Doelsvragen Module 2: Politieke Filosofie

De natuurlijke toestand van de mensheid volgens Hobbes, waar er geen regels of overheid is en mensen constant in conflict zijn met elkaar.

De drijfveren die volgens Hobbes leiden tot conflicten tussen mensen in hun natuurlijke staat: de drang om te winnen, de angst voor gevaar en de wens om erkend te worden.

De voortdurende strijd tussen mensen in de natuurtoestand waarin iedereen tegen iedereen is.

De gedachte dat mensen hun natuurlijke vrijheid moeten opgeven om vrede en veiligheid te krijgen in een georganiseerde samenleving.

De eerste natuurwet van Hobbes: streef naar vrede, maar verdedig jezelf met geweld als dat nodig is.

De tweede natuurwet van Hobbes: Wees bereid je onbeperkte vrijheid op te geven voor vrede, maar alleen als anderen hetzelfde doen.

Volgens Hobbes is ongehoorzaamheid de oorzaak van wanorde en leidt het tot terugval in de natuurtoestand.

Alle vormen van onrechtvaardigheid en conflicten die in een geordende samenleving voorkomen zijn het gevolg van het breken van het sociaal contract.

Het idee dat de absolute macht van een heerser afkomstig is van God.

De toestand waarin mensen leven zonder een gecentraliseerde autoriteit.

De drie fundamentele rechten die volgens Locke alle mensen van nature hebben: leven, vrijheid en eigendom.

De visie van Hobbes waarin een sterke en absolute soeverein nodig is om orde te handhaven en chaos te voorkomen.

De visie van Locke waarin de natuurtoestand vreedzaam is en waarin individuen van nature met rechten worden geboren.

Het idee dat mensen hun rechten en vrijheden vrijwillig afstaan aan de overheid in ruil voor veiligheid en bescherming.

Het belang van een soeverein om de natuurlijke rechten van individuen te beschermen en conflicten te voorkomen.

De algemene wil omvat wetten en regels die ervoor zorgen dat mensen op de best mogelijke manier kunnen samenleven.

Rousseau geloofde dat de mensen zelf de wetten moeten bepalen en ernaar moeten leven. Iedereen heeft dus een stem en draagt bij aan de algemene wil.

Door de groei van de bevolking en het ontstaan van gemeenschappen, moesten mensen afstappen van de natuurtoestand en samenwerken in een maatschappij.

Rousseau veroordeelde het systeem van de maatschappij omdat het de rijken bevoordeelde en de armen onderdrukte. Hij wilde graag de vrijheid en gelijkheid herstellen.

Rousseau introduceerde de wetgever als een wijze persoon die de bevolking kan instrueren en inspireren om te stemmen in overeenstemming met de algemene wil.

Volgens Rousseau is egoïsme aangeleerd en niet aangeboren. Mensen gaan stemmen voor hun eigen belangen in plaats van voor de algemene wil.

Hobbes zag egoïsme als een fundamenteel onderdeel van de menselijke natuur. Egoïsme leidde tot conflicten en oorlogen in de natuurtoestand.

Volgens Hobbes zijn mensen van nature egoïstisch en strijden ze constant tegen elkaar in de natuurtoestand. Er zijn geen gemeenschappelijke regels omdat iedereen zijn eigen belang nastreeft.

Het idee dat een democratisch systeem kan leiden tot onrechtvaardigheid wanneer de meerderheid beslist om een minderheid te onderdrukken, waardoor de rechten van die minderheid worden geschonden.

Een stroming in de politiek die beargumenteert dat het sociaal contract de ongelijkheid tussen de rijken en armen in stand houdt.

De gedachte dat de eigenaren van bezittingen de meeste macht hebben in een samenleving, terwijl de werkenden weinig invloed hebben.

Marxistisch argument dat het sociaal contract klassenverschillen verhult en de macht van de rijken legitimeert.

Kritiek op het sociaal contract omdat het het belang van de gemeenschap en de historische context negeert.

Het idee dat directe democratie moeilijk te realiseren is in grote gebieden met veel mensen.

Het idee dat wetten in verschillende gebieden van een land sterk kunnen verschillen als burgers direct mogen stemmen.

De theorie van het sociale contract bekritiseert het marxisme omdat het de macht van de arbeidersklasse (proletariaat) negeert en ongelijkheid als noodzakelijk voor orde ziet. Volgens marxisten is deze ongelijkheid juist het resultaat van klassenstrijd en wordt deze versterkt door het sociale contract.

Het sociale contract negeert de historische context waarin contracten ontstaan, waardoor de dynamiek van uitbuiting en conflict in kapitalistische samenlevingen niet wordt verklaard.

De theorie van het sociaal contract benadrukt individuele rechten en vrijheden, terwijl marxisten beweren dat deze de collectieve en sociale aard van het menselijk bestaan maskeren.

Carole Pateman bekritiseert de theorie van het sociaal contract omdat het de patriarchale machtsverhoudingen tussen mannen en vrouwen verdoezelt.

Pateman stelt dat er naast een sociaal contract een impliciet seksueel contract bestaat, waarbij vrouwen systematisch worden onderworpen aan mannen.

Het seksueel contract verhult de natuurlijke rechten van vrouwen en legitimeert patriarchale structuren.

Volgens Pateman is emancipatie van vrouwen (of andere gediscrimineerde groepen) onmogelijk binnen het bestaande sociale contract.

Pateman argumenteert dat er altijd een onderdrukte en een onderdrukker is bij het sociaal contract, waardoor er geen echte gelijkheid mogelijk is.

De epistemologie van onwetendheid beschrijft hoe onwetendheid over racisme actief wordt gecreëerd om ongelijkheid te verbergen en te rechtvaardigen. Witte mensen zijn onwetend over het raciaal contract, terwijl niet-witte mensen het begrijpen en zien hoe het hun leven beïnvloedt.

Mills beargumenteert dat het raciaal contract een historische realiteit is, gebaseerd op 500 jaar kolonialisme door Europeanen. Ze rechtvaardigden hun uitbuiting door te beweren dat enkel witte mannen eigendom konden bezitten. Dus niet-witte mensen hadden geen recht op eigendom of evenveel rechten. Dit creëerde twee sets regels voor verschillende groepen.

Het Raciaal Contract bepaalt dat witte mensen de wereld vanuit een specifiek perspectief zien, waarbij ze zichzelf als superieur beschouwen. Dit leidt tot een opdeling in de wereld, met 'beschaafde' en 'wilde' plaatsen en volkeren.

Door het Raciaal Contract zijn witte mensen onwetend over de realiteit van raciale ongelijkheid. Ze begrijpen niet hoe hun wereldbeeld werd gecreëerd en hoe het mensen van kleur onderdrukt.

Volgens Mills is het Raciaal Contract een epistemologisch probleem, wat betekent dat het een onjuist begrip van de wereld creëert. Het Raciaal Contract leidt tot een 'epistemologie van onwetendheid', waardoor witte mensen de wereld die ze zelf hebben gecreëerd niet kunnen begrijpen.

Niet-witte mensen begrijpen het Raciaal Contract beter, omdat ze de gevolgen ervan in hun leven ervaren. Ze hebben een 'cognitief privilege' omdat ze de ongelijkheid en het gebrek aan rechtvaardigheid zien.

Het Raciaal Contract is een voortdurend systeem dat ongelijkheid in stand houdt. Om deze ongelijkheid te bevragen en aan te pakken, moeten we het Raciaal Contract erkennen en begrijpen.