De Vedische Traditie en Boeddhisme

De vierde en laatste Edele Waarheid van het boeddhisme beoogt een praktisch pad te beschrijven om het lijden te beëindigen.

Het Achtvoudige Pad is een reeks ethische richtlijnen en mentale trainingen die leiden tot verlichting

Volgens het Boeddhisme is het Nirvana de toestand van bevrijding van het lijden en de cyclus van wedergeboorte.

Hinayana-boeddhisme gelooft in de vergankelijkheid van het individu en streeft naar individuele verlichting.

Mahayanaboeddhisme benadrukt altruïsme en streeft ernaar alle levende wezens te bevrijden.

Nagarjuna was een belangrijke filosoof in het Mahayanaboeddhisme en introduceerde het concept van leegte.

De leegte verwijst naar het ontbreken van een permanent en onafhankelijk 'zelf' in de werkelijkheid.

Substanties zijn entiteiten die onafhankelijk van elkaar bestaan, maar volgens Nagarjuna is dit concept misleidend.

De eerste theorieën over reïncarnatie, karma en moksha worden behandeld in deze geschriften. Ze beschrijven de cyclus van geboorte, dood en wedergeboorte, beïnvloed door karma, en de mogelijkheid tot bevrijding (moksha) door middel van spirituele praktijken.

De werkelijkheid, die alles omvat en waar alle individuele zielen (Atman) deel van uitmaken.

De kracht die de cyclus van wedergeboorte in stand houdt. Het wordt veroorzaakt door begeerte en hechting.

De individuele ziel of het innerlijk zelf.

Het doel van de Vedische traditie, bevrijding van de cyclus van samsara en hereniging met Brahman.

De eerste van de Vier Edele Waarheden van Boeddha's leer, die stelt dat lijden een inherent deel is van het leven.

De tweede Edele Waarheid, die stelt dat lijden voortkomt uit begeerte en hechting.

De derde Edele Waarheid, die stelt dat lijden overwonnen kan worden door begeerte en hechting los te laten.

Een monistische filosofie waarin de werkelijkheid wordt gezien als een eenheid, Brahman. Verlichting en bevrijding zijn bereikbaar door mediteren op Brahman.

Het hoogste ideaal in de filosofie van Confucius is om een 'wijze' te worden, wat exceptioneel is. Meer haalbaar is om een 'edele' te worden.

Confucius vordert deugdzame leiderschap: een rechtvaardig bestuur wordt bereikt door een deugdzame vorst die wordt omringd door edelen.

Volgens Confucius is de kleine man teveel met alledaagse beslommeringen bezig om tot innerlijke vervolmaking te komen. Hij richt zich vooral op de elite.

Mencius denkt dat de mens van nature goed is, terwijl Xunzi gelooft dat mensen van nature slecht zijn en goedheid aangeleerd moet worden.

Lao Zi en Zhuang Zi zijn de grondleggers van het taoïsme, een filosofie die zich afzet tegen het confucianisme. De 'Weg' (Tao) staat centraal.

Het taoïsme is een filosofie die benadrukt om te leven in harmonie met de natuur en de 'Weg' te volgen.

Het confucianisme en het taoïsme zijn complementaire filosofieën: het confucianisme richt zich op de sociale orde en deugdzaamheid, terwijl het taoïsme focus op innerlijke vrede en harmonie met de natuur.

Een concept in het taoïsme dat verwijst naar het niet-doen, in de zin van spontaniteit en niet-intentioneel handelen. Het is de tegenpool van actieve inspanning en duidt op een levensstijl die in harmonie is met de natuurlijke orde.

Een Chinese filosoof die bekend staat om zijn nadruk op spontaniteit en ongebondenheid. Hij bekritiseerde de gefixeerde denkkaders en pleitte voor een levensstijl die vrij is van beperkingen.

Een school van boeddhisme die zich focust op directe ervaring en intuïtie, in plaats van louter intellectuele studie. Het benadrukt meditatie en het zoeken naar verlichting door middel van eigen inspanning.

Een belangrijk aspect van het Chanboeddhisme, dat doorgaans wordt beschouwd als een staat van bevrijding en volkomenheid, die de natuur van de werkelijkheid onthult.

Een Japanse zenmeester die een belangrijke bijdrage leverde aan de ontwikkeling van het Zenboeddhisme. Hij benadrukte de directe ervaring en de waarde van meditatie als weg naar verlichting.

Een Japanse religie met wortels in de inheemse godsdienst van Japan. Het shintoïsme erkent de goddelijkheid in de natuur en legt de nadruk op de aanbidding van voorouders en de goden die in de natuur verblijven.

De kosmische oerkrachten Yin en Yang zijn centrale begrippen in het taoïsme en het shintoïsme. Ze vertegenwoordigen twee tegengestelde, maar complementaire krachten die samenwerken om het universum in evenwicht te houden.

Een filosofisch concept binnen het shintoïsme dat het concept van de mens als een microkosmos van het universum beschrijft. Dit suggereert dat er een nauwe band is tussen de mens en de kosmische orde.