Drewno i Materiały Drewnopochodne

Drewno jest jednym z najstarszych materiałów budowlanych, uzyskiwanym z obróbki drzew.
Posiada doskonałe właściwości fizyczne i mechaniczne, co czyni go materiałem konstrukcyjnym i wykończeniowym.
Terminy "drzewo" i "drewno" różnią się znaczeniem. "Drzewo" odnosi się do rośliny, natomiast "drewno" oznacza obrobiony materiał.

Przekrój pnia drzewa składa się z rdzenia, właściwego drewna i kory.
Twardziel, ciemniejsza część drewna, otacza rdzeń.
Biel, jaśniejsza część drewna, znajduje się na zewnątrz twardzieli.
Słoje roczne, ułożone współśrodkowo względem rdzenia, wskazują na wzrost drzewa.
Promienie rdzeniowe biegną od rdzenia do obwodu.
Miazga twórcza, znajdująca się pomiędzy drewnem a korą, wytwarza komórki drzewa i łyka.
Miazga korkowa, między łykiem a korą, tworzy komórki kory.

Najczęściej stosowane gatunki drzew iglastych to sosna, świerk, jodła i modrzew.
Gatunki drzew liściastych są stosowane rzadziej, głównie do produkcji fornirów i materiałów posadzkowych.
Najczęściej stosowane gatunki drzew liściastych w budownictwie to dąb, buk, jesion, wiąz, brzoza, olcha i grab.

Drewno jest materiałem anizotropowym, co oznacza, że jego właściwości zależą od kierunku działania sił.

Właściwości mechaniczne drewna zależą od gatunku, gęstości pozornej, wilgotności, budowy anatomicznej i wad oraz kierunku działania siły względem włókien.
Wytrzymałość drewna wzrasta wraz ze wzrostem gęstości pozornej i malejącą wilgotnością.
Największą wytrzymałość na ściskanie ma drewno przy działaniu siły równolegle do kierunku włókien.
Wytrzymałość na rozciąganie przy działaniu siły wzdłuż włókien jest ponad 2-krotnie większa od wytrzymałości na ściskanie.
Wytrzymałość na zginanie przy sile prostopadłej do kierunku włókien jest również 2-krotnie wyższa od wytrzymałości na ściskanie.
Współczynnik sprężystości podłużnej drewna wynosi 800-16000 MPa.
Twardość drewna wg Janki wynosi 30-80 MPa przy wilgotności 15%.
Giętkość i łupliwość drewna zwiększają się pod wpływem wilgotności i wyższej temperatury.

Drewno jest jednym z najstarszych materiałów budowlanych, wykorzystywanym od wieków.
Drewno jest produktem obróbki ręcznej i mechanicznej ze ściętych drzew.
Drewno charakteryzuje się doskonałymi właściwościami fizycznymi i mechanicznymi, co czyni go cennym zarówno jako materiał konstrukcyjny, jak i wykończeniowy.

W przekroju pnia drzewa widoczne są: rdzeń, właściwe drewno i kora.
Rdzeń stanowi wewnętrzną, ciemniejszą część drewna.
Biel stanowi zewnętrzną, jaśniejszą część drewna.
Słoje roczne są pierścieniami ułożonymi współśrodkowo względem rdzenia.
Promienie rdzeniowe przebiegają od rdzenia do obwodu.
Miazga twórcza to żywa część rośliny znajdująca się pomiędzy drewnem a korą, która wytwarza komórki drzewa i łyka.
Miazga korkowa to część rośliny umieszczona pomiędzy łykiem i korą, produkująca komórki kory.

Do najpopularniejszych gatunków drzew iglastych stosowanych w budownictwie należą: sosna, świerk, jodła i modrzew.
Drzewa liściaste są rzadziej wykorzystywane w budownictwie, głównie do produkcji fornirów i materiałów posadzkowych.
Do najpopularniejszych gatunków drzew liściastych stosowanych w budownictwie należą: dąb, buk, jesion, wiąz, brzoza, olcha i grab.

Drewno jest materiałem anizotropowym, co oznacza, że jego właściwości fizyczne i mechaniczne zależą od kierunku działania sił.
Wilgotność drewna znacząco wpływa na jego właściwości fizyczne i mechaniczne.

Po ścięciu drewno ciemnieje.
Drewno drzew krajowych ma zazwyczaj barwę od jasnożółtej do brązowej.
Drewno jest materiałem lekkim, o średniej gęstości około 1500 kg/m3.
Gęstość pozorna drewna przy wilgotności około 15% wynosi 450-750 kg/m3.
Drewno jest higroskopijne, absorbując wilgoć z otoczenia.
Przy wilgotności względnej powietrza 100% drewno osiąga wilgotność około 30%.
Wilgotność drewna prowadzi do kurczenia się i pęcznienia.
Skurcz drewna jest największy w kierunku prostopadłym do włókien.
Drewno o wilgotności nieprzekraczającej 20% jest najbardziej odpowiednie do celów budowlanych.
Drewno całkowicie suche jest kruche i nie nadaje się do zastosowań budowlanych.
Drewno charakteryzuje się niską przewodnością cieplną, dwukrotnie większą wzdłuż włókien niż w kierunku prostopadłym.
Współczynnik rozszerzalności liniowej drewna jest niewielki, a jego wartość zależy od kierunku działania siły.
Drewno jest paliwem łatwopalnym.
W temperaturze około 50°C wytrzymałość drewna obniża się o około 10%.

Właściwości mechaniczne drewna zależą od: rodzaju drzewa, gęstości pozornej, wilgotności, budowy anatomicznej, wad drewna i kierunku działania siły w stosunku do kierunku włókien.
Im większa gęstość pozorna i mniejsza wilgotność, tym większa wytrzymałość drewna.
Drewno ma największą wytrzymałość na ściskanie przy działaniu siły równolegle do kierunku włókien.
Wytrzymałość na rozciąganie wzdłuż włókien jest ponad 2-krotnie większa od wytrzymałości na ściskanie.
Wytrzymałość na zginanie prostopadle do kierunku włókien jest 2-krotnie większa od wytrzymałości na ściskanie.
Współczynnik sprężystości podłużnej E = 800-16000 MPa.
Twardość drewna według metody Janki wynosi 30-80 MPa przy wilgotności 15%.
Giętkość i łupliwość drewna zwiększają się pod wpływem wilgotności i temperatury.