Eksperyment Więzienny Stanforda i Milgrama

Gotowość osób do spełniania próśb innych, oparta na identyfikacji z tymi osobami i poczuciu, że są one prawowitymi przedstawicielami wspólnych celów, wartości i aspiracji.

Badanie przeprowadzone przez Stanley'a Milgrama, które badało posłuszeństwo wobec autorytetu. Uczestnicy eksperymentu byli proszone o podanie wstrząsów elektrycznych innym osobom (aktorom) w sytuacji, gdy osoba prowadząca eksperyment, będąc w roli autorytetu, wywierała presję na udzielanie coraz silniejszych wstrząsów. Eksperyment wykazał, że znaczna część uczestników była skłonna postępować zgodnie z poleceniami autorytetu, nawet wbrew własnym przekonaniom.

Grupa osób, która identyfikuje się z tymi samymi celami, wartościami i aspiracjami.

Połączenie dwóch lub więcej osób, które mają wspólne cele, wartości i aspiracje.

Zaufanie do osoby działające w imieniu grupy i dążące do realizacji wspólnych celów.

Punkty zwrotne w eksperymencie Milgrama, które wskazywały na gotowość uczestników do kontynuowania zadania, mimo wiedzy o potencjalnym cierpieniu „uczestnika” otrzymującego wstrząsy

Powtórzenie eksperymentu Milgrama w różnych kontekstach społecznych i kulturowych.

Zdolność do rozpoznawania i reagowania na emocje innych osób. W kontekście eksperymentu Milgrama, odnosi się do zdolności uczestników do rozpoznania cierpienia osoby otrzymującej wstrząsy.

Stan silnej presji społecznej wywieranej przez autorytet, która może prowadzić do zachowań sprzecznych z własnymi wartościami i przekonaniami.

Eksperyment przeprowadzony przez Philipa Zimbardo w 1971 roku, w którym 24 ochotników uczestniczyło w symulowanym środowisku więziennym przez 2 tygodnie. Celem było zbadanie wpływu sytuacji na zachowanie i jak bardzo ludzie będą wchodzić w wyznaczone role.

Grupa badanych ochotników, którzy zgłosili się do eksperymentu z powodu jego atrakcyjności. W ogłoszeniu o badaniu zaznaczono „eksperyment więzienny”, co przyciągnęło osoby o specyficznych cechach.

Połączenie cech osobowości (dyspozycji) i środowiska (sytuacji), które wpływa na zachowanie. W eksperymencie to kwestia, czy brutalne zachowania strażników wynikają z ich osobowości, czy z roli, którą pełnią w symulowanym więzieniu.

Zdolność do wywołania u osób poczucia nudy, strachu, arbitralności i kontroli, co prowadzi do poczucia bezsilności i utraty indywidualności. Metoda stosowana w Eksperymencie Więziennym w Stanfordzie przez Zimbardo

Krytyka Eksperymentu Więziennego w Stanfordzie związana z rozmiarem i składową grupy badanych, specyficzną grupą ochotników, instrukcjami od Zimbardo, wchodzeniem w role, rolą Zimbardo, replikowalnością, wiarygodnością i faktem, że tylko 1/3 strażników zachowywało się sadystycznie.

Zimbardo wyrażał przekonanie, że brutalne zachowania strażników w jego eksperymencie wynikają z sytuacji, a nie z ich osobowości. Badania Carahana i McFarlanda podważają to stanowisko i zwracają uwagę na wybór uczestników do badania, sugerując, że specyficzna grupa ochotników mogła skłonność do brutalnych zachowań już posiadać.

Eksperyment, w którym uczestnicy byli poddawani primingowi słowami związanymi ze starością przed wykonaniem zadania chodzenia po korytarzu. Rezultaty sugerowały, że priming starości może wpływać na prędkość chodzenia.

W eksperymencie "Słowa związane z osobami starszymi wywołują powolne chodzenie" użyto słów takich jak "zmartwiony", "Floryda", "stary", "samotny", "szary", "samolubnie", "ostrożny", "sentymntalny", "mądry", "uparty", "uprzejmy", "bingo", "wycofan

W badaniu 2a i 2b eksperymentu "Słowa związane z osobami starszymi wywołują powolne chodzenie" miernikiem zmiennej zależnej był czas przejścia korytarza o długości 9,75 metra.

Badanie 3 eksperymentu badało wpływ podprogowego wyświetlania zdjęć czarnych i białych mężczyzn na emocjonalność osób badanych. Uczestnicy obserwowali zdjęcia, a następnie wykonywali zadanie z kółkami.

W badaniu 3 eksperymentu "Słowa związane z osobami starszymi" priming polegał na podprogowym wyświetlaniu czarnobiałych zdjęć czarnych lub białych mężczyzn przed każdym zadaniem z kółkami.

Badanie, w którym uczestników podzielono na grupy, a każda grupa otrzymała różne wersje zdań do ułożenia. Wersje te zawierały słowa związane z niegrzecznością, uprzejmością lub neutralnością.

Pojęcie opisujące zjawisko, w którym wcześniejsze doświadczenie (np. kontakt ze słowami) wpływa na późniejsze zachowanie lub myśli.

Zmienna, którą mierzymy w badaniu. W tym przypadku czas, w jakim uczestnicy przerywali rozmowę.

Uczestnicy w grupie primingu niegrzecznego przerywali rozmowę znacznie szybciej niż uczestnicy w grupie neutralnej lub uprzejmej.

Grupa uczestników, która otrzymała zdania zawierające słowa związane z niegrzecznością.

Grupa uczestników, która otrzymała zdania zawierające słowa związane z uprzejmością.

Grupa uczestników, która otrzymała zdania zawierające neutralne słowa.

Prezentacja bodźców, które mają wywołać określone skojarzenia lub reakcje u uczestników.

Wczesne badanie, które pokazało, że priming może wpływać na zachowanie.

Pojęcie odnoszące się do wpływu sytuacji na nasze zachowanie. Oznacza, że nasze decyzje i działania są uzależnione od czynników zewnętrznych i kontekstu, w którym się znajdujemy.

Eksperyment, w którym uczestnicy mieli przypisać znaczenie kolejnym słowom, a następnie ocenić, jak szybko mogą przejść przez pokój. Okazało się, że osoby słyszące słowa związane ze starością poruszały się wolniej. Eksperyment ten pokazuje, że nasze myśli i przekonania mogą wpływać na nasze zachowanie fizyczne.

Zjawisko polegające na tym, że ludzie, którzy są świadkami wydarzenia, częściej podejmą działanie, jeśli jest więcej osób obecnych. W przypadku jednej osoby czują się bardziej odpowiedzialni za reakcję.

Eksperyment, który wykazał, jak łatwo podporządkować się autorytetowi, nawet gdy jego rozkazy są sprzeczne z naszymi wartościami. Eksperyment przeprowadzony w kontekście II wojny światowej z udziałem żołnierzy niemieckich.

Pojęcie w psychologii społecznej, które określa proces tworzenia przekonania na podstawie tego, co jest łatwe do przypomnienia (np. efekt dostępności). Skłonność do zakładania, że coś, co łatwo przypominamy, jest częstsze lub ważniejsze od czegoś, co przypominamy z trudnością.

Pojęcie w psychologii społecznej, które opisuje zjawisko, gdy ludzie mają skłonność do przeceniania wagi czynników osobistych w wyjaśnianiu zachowania innych. Nie dostrzegają wagi czynników sytuacyjnych.

Pojęcie w psychologii społecznej, które opisuje skłonność do utrzymywania swoich poglądów i przekonania nawet w obecności sprzecznych dowodów.

Zjawisko w psychologii społecznej, w którym ludzie mają skłonność do przeceniania prawdopodobieństwa wystąpienia pewnych wydarzeń (np. katastrof), jeśli łatwo im to przypomnieć lub jeśli mają do nich dostęp w mediach.