrantzitsuak azpimarratu zituen: Behaketak, hausnarketak eta trebetasun praktikoak. Hauek guztiak pazienteentzako arreta egokia emateko beharrezkoak dira.

Florence Nightingale-k uste zuen gaixotasunak organismoaren sendatzeko prozesu natural baten parte direla.

Florence Nightingale-k erizainaren zeregina pazienteentzako baldintza onenak sortzea zela uste zuen, hala naturak bere sendaketa prozesua egin ahal izan dezan.

Florence Nightingale-k lehen erizain ikertzailetzat hartu behar dugu.

Pazientearen osasuna mantentzearen garrantzia. Aire garbia, argia, garbiketa, hondakin-urak botatzea eta edateko urarekin batera.

Pazientearen arnasketa hobetzeko funtsezkoa da. Aire garbia eskaini behar da, ez hotza eraginez.

Eguzkiaren argiaren garrantzia pazienteentzat azpimarratzen da. Argiztapen egokia ezinbestekoa da.

Ingurune garbiak infekzioak saihestuko ditu, materia organikoak garbitzen.

Hondakinak ondo tratatu eta bota behar dira, ingurunea ez kutsatzeko.

Pertsonaren egoera da, bere giza egitura fisiko eta mental guztiak ondo funtzionatzen dituena. Osasuna ez da soilik fisikoa, baita psikologikoa, sozialen eta interpertsonalak ere.

Gaixoek edateko ura eskuragarri izan behar dute, batez ere ingurune mugatuetan.

Pazienteak lasai eta baketsu mantentzea da helburua. Zarata saihestu eta informazio gehiegi ez eman behar zaie.

Norbanako bati laguntzea bere burua zaintzeko. Helburua da osasuna mantentzea, gaixotasun bat sendatzea edo gaixotasun horren ondorioak ekiditea.

Pertsonarengan eragina duten faktoreak, hala nola fisikoak, kimikoak, biologikoak eta sozialak, familiakoak zein komunitarioak.

Janari-orduak funtsezkoak dira, eta erizainak horren garrantziaz jabetu behar dute.

Gaixotasuna naturari gorputza konpontzeko ematen dioten aukera dela uste zuen Edateko urak.

Erizainentzako teoria bat da, erizainak eta pazienteak elkarlanean eta informazioa partekatzen dute bizi-helburu jakin batzuk lortzeko.

Erizainak eta pazienteak interakzioa ondo egiten badute, helburuak eta xedeak lortuko dira, eta horrek gogobetetze eta erizaintzako arreta eraginkorra ekarriko ditu.

Erizainak pazienteen eta ingurunearen behatzaile bikainak izan behar dute, etengabeko jarduera.

Dorothy Johnsonen ereduak, pertsona jokabide-sistema gisa definitzen du, azpisistema interdependent eta integratuen multzo batzuez osatua. Sistema horiek oreka bat lortzen saiatzen dira doikuntzen eta egokitzapenen bidez.

Johnsonen ereduaren arabera, erizaintzaren xedea da pazienteari bere gizarte-eskariei egokitzen lagundu, agindu biologikoak betearazten lagundu eta gizarteko rolak betearazten lagundu.

Johnsonen ereduak Florence Nightingale-ren ideian oinarritzen da, hau da, erizaintza pertsonei gaixotasun edo lesioak prebenitzen edo sendatzen laguntzeko izendatzen dela.

Johnsonen ereduak dio giza jokabidea azpisistema interdependent eta integratuen bidez antolatzen dela.

Johnsonen ereduak dio giza jokabidearen bidez oreka bilatzen dugula, egokitzeko eta aldatzeko gaitasunaren bidez.

Dorothy Johnson-en ereduaren arabera, erizaintza kanpoko indar bat da, pazientearen jokabide-sistemaren antolaketa optimizatzen eta integratzen laguntzen duena, osasun-arriskuak edo gaixotasuna dauden egoeretan.

Dorothy Johnsonen ereduaren arabera, erizaintzak pazientearen jokabide-sistemaren antolaketa eta integrazioa sustatu behar du osasun fisiko eta soziala mantentzeko, agindu biologikoak errespetatuz eta gizarteko rolak betetzen lagunduz.

Dorothy Johnsonen ereduaren arabera, pazienteari bere gizarte-eskariei egokitzen laguntzea erizaintzaren xedeetako bat da.

Dorothy Johnsonen ereduaren arabera, erizaintzaren xedea da pazienteari agindu biologikoak sustengatzeko portaera alda dezakeen laguntzeko.