Dżuma - Kwestionariusz do powieści Camusa

Miasto w Algierii, w którym rozgrywa się akcja powieści. Jest to miejsce o szybkim tempie życia, dominują handlarze, a mieszkańcy nie mają czasu na rozrywki.

Główny bohater powieści, lekarz, który obserwuje i dokumentuje wydarzenia w Oranie, w tym pojawienie się zarazy.

Pierwsza oznaka zarazy w Oranie, która pojawia się 16 kwietnia. Szczury masowo giną na ulicach, a ich obecność wzbudza strach i niepokój wśród mieszkańców.

Choroba, która dotyka mieszkańców Oranu, charakteryzująca się szybkim przebiegiem, silnym bólem i śmiercią. Jej przyczyny i droga rozprzestrzeniania się nie są od razu znane.

Młody dziennikarz, próbujący znaleźć sens w wydarzeniach w Oranie. Jest sceptyczny wobec zarazy i jej wpływu na ludzi.

Jedna z postaci w powieści, która jest kapłanem i próbuje znaleźć rozwiązanie dla tragedii ludności Oranu. Staje w obliczu wiary i cierpienia.

Stan, w którym mieszkańcy Oranu są zamknięci w mieście ze względu na rozprzestrzenianie się zarazy. Nie mogą wyjechać ani z nim kontaktować się.

Mężczyzna, który próbuje popełnić samobójstwo, ale zostaje ocalony. Jego desperacja odzwierciedla panujący wśród mieszkańców strach i rozpacz.

Dżuma staje się coraz bardziej niebezpieczna. Lekarze nie mają skutecznej metody leczenia, a liczba zgonów rośnie.

Tarrou proponuje utworzenie wolontariackich ekip sanitarnych, aby zwiększyć wysiłki w walce z epidemią.

Rieux odmawia wiary w Boga, twierdząc, że walczy z nim, ale jego sukcesy są tylko tymczasowe.

Castel opracowuje nowe serum przeciwko dżumie, które budzi w Rieux ogromne nadzieje.

Grand, sekretarz formacji sanitarnych, cierpi na obsesję na punkcie pierwszego zdania książki. Podkreśla drobne szczegóły, co wpływa na jego nerwy i efektywność.

Rambert poszukuje sposobów na ucieczkę z miasta, ale zdając sobie sprawę z restrykcji prawnych, szuka nielegalnych rozwiązań.

Cottard pojawia się w gabinecie Rieux podczas rozmowy z Rambertem.

Dżuma przekształca się w bardziej niebezpieczną odmianę płucną. Lekarze nie są w stanie zwalczyć choroby.

Główny bohater, dziennikarz, który próbuje uciec z miasta ogarniętego epidemią dżumy. Z czasem zmienia zdanie i postanawia walczyć z chorobą.

Doktor, który poświęca się walce z epidemią dżumy. Jest odważny i oddany sprawie.

Postać, która pojawia się w powieści jako niebezpieczny przestępca, ale z czasem staje się przeciwnikiem dżumy.

Mieszkaniec miasta, który ma kontakty z przemytnikami i może pomóc w ucieczce z miasta.

Sposób na opuszczenie miasta, w którym panuje epidemia dżumy.

Choroba, która rozprzestrzenia się w mieście i jest przyczyną tragedii.

Zjawisko, które nasila się w szczytowym momencie epidemii. Odnosi się do osób, które próbują zdesperowanych działań, by opuścić miasto.

Władze miasta wprowadzają surowe kary za przestępstwa, ale mimo to epidemia nie słabnie.

Dżuma zaczyna się cofać. Ludzie z niepewnością, ale z nadzieją, zauważają spadające liczby chorych. Ożywają plany na powrót do normalności, które jednak budzą w nich pewien niepokój.

Doktor Rieux zauważa, że w szpitalu, gdzie pracuje, również pojawia się poprawa u pacjentów. Choroba traci na sile.

Choć dżuma osłabła, wciąż zabija. Jedną z ofiar jest sędzia Othon, który był jednym z ocalałych po pierwszej fali epidemii.

Ludzie zbierają się na ulicach, by świętować zmniejszenie restrykcji i otwieranie bram miasta. Radość jest jednak ostrożnie temperowana strachem przed ponownym wybuchem choroby.

Cottard, który zyskał na znaczeniu podczas epidemii, czuje się teraz zagrożony. Obawia się, że ludzie go porzucą, gdy dżuma minie. Zaczyna się ukrywać i unikać kontaktu z innymi.

Tarrou, który wcześniej prowadził dziennik z relacji z epidemii, teraz staje się bardziej osobisty w swoich zapiskach. Przemienia się z obserwatora w uczestnika ludzkiej tragedii, opisując swoje myśli i uczucia.

Tarrou zachorował na dżumę. Jego matka prosi doktora Rieux o opiekę nad nim, a nie o umieszczenie w szpitalu. Rieux ulega prośbie i podaje mu serum, ale choroba jest silna.

Współczesny narrator historii, anonimowy historyk, który dokumentuje wydarzenia.

Lekarz pracujący w Oranie, główny bohater, który po raz pierwszy zauważa szczury i rozpoczyna walkę z epidemią.

Urzędnik w Oranie, który prosi Rieux o pomoc dla Cottarda, po nieudanej próbie samobójstwa. Prowadzi dziennik, w którym opisuje swoje myśli.

Mieszkaniec Oranu, który zostaje zamknięty w mieście w wyniku kwarantanny, jego narzeczona zostaje zmuszona do odejścia, co go niszczy.

Paneloux wierzył, że cierpienie jest błogosławieństwem, które uczy nas i prowadzi do rozwoju duchowego. Nie uważał to za fatalizm, ale za "fatalizm czynny", w którym człowiek aktywnie angażuje się w naukę płynącą z cierpienia.

Tarrou, podobnie jak Paneloux, uważał cierpienie za doświadczenie, które może prowadzić do rozwoju duchowego. Rieux, który był ateistą, nie zgadzał się z tłumaczeniem cierpienia religijnymi argumentami, ale rozumiał perspektywę Tarrou.

W Oranie, gdyż każdego dnia umierali ludzie, nie było okazji na obchodzenie święta zmarłych. Cottard, choć mniej litościwy,. podkreślił smutną realność sytuacji.

Prefektura w Oranie staram się kontrolować panującą epidemię i zapewnić spokoj publiczny. Jednym ze sposobów były obozy kwarantanny i izolacji, które miały ograniczyć rozprzestrzenianie się  dżumy.

Gonzales, wcześniej odpowiedzialny za wywiezienie Ramberta z Oranu, teraz nadzoruje obóz na stadionie miejskim. Mieszkańcy obozu pozbawieni znanej rutyny, cierpią z powodu niedoświadczania życia po za jego murami.

Tarrou opowiada Rieux o swojej przeszłości i winie, która go prześladowała. Widząc sąd ojca, jego moralne wpadki, Tarrou został tragicznie zraniony. Chciał odkupić grzechy ojca i znalazł nadzieję w walce z dżumą w Oranie.

Rieux, samotny w walce z dżumą, otrzymuje prośbę od sędziego Othona, którego żona już wyszła z kwarantanny, ale on został w obozie.