Economie I - Wat is Economie?

De logaritme van het bbp per capita laat zien hoe snel het bbp per capita groeit.

De 'Western offshoots' zoals de Verenigde Staten en Australië hebben een snellere toename van het bbp per capita dan West-Europa.

Japan heeft een snellere toename van het bbp per capita dan Latijns-Amerika.

China heeft een snellere toename van het bbp per capita dan Sub-Sahara-Afrika.

De logaritmische schaal maakt het mogelijk om de groeisnelheid van het bbp per capita te visualiseren.

De logaritme van een getal is de macht waartoe het grondtal verheven moet worden om dat getal te krijgen.

De wetenschap die zich bezighoudt met het bestuderen van hoe mensen keuzes maken in een wereld met schaarse middelen.

Het bbp per capita is het bbp gedeeld door de bevolking.

De studie van economieën, dus het geheel van economische activiteit in landen, regio's of zelfs de hele wereld.

De grafiek laat de evolutie van het bbp per capita zien over de tijd, per regio.

De economische invalshoek focust op het begrijpen van keuzes die mensen maken, rekening houdend met de schaarste van middelen.

Het gebruik van middelen om producten te produceren en te consumeren, waarbij we met beperkte resources rekening houden.

Een vereenvoudigde voorstelling van hoe goederen en diensten worden geproduceerd, verdeeld en geconsumeerd in een economie.

De mate waarin mensen hun behoeften kunnen vervullen, met inbegrip van materiële en immateriële zaken.

De groei van de productie van goederen en diensten in een economie over een bepaalde periode.

De efficiëntie waarmee middelen worden gebruikt om producten en diensten te creëren en te leveren, wat leidt tot meer productie met dezelfde inspanning.

Het proces waarbij beslissingnemers (huishoudens, bedrijven en overheid) hun keuzes maken over consumptie, productie en sparen.

Het gebruik van goederen en diensten om onze behoeften te bevredigen. Het impliceert productie en vereist inkomen.

Alles wat je kan sparen is geen consumptie. Dit zorgt voor toename van je vermogen.

Het omzetten van inputs (grondstoffen, arbeid, kapitaal) in outputs (goederen en diensten) met waardetoevoeging.

Een concept dat benadrukt hoe de efficiëntie van productieprocessen onze welvaart beïnvloedt. Het wordt vaak gemeten aan de hand van het aantal geproduceerde goederen en diensten per ingezet uur arbeid.

Het specialiseren in bepaalde taken en vervolgens ruilen met anderen om een ​​groter aantal producten en diensten te verkrijgen.

De algemene welvaart in een land, die wordt beïnvloed door economische factoren zoals productie, consumptie en inkomen.

De hoeveelheid geproduceerde goederen en diensten per uur gewerkt.

De toename van de arbeidsproductiviteit. Dit betekent dat meer output wordt geproduceerd met dezelfde input, of dezelfde output met minder input.

Een van de cruciale factoren die de arbeidsproductiviteit beïnvloeden. Denk aan nieuwe machines, software of productietechnieken.

Een andere belangrijke factor die de arbeidsproductiviteit beïnvloedt. Dit verwijst naar de specialisatie van taken en handel tussen mensen.

Een belangrijke factor in de analyse van het BBP per hoofd van de bevolking. Het aantal uur gewerkt door de tewerkgestelde bevolking.

De verhouding tussen de beroepsbevolking en de bevolking op werkbekwame leeftijd.

Het bruto binnenlands product (BBP) per hoofd van de bevolking. Dit is een belangrijke indicator voor de welvaart van een land.

Een belangrijke economische indicator die de waarde van de geproduceerde output per gewerkt uur meet.

De extra kosten (in afspeellijsten) die Lisa zou moeten maken om nog één hemd te strijken, in vergelijking met Bart.

De extra kosten (in hemden strijken) die Bart zou moeten maken om nog één afspeellijst te maken, in vergelijking met Lisa.

De situatie waarbij beide partijen er beter van worden door te specialiseren en te ruilen. Dit gebeurt wanneer er verschil is in de opportuniteitskosten voor beide partijen.

De curve die alle mogelijke combinaties van goederen (afspeellijsten en hemden) toont die Lisa en Bart samen kunnen produceren met hun beschikbare middelen en technologie.

De PMC is dalend en concaaf vanwege de toenemende opportuniteitskosten. Naarmate Lisa en Bart meer van één goed produceren, moeten ze steeds meer van het andere goed opgeven om een extra eenheid te produceren.

Het punt op de PMC waar Lisa zich volledig specialiseert in het maken van afspeellijsten en Bart zich volledig specialiseert in het strijken van hemden.

De situatie waarbij Lisa en Bart dezelfde hoeveelheid afspeellijsten en hemden produceren. Dit punt ligt op de PMC, maar niet op het punt van volledige specialisatie.

De specialisatie van arbeid is het verdelen van een productieproces in verschillende taken. Iedere arbeider specialiseert zich in één specifieke taak, waardoor ze efficiënter kunnen werken. Dit leidt tot een hogere productiviteit en lagere kosten per eenheid.

Adam Smith, een Schotse econoom, beschreef in 1776 al het principe van specialisatie van arbeid. Hij beargumenteerde dat eenieder die zich specialiseert in één taak meer kan produceren dan wanneer die alle taken zou uitvoeren.

Een voorbeeld uit de economie: in 1776 kon één arbeider 20 spelden per dag maken. Door de taken te verdelen over 10 arbeiders kon de productie stijgen tot 48.000 spelden per dag. Dit illustreert het enorme productiviteitsvoordeel dat specialisatie kan opleveren.

De Britse wiskundige Charles Babbage nam in 1832 de theorie van Smith verder. Hij stelde dat door de productie nog verder te specialiseren, de productie van spelden nog efficiënter kon verlopen. Hij berekende dat 10 arbeiders dankzij zijn suggesties 80.000 spelden per dag konden produceren.

De snelle technologische vooruitgang leidt tot een stijging van de productiviteit. Deze vooruitgang heeft de voorspelling van Malthus, die in 1798 schreef dat de bevolkingsgroei sneller zou gaan dan de voedselproductie, ongeldig gemaakt.

De technologische innovatie van de landbouw heeft ervoor gezorgd dat voedselproductie sneller is gestegen dan de bevolkingsgroei. Dit is te danken aan betere meststoffen, machines en tractoren.

De stijging van de productiviteit heeft niet voor alle sectoren tot een evenwichtige daling van de prijzen geleid. Sommige sectoren, zoals de landbouw en de industrie, hebben een snellere productiviteitsgroei gekend dan andere sectoren, zoals de dienstensector. Dit heeft tot gevolg dat de relatieve prijzen in de verschillende sectoren veranderen.

Technologische innovatie heeft een grote invloed op de economie. Het leidt tot een stijging van de output per persoon en een daling van de prijzen. Deze trend kan echter ongelijk verlopen in verschillende sectoren en kan leiden tot een verschuiving in de relatieve prijzen.