De Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden

De Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) was een handelsbedrijf opgericht in 1602 door de Nederlandse Republiek. De VOC kreeg het exclusieve recht om te handelen met Azië en werd al snel het grootste handelsbedrijf ter wereld.

De VOC gaf aandelen uit om haar handel te financieren. Dit betekende dat mensen geld konden investeren in de VOC en in ruil daarvoor een aandeel in het bedrijf kregen. De VOC was daarmee het eerste bedrijf ter wereld dat aandelen uitgaf.

De West-Indische Compagnie (WIC) werd in 1621 opgericht door de Nederlandse Republiek. De WIC kreeg het alleenrecht op alle handel en scheepvaart in West-Afrika en Amerika.

De driehoekshandel betrof de handel tussen Europa, Afrika en Amerika. Schepen uit Europa brachten wapens naar Afrika, die werden ingeruild voor slaven. De slaven werden vervoerd naar Amerika en verkocht voor producten zoals suiker, rum en katoen. Deze producten werden vervolgens weer terug naar Europa gebracht.

De Gouden Eeuw was een periode van grote welvaart voor de Nederlandse Republiek in de 17e eeuw. Deze welvaart kwam door de winstgevende handel met Azië (VOC) en Amerika (WIC).

De Oostzeehandel was een belangrijke vorm van handel voor de Nederlandse Republiek. De Republiek vervoerde producten zoals wol, zuivel en specerijen naar landen aan de Oostzee.

De Nederlandse Republiek was in de Gouden Eeuw het rijkst van alle landen. De VOC en WIC waren belangrijke factoren in deze welvaart, maar de Oostzeehandel was nog belangrijker.

De periode waarin de wereld steeds meer met elkaar verbonden raakt door internationale samenwerkingen op het gebied van mensen, goederen, geld en informatie.

De afname van de relatieve afstand tussen plekken door ontwikkelingen in transport en communicatie.

Een model dat de economische en politieke ontwikkeling van landen in beeld brengt.

Het meest ontwikkelde gebied in het centrum-periferiemodel, met een hoge mate van economische en politieke invloed.

Het minst ontwikkelde gebied in het centrum-periferiemodel, met een lage mate van economische en politieke invloed.

Een gebied in het centrum-periferiemodel dat zich tussen centrum en periferie bevindt, met een gemiddelde mate van economische en politieke ontwikkeling.

De stad die in de 16e eeuw de belangrijkste graanstapelmarkt van Europa werd.

Het graan dat in de 16e eeuw vanuit het Oostzeegebied naar Amsterdam werd vervoerd.

Landen met een sterke economische groei, zoals Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika.

Bedrijven die hun fabrieken verplaatsen naar landen met lagere lonen om kosten te besparen.

De waarde van alle geproduceerde goederen en diensten in een land.

Gebieden waar bedrijven hun producten verkopen.

Redenen waarom bedrijven zich op een bepaalde locatie vestigen.

Een toename van het aantal mensen dat in steden woont.

Mensen die uit een land vluchten vanwege oorlog, armoede, etc.

Het gebied waar bedrijven samenkomen voor economische activiteit.

Het vertrek van mensen uit een gebied vanwege negatieve factoren.

De omstandigheden in een gebied die mensen aantrekken om ernaartoe te migreren.

De groei van de bevolking door migratie.

De groei van de bevolking door geboorten die de sterfte overstijgen.

De daling van de bevolking doordat er meer mensen overlijden dan geboren worden.

Een grafische voorstelling van de bevolkingssamenstelling van een gebied.

Een bevolkingsdiagram met een piramidevorm, duidend op veel jonge mensen en een lage levensverwachting.

Een bevolkingsdiagram met een granaatvorm, duidend op een relatief evenwichtige leeftijdsstructuur.

Het jaar 1672, waarin de Republiek werd aangevallen door Engeland, Frankrijk, en de bisdommen Münster en Keulen.

De Hollandse raadspensionaris in de 17e eeuw, die de macht in handen had. Hij was veel invloedrijker dan de stadhouder.

Een vorst die absolute macht heeft. Hij regeert zonder beperkingen.

Een rechtvaardiging voor absolute macht, gebaseerd op het idee dat de koning door God is aangesteld.

Mensen die veel invloed hadden in de Republiek en de stadhouder steunden. Zij waren het niet eens met de beperkte macht van de stadhouder door Johan de Witt.

De stadhouder die na het Rampjaar de macht overnam. Hij werd gezien als de redder van de Republiek.

De aanvallen van Engeland, Frankrijk en de bisdommen Münster en Keulen in 1672, die de Republiek in grote problemen brachten.

De oorlogen met Engeland en Frankrijk na het Rampjaar kostten de Republiek veel geld en leidden tot economische problemen.

Lodewijk XIV geloofde dat hij alleen verantwoording schuldig was aan God. Dit betekende dat hij de absolute macht had en iedereen hem onvoorwaardelijk moest gehoorzamen.

Lodewijk XIV vond opstand tegen de koning een misdaad tegen de goddelijke orde. Hij wilde geen invloed van het volk op het bestuur en vond dat alle Fransen katholiek moesten zijn.

In 1685 trok Lodewijk XIV het Edict van Nantes in. Dit edict uit 1598 gaf de Hugenoten (Franse protestanten) het recht om hun godsdienst uit te oefenen.

Lodewijk XIV liet het paleis van Versailles bouwen om zijn macht te laten zien en de edelen te controleren. Hij wilde hen aan zijn hof laten verblijven om hun invloed te verminderen.

De inwoners van Frankrijk konden geen invloed uitoefenen op de regering onder Lodewijk XIV. Dit leidde tot gebrek aan verbeteringen in het land, wat veel mensen ertoe bracht te emigreren.

De Franse Hugenoten vluchtten naar de Republiek vanwege de godsdienstvrijheid. Dit is een voorbeeld van een pullfactor, een reden om naar een bepaald gebied te migreren.

De immigratie van Franse Hugenoten naar de Republiek leidde tot een sociale bevolkingsgroei. Dit is een toename in de bevolking door migratie.

Natuurlijke bevolkingsgroei is een toename in de bevolking door geboortes die sterfgevallen overstijgen.