Chemie Hoofdstuk Over Ionen en Bindingen

De kleinst mogelijke negatieve lading die bestaat, is die van een elektron: -1 e. De kleinst mogelijke positieve lading die bestaat, is die van een proton: +l e.

Atomen met hetzelfde aantal protonen, maar met een verschillend aantal neutronen. Ze hebben dus hetzelfde atoomnummer maar een ander massagetal.

De atoommassa is de gemiddelde massa van alle atomen van een specifiek element, zoals gemeten in atomaire massaeenheden (u). De atoommassa wordt gemiddeld omdat de verschillende isotopen van een element in de natuur in verschillende verhoudingen voorkomen.

De samenstelling van atomaire deeltjes is de basis van de atoomtheorie in de chemie. Het aantal protonen bepaalt het atoomnummer, het aantal neutronen beïnvloedt het massagetal en het aantal elektronen bepaalt de lading van een atoom of ion.

Sommige isotopen van zware metalen zijn radioactief. Dit betekent dat ze instabiele atoomkernen hebben die energie loslaten in de vorm van radioactieve straling.

Een reactie waarbij één stof wordt ontleed in twee of meer andere stoffen.

Een ontledingsreactie die wordt veroorzaakt door verhitting.

Een ontledingsreactie die wordt veroorzaakt door elektrische stroom.

Een ontledingsreactie die wordt veroorzaakt door (ultraviolet) licht.

Een reactie waarbij twee of meer stoffen samen een nieuw product vormen.

Een reactie waarbij een stof met zuurstof reageert, vaak met vlammen.

Een verbrandingsreactie die langzaam verloopt, zonder vlammen.

Een verbrandingsreactie die snel verloopt met vlammen.

Een type binding in stoffen waarbij atomen hun valentie-elektronen delen om een stabiele elektronenconfiguratie te bereiken.

Een atoombinding die bestaat tussen twee atomen die elk één elektron aan de binding bijdragen.

Een atoombinding die bestaat tussen twee atomen die elk twee elektronen aan de binding bijdragen.

Een atoombinding die bestaat tussen twee atomen die elk drie elektronen aan de binding bijdragen.

Een covalente binding waarbij het gemeenschappelijk elektronenpaar dichter bij één atoom ligt dan bij het andere.

Een covalente binding waarbij het gemeenschappelijk elektronenpaar even ver van beide atomen ligt.

Een chemische verbinding die bestaat uit twee of meer niet-metaalatomen die met elkaar verbonden zijn door covalente bindingen.

De ruimtelijke rangschikking van atomen in een molecule.

De snelheid waarmee een chemische reactie verloopt.

De oppervlakte van een stof die in contact staat met een andere stof tijdens een reactie.

De hoeveelheid stof per volume-eenheid.

De energie die nodig is om een reactie te starten.

Een stof die de reactiesnelheid van een chemische reactie verhoogt, zonder zelf verbruikt te worden.

Een model dat verklaart hoe reactiesnelheid verandert door factoren als concentratie, verdelingsgraad en temperatuur.

Een model dat verklaart hoe reactiesnelheid verandert door factoren als katalysator en temperatuur.

Een hypothetische tussenfase tussen reactanten en producten.

Een proces waarbij de chemische energie van de reactieproducten hoger is dan die van de beginstoffen. De reactie neemt energie op uit de omgeving.

De energie-effect bij de vorming van 1 mol van een stof uit de elementen in hun meest stabiele vorm.

De totale energie-effect bij een chemische reactie. Kan worden berekend met de vormingswarmte van de beginstoffen en producten.

Een proces waarbij de chemische energie van de reactieproducten lager is dan die van de beginstoffen. De reactie geeft energie af aan de omgeving.

De energie-effect bij een proces waarbij een stof van fase verandert, bijvoorbeeld van vast naar vloeibaar.

Een proces waarbij een stof wordt opgelost in een vloeistof. Afhankelijk van de stof en het oplosmiddel kan er energie vrijkomen of worden opgenomen.

Een proces waarbij energie wordt omgezet van de ene vorm naar de andere, maar de totale hoeveelheid energie blijft altijd hetzelfde.

Een deeltje of stof dat H+ ionen (protonen) kan afstaan.

Een deeltje of stof dat H+ ionen (protonen) kan opnemen.

Een zuur en een base die door overdracht van één proton in elkaar over kunnen gaan.

Een sterk zuur splitst in water volledig in H3O+ ionen en de bijbehorende negatieve ionen.

Een zwak zuur vormt een evenwicht met het bijbehorende zwakke base in water.

Een base die volledig reageert met water om OH- ionen te produceren.

Een zwakke base vormt een evenwicht met het bijbehorende zwakke zuur in water.

Een zuur-basekoppel waarin het zuur extreem zwak is, bijvoorbeeld: C2H5OH.

Een zuur-basekoppel waarin de base extreem zwak is, bijvoorbeeld: NO3-

De mate waarin een zuur H⁺ ionen afstaat in water.