Czas w literaturze i w Grze o Tron

Okres, w którym rozgrywa się fabuła opowiadania, obejmujący preakcję, akcję i poakcję.

Czas przedstawiania wydarzeń przez narratora, obejmujący czas wypowiedzi i snucia historii.

Przedstawienie wydarzeń w sposób chronologiczny, tak jak miały miejsce.

Streszczenie lub skrótowe przedstawienie wydarzeń, pomijające szczegółowe opisy.

Zdarzenia przedstawione w kolejności, w jakiej się odbyły.

Zdarzenia przedstawione tak, jakby miały miejsce jednocześnie, np. w symultanizmie.

Zmiana kolejności chronologicznej wydarzeń, np. retrospekcje, antycypacje.

Spowalnianie akcji, często stosowane w kryminałach, by budować napięcie.

Techniką narracyjną, w której narrator ukazuje jednocześnie wiele zdarzeń, wzmacniając wrażenie koncentracji akcji.

Narrator opowiada o wydarzeniach, które miały miejsce w przeszłości, opisuje je z perspektywy czasu.

Narrator opisuje wydarzenia, które mają miejsce w tej samej chwili co narracja.

Narrator opowiada o wydarzeniach, które nastąpią w przyszłości, przewidując lub przedstawiając hipotetyczne scenariusze.

Opisanie ukazanych zdarzeń poprzedzających fabułę, w formie retrospekcji.

Technika narracyjna, w której narrator skupia się na stanie psychicznym bohatera, np. poprzez powtarzanie obsesyjnych myśli.

Technika narracyjna polegająca na podkreśleniu ważności pewnego wydarzenia przez jego wielokrotne przywoływanie, np. traumatycznego doświadczenia.

Technika narracyjna, w której narrator nie wie, co się wydarzy w przyszłości, bo opisuje wydarzenia w czasie rzeczywistym.

Pojęcie z retoryki starożytnej, oznaczające schematy argumentacji i perswazji. To ustalone ujęcia tematów i wzory wypełniania miejsc mowy.

Gatunek powieści, w której akcja przedstawiana jest za pomocą listów.

Konstrukcja językowa, w której znaczenie poszczególnych wyrazów się powtarza.

Moment w opowieści, w którym narrator rozpoczyna swoją opowieść.

Okres niekorzystny dla danej gałęzi gospodarki - np. zima dla hotelarzy nadbałtyckich.

Ustalone w danym języku połączenie wyrazów, którego znaczenie nie wynika ze znaczeń tych wyrazów.

Ustalone w danym języku połączenie wyrazów, które wyrażają metaforycznie znaczenie.

Krótkie zdanie zawierające myśl ogólną lub morał.

Postać, rzecz, miejsce itp. stworzone przez wyobraźnię. Wymyślone, nieistniejące w rzeczywistości.

Czas, który się powtarza, np. cykle pór roku, powtarzające się wydarzenia w powieści.

Czas, który wraca do punktu wyjścia, np. w filmie "Dzień Świstaka".

Powieść, w której najważniejszym elementem jest przedstawienie stawania się artystą, jego drogi rozwoju.

Umysłowy proces wnikliwego badania, pozyskiwania wiedzy, dochodzenia do prawdy.

W powieści, szczególne miejsce o magicznym charakterze, np. sanatorium w "Czarodziejskiej Górze".

W powieści, czas nie tylko jako fabularny, ale też jako temat, np. w antologii.

W narracji, dwa poziomy opowiadania: jeden w ramach drugiego, np. "Dekameron".

Kompozycja utworu, w której wiele poziomów narracji jest osadzonych jeden w drugim, tworząc strukturę przypominającą rosyjską lalkę matrioszkę.

Kompozycja utworu, w której kolejne części lub epizody nie są ze sobą bezpośrednio powiązane, ale łączy je wspólna tematyka lub motyw.

Kompozycja utworu, w której akcja powraca do punktu wyjścia, tworząc cykl.

Zbiór 100 nowel opowiadanych przez florentczyków ukrywających się przed zarazą, zorganizowanych według tematu dnia.

Motyw, który występuje w większości opowieści Dekameronu i skupia w sobie tematykę obyczajową, miłość i sferę profanum.

Zbiór około 300 baśni, podań i legend z różnych kultur, połączonych ramową opowieścią o sułtanie Szachrijarze i Szeherezadzie.

Powieść o kompozycji szkatułkowej, w której protagonista podróżując po Hiszpanii spotyka różnych ludzi i słucha ich opowieści, które tworzą kolejne 'mise en abyme'.

Technika narracyjna, która polega na osadzaniu jednej historii w innej, tworząc efekt „zagłębiania się” w kolejne poziomy narracji.