Economische Onderwerpen Samenvatting

Bedrijven kunnen geld lenen van banken of andere financiële instellingen, die dit geld van het publiek hebben.

De mate waarin de aangeboden hoeveelheid van een goed reageert op een prijsverandering.

De rente die bedrijven betalen op leningen en de dividenden die ze aan aandeelhouders uitkeren, zijn de vergoedingen voor het gebruik van geleend geld.

De aangeboden hoeveelheid verandert evenredig met de prijsverandering. Als de prijs met 20% stijgt, stijgt het aanbod ook met 20%.

Wanneer een bedrijf meer inkomsten heeft dan uitgaven, kan het de winst uitkeren aan aandeelhouders (dividenden) of bewaren voor toekomstige investeringen (reserves).

De aangeboden hoeveelheid reageert sterker dan de prijsverandering. Als de prijs met 5% stijgt, kan het aanbod met 30% stijgen.

Bedrijven kunnen hun eigen winsten gebruiken om te investeren, dit noemen we interne financiering.

De aangeboden hoeveelheid reageert zwakker dan de prijsverandering. Als de prijs met 20% stijgt, stijgt het aanbod slechts met 2%.

Collectieve goederen zijn goederen die door de overheid worden geproduceerd, zoals onderwijs en defensie. Deze goederen worden niet door de markt aangeboden.

De aangeboden hoeveelheid verandert niet, ongeacht de prijsverandering. Bijvoorbeeld: de schilderijen van Vincent van Gogh.

Directe belastingen zijn belastingen die worden geheven op de inkomsten van gezinnen en bedrijven, zoals loonbelasting en vennootschapsbelasting.

De aangeboden hoeveelheid reageert oneindig sterk op de prijsverandering. Bij elke prijsstijging is de aangeboden hoeveelheid onbeperkt.

Indirecte belastingen zijn belastingen die worden geheven op de prijs van goederen en diensten, zoals btw.

De plek waar vraag en aanbod elkaar ontmoeten, en de prijs en hoeveelheid van een goed worden bepaald.

De overheid geeft geld uit aan subsidies en transfers om economische groei te stimuleren en de welvaart van de bevolking te verbeteren.

De mate waarin alle relevante informatie over een markt openbaar is.

Ricardo's theorie stelt dat landen zich moeten specialiseren in producten waar ze relatief efficiënter in zijn, met focus op relatieve kostenverschillen, niet absolute.

Protectionisme is het beschermen van de binnenlandse industrie via invoerbeperkingen. Dit gebeurt vaak vanwege zorgen over lageloonlanden of de opvoeding van ontwikkelingslanden.

Het argument dat ontwikkelingslanden extra bescherming nodig hebben om hun industrie te ontwikkelen, omdat ze met een nadeel starten ten opzichte van ontwikkelde landen.

Het argument dat invoerbeperkingen nodig zijn om eigen werknemers te beschermen tegen lage lonen in andere landen, vaak door lagere arbeidskosten of sociale zekerheid.

Het argument dat protectionisme nodig is om te voorkomen dat bedrijven producten onder de kostprijs verkopen, wat oneerlijke concurrentie creëert.

Het Bruto Binnenlands Product (BBP) is een maatstaf voor de totale waarde van alle goederen en diensten die in een land geproduceerd worden in een bepaalde periode. Het wordt vaak gebruikt als indicator voor de economische groei van een land.

Hoewel het BBP een goede indicator is voor de economische activiteit, heeft het een aantal beperkingen als maatstaf voor welvaart. Het zegt bijvoorbeeld niets over de verdeling van de rijkdom, de kwaliteit van leven of de impact op het milieu.

De conjunctuur is de algemene toestand van de economie. Het beschrijft hoe de economie zich ontwikkelt: is deze in een periode van groei of krimp?

Een conjunctuurbeweging is de schommeling van de economische activiteit. De economie beweegt in cycli van groei en krimp.

Twee opeenvolgende recessies. De economie krimpt twee keer achter elkaar.

Conjunctuurindicatoren zijn economische variabelen die informatie geven over de huidige en toekomstige toestand van de economie. Ze worden gebruikt om te bepalen of de economie groeit of krimpt.

Verklaringen van de conjunctuurbeweging die vanuit de economie zelf komen. Dit kan bijvoorbeeld te maken hebben met consumentengedrag, investeringen of de productie.

Verklaringen van de conjunctuurbeweging die vanuit de buitenwereld komen. Dit kan bijvoorbeeld te maken hebben met olieprijzen, overheidsbeleid of internationale gebeurtenissen.

Invoerrechten, oftewel douanerechten, zijn belastingen die worden geheven op ingevoerde goederen. Deze belastingen maken de ingevoerde producten duurder en maken het voor bedrijven moeilijker om te concurreren met binnenlandse bedrijven.

Specifieke rechten zijn invoerrechten die worden berekend op basis van de hoeveelheid van de ingevoerde goederen. Dus hoe meer je importeert, hoe hoger de belasting.

Ad-valoremrechten zijn invoerrechten die worden berekend op basis van de waarde van de ingevoerde goederen. De belasting is dus hoger voor duurdere producten.

Exportsubsidies zijn subsidies die door een overheid worden uitgegeven aan bedrijven die producten exporteren. Deze subsidies maken de producten goedkoper in het buitenland, maar kunnen leiden tot compenserende invoerrechten door andere landen.

Importquota of -contingenten zijn een limiet op de hoeveelheid van een bepaald product dat in een land mag worden geïmporteerd. Dit kan worden gebruikt om binnenlandse producenten te beschermen tegen buitenlandse concurrentie.

Een economisch boycot is een vorm van handelsbelemmering waarbij handel met een bepaald land wordt geblokkeerd. Dit kan worden gedaan om politieke of economische druk uit te oefenen op het land.

Een embargo is vergelijkbaar met een boycot, maar is beperkter. Het verbiedt alleen de handel in specifieke producten, zoals wapens.

De wisselkoers is de waarde van de ene valuta uitgedrukt in een andere valuta. De wisselkoers wordt bepaald door de vraag naar en het aanbod van valuta op de wisselmarkt.

De overheid grijpt in om de concurrentie van bedrijven uit andere landen te beperken. Dit kan door middel van subsidies, protectionistische maatregelen, of het creëren van importbeperkingen.

De overheid moet een balans vinden tussen het bevorderen van economische groei, het zorgen voor een rechtvaardige verdeling van de rijkdom en het in evenwicht houden van de betalingsbalans.

De overheid gebruikt haar middelen om langetermijnproblemen aan te pakken. Denk aan investeringen in onderwijs, infrastructuur, of onderzoek en ontwikkeling.

Het document waarin de verwachte inkomsten en uitgaven van de overheid voor een jaar worden vastgelegd.

De overheidsbegroting bestaat uit twee delen: de algemene uitgavenbegroting, die alle uitgaven beschrijft, en de rijksmiddelenbegroting, die een overzicht geeft van de inkomsten van de overheid.

De wet die bepaalt dat de begroting jaarlijks moet worden goedgekeurd door het parlement.

De inkomsten en uitgaven van de overheid moeten specifiek en gedetailleerd worden beschreven in de begroting.

Het beheren van overheidsfinanciën door middel van belastingen en uitgaven om de economie te beïnvloeden.