Criminologische sociologie

De sociale context is essentieel om van sociologie te spreken. Het is een centraal principe om te begrijpen hoe mensen handelen.

Een continuüm is een concept dat graduaat aanwezig is en kan verschuiven tussen twee extremen.

Determinatie verwijst naar de afwezigheid of reductie van vrijheid, waar iemands gedrag volledig wordt gestuurd door externe factoren.

Sociologen geloven dat er geen fundamentele verschillen zijn tussen criminelen en niet-criminelen, en dat hun gedragingen en keuzes beïnvloed worden door hun sociale context.

De ecologische theorie bekijkt criminaliteit in de context van de sociale omgeving waarin mensen leven, werken en opgroeien.

André-Michel Guerry analyseerde officiële misdaadstatistieken in Frankrijk, die hij visualiseerde in een kaart.

Volgens Guerry was criminaliteit tegen eigendommen gerelateerd aan redenering, terwijl criminaliteit tegen personen werd veroorzaakt door passie.

Contingente karakter verwijst naar de invloed van de context op een gebeurtenis of fenomeen.

Adolphe Quetelet probeerde statistische regels te begrijpen en deze toe te passen op sociale fenomenen, waaronder misdaad.

De sociologische benadering (Quetelet) werd snel ingehaald door de biologische benadering, die focuste op individuele eigenschappen in plaats van de sociale context.

De economische basis van een samenleving, die volgens Marx de bovenbouw bepaalt.

De culturele, juridische en politieke instituten die beïnvloed worden door de economische basis.

Een theorie die stelt dat de economische structuren de sociale relaties en overtuigingen bepalen.

Het concept dat krachten in de maatschappij voortdurend met elkaar in interactie zijn en verandering stimuleren.

Criminaliteit die wordt gepleegd uit noodzaak, vaak als gevolg van armoede en slechte arbeidsomstandigheden.

De opkomst van het kapitalisme leidt tot een klassenstrijd tussen de bezitters en de bezitlozen.

Een maatschappij waarin de productiemiddelen in handen zijn van de gemeenschap en middelen eerlijk verdeeld worden.

Het idee dat een revolutie noodzakelijk is om het kapitalisme te vervangen door een socialistische samenleving.

Volgens Quetelet is het opleidingsniveau een belangrijke factor die de kans op het plegen van misdrijven beïnvloedt. Mensen met een hoger opleidingsniveau plegen minder misdrijven, vooral tegen eigendommen.

Quetelet stelt dat leeftijd een belangrijke factor is die de kans op het plegen van criminaliteit beïnvloedt. De piek van criminaliteit wordt bereikt rond de leeftijd van 25 jaar, wanneer de fysieke capaciteit op zijn hoogtepunt is. Naarmate de leeftijd stijgt, neemt het aantal misdrijven af.

Volgens Quetelet zijn er spanningsvelden tussen verschillende ontwikkelingsniveaus, zoals de fysieke en de morele/intellectuele ontwikkeling. Deze spanningen kunnen ertoe leiden dat mensen criminaliteit plegen.

Quetelet stelt dat vrouwen minder fysieke capaciteiten hebben dan mannen en dat dit hun keuze van misdrijven beïnvloedt. Vrouwen plegen vaker misdrijven tegen eigendommen dan tegen personen. Als ze wel misdrijven tegen personen plegen, gebruiken ze minder brute kracht en kiezen ze voor subtielere methoden, zoals vergiftiging.

Quetelet beschouwt misdrijven tegen eigendommen als gerelateerd aan de sociaal-economische status. Mensen met een betere sociaal-economische status hebben minder behoefte aan het plegen van diefstal.

Quetelet beschouwt misdrijven tegen personen als passionele misdrijven, die niet gerelateerd zijn aan opleidingsniveau of sociaal-economische status.

Quetelet zoekt naar verklaringsfactoren voor criminaliteit en vindt een deel van de verklaring in het opleidingsniveau. Volgens hem heeft opleiding, vooral met betrekking tot misdrijven tegen eigendommen, een positieve invloed. Mensen met een hoger opleidingsniveau hebben minder behoefte om eigendommen te stelen vanwege hun betere sociaal-economische status. Dit geldt echter minder voor misdrijven tegen personen, die volgens Quetelet vaak passionele misdrijven zijn.

Quetelet concludeert dat hoe meer opleiding men heeft, hoe lager het aantal misdrijven en hoe lager de verhouding in die misdrijven. Hij ziet opleidingsniveau als een verzwakkende factor op criminaliteit, maar hij stelt ook de vraag of dit overal zo is, met name met betrekking tot criminaliteit tegen goederen.

Criminaliteit is een normaal en onvermijdelijk onderdeel van elke samenleving.

Durkheim onderscheidt twee typen sociale solidariteit: mechanische solidariteit in traditionele samenlevingen en organische solidariteit in moderne samenlevingen.

Durkheim stelt dat de functies van criminaliteit verschillen naargelang het type samenleving.

Zelfs zelfmoord, een ogenschijnlijk individueel fenomeen, wordt door Durkheim beschouwd als een sociaal fenomeen.

Durkheim bekritiseert de pogingen om criminaliteit te onderdrukken. Hij gelooft dat het een onproductieve en zelfs schadelijke benadering is.

Durkheim benadrukt de nauwe verwevenheid van methoden en onderzoeksobjecten in de sociologie.

Durkheim gebruikt statistieken om aan te tonen dat criminaliteit bestaat en stijgt, met een duidelijke link naar het werk van Quetelet.

Volgens Durkheim is criminaliteit normaal, maar er is een grens. Als de criminaliteit te hoog is dan is er wel een probleem.

Een theorie die stelt dat criminaliteit wordt aangeleerd door interactie met anderen, waarbij criminelen meer blootgesteld zijn aan definities die gunstig zijn voor wetsovertreding.

Het proces waarbij individuen normen, waarden en gedragingen van anderen overnemen, in dit geval met betrekking tot criminaliteit.

Het aantal en de invloed van definities die gunstig zijn voor wetsovertreding versus ongunstig voor wetsovertreding.

De frequentie, duur, prioriteit en intensiteit van contacten met mensen die criminele attitudes bevorderen.

Criminaliteit die doorgaans wordt gepleegd door personen met een hogere sociale status, zoals fraude of belastingontduiking.

De sociale context waarin iemand opgroeit, inclusief de normen, waarden en attitudes die in die context heersen.

De theorie van differentiële associatie stelt dat crimineel gedrag aangeleerd wordt door interactie met anderen, door middel van het overdragen van waarden en attitudes ten opzichte van de wet.

De theorie legt de nadruk op het leerproces en hoe mensen crimineel gedrag ontwikkelen door hun associaties.

De frequentie waarmee je met criminele ideeën in aanraking komt, beïnvloedt de kans dat je zelf crimineel gedrag vertoont. Hoe vaker je ermee wordt geconfronteerd, hoe groter de kans.

De tijdspanne waarin je in contact komt met criminele ideeën is belangrijk. Langere blootstelling vergroot de kans op crimineel gedrag.

Als je op jonge leeftijd blootgesteld wordt aan criminele ideeën, heeft dat een grotere impact dan wanneer je er pas later mee in aanraking komt.

De intensiteit van de invloed van personen die belangrijk zijn in je leven, zoals ouders en vrienden, is van groot belang. Hun invloed heeft een grotere impact dan die van mensen die verderaf staan.

Sutherland's theorie bekijkt criminaliteit vanuit een sociologische lens en stelt dat we naar criminaliteit kunnen kijken vanuit de factoren die het beïnvloeden op het moment van het voorkomen (mechanistische verklaring) of vanuit het proces dat tot het criminele gedrag heeft geleid (procesmatige benadering).

Sutherland's theorie benadrukt dat criminaliteit niet te verklaren is door individuele eigenschappen, maar door sociale processen en leerprocessen.