Celtypen: Prokaryoot vs. Eukaryoot

Een structuur in eukaryote cellen die het DNA bevat. Het is van het cytoplasma gescheiden door een dubbele membraanlaag.

Een theorie die verklaart hoe mitochondriën en chloroplasten in eukaryote cellen terecht zijn gekomen. Volgens deze theorie waren deze organellen ooit onafhankelijke bacteriën die een symbiotische relatie aangingen met eukaryote cellen.

Het buitenste membraan van een cel dat de in- en uitgang van stoffen reguleert. Het zorgt ervoor dat de cel zijn interne omgeving kan handhaven.

De plantaardige tegenhanger van het mitochondrion, verantwoordelijk voor fotosynthese.

Een beschermende laag die sommige bacteriën omhult. Het beschermt de bacteriën tegen het immuunsysteem van de gastheer.

Een permeabel dubbelmembraan dat het chloroplast omringt. Bevat transporteiwitten.

Een stevige laag die zich buiten het plasmamembraan van de meeste bacteriën bevindt. Het geeft de bacterie structuur en stevigheid. Deze laag bestaat voornamelijk uit peptidoglycaan.

De ruimte tussen de twee membranen van een chloroplast. Bevat transporteiwitten.

Een type celwand dat uit meerdere lagen peptidoglycaan bestaat. Het is steviger, maar minder flexibel dan een gram-negatieve celwand.

Een type celwand dat uit een enkele laag peptidoglycaan bestaat met een extra lipide membraan erboven. Het is flexibeler, maar minder stevig dan een gram-positieve celwand.

De vloeibare ruimte in het chloroplast, omgeven door het binnenmembraan. Bevat enzymen, ribosomen, DNA en RNA.

Een complex netwerk in de chloroplast bestaande uit platte blaasjes. Zorgt voor fotosynthese.

Een stapeling van platte blaasjes in het thylakoïdmembraan. Groep van thylakoïden.

De ruimte binnen het thylakoïdmembraan. Gescheiden van het stroma.

Organellen in plantencellen die geen fotosynthese uitvoeren, maar wel kleurstoffen bevatten. Bijvoorbeeld in bloemen en vruchten.

Organellen in plantencellen die geen fotosynthese uitvoeren en geen kleurstoffen bevatten.

Het proces waarbij planten energie uit zonlicht halen om glucose te produceren.

Actinefilamenten (ook wel microfilamenten genoemd) zijn draadvormige structuren die zijn opgebouwd uit actine-monomeren. Ze zijn verantwoordelijk voor een breed scala aan processen in cellen, waaronder celbeweging, celdeling en het opnemen van deeltjes.

Actine-bindende eiwitten zijn een diverse groep eiwitten die kunnen binden aan actinefilamenten. Ze reguleren de assemblage, demontage, organisatie en interactie van actinefilamenten met andere cellulaire structuren.

Intermediaire filamenten zijn een type cytoskeletfilament dat een kabeltouwstructuur heeft. Ze zijn opgebouwd uit meerdere parallelle subfilamenten die zijn geassembleerd tot een stevige vezel. Intermediaire filamenten zorgen voor structurele stabiliteit in cellen en weefsels.

Een actine-monomeer is het bouwsteen van actinefilamenten. Het is een eiwitmolecuul dat een nucleotide, zoals ATP of ADP, in een diepe groef bevat.

Een actine-monomeer (of actine-subunit) is een eiwitmolecuul dat fungeert als het bouwsteen voor actinefilamenten. Het bindt aan ATP (adenosine trifosfaat) in een diepe groef.

Ribosomen die zich in chloroplasten bevinden en verantwoordelijk zijn voor de synthese van eiwitten die in de chloroplast worden gebruikt.

Kleine blaasjes die eiwitten van ribosomen naar hun bestemming transporteren.

Een type ribosomen dat gespecialiseerd is in het synthetiseren van eiwitten die buiten de cel worden uitgescheiden, of die deel uitmaken van de celmembranen.

Ribosomen die zich bevinden in het cytoplasma van de cel en gespecialiseerd zijn in het synthetiseren van eiwitten die de cel zelf gebruikt.

Een complex netwerk van eiwitten dat verspreid is door het cytoplasma van cellen. Het geeft de cel zijn vorm, is betrokken bij de beweging van organellen en speelt een belangrijke rol bij de celdeling.

Een van de functies van het cytoskelet is het bepalen van de vorm van een cel.

Een van de functies van het cytoskelet is het faciliteren van beweging van organellen en intracellulaire materialen.

Een van de functies van het cytoskelet is het lokaliseren en transporteren van celorganellen.

Een van de functies van het cytoskelet is het regelen van belangrijke stappen in de celdeling.

Een klein, circulair DNA-molecuul dat in bacteriën voorkomt en extra genetische informatie kan bevatten. Plasmides dragen vaak genen die resistentie tegen antibiotica geven.

Een instulping van het plasmamembraan in een bacteriecel, met een belangrijke functie bij de celdeling.

Een organel in bacteriën dat verantwoordelijk is voor de productie van eiwitten.

De vloeistof in bacteriën waar het DNA vrij in zweeft, zonder een kernmembraan.

Een dunne, stijve draadachtige structuur op het oppervlak van bacteriën die gebruikt wordt voor hechting aan andere cellen.

Een specifiek type pilus dat gebruikt wordt voor horizontale genoverdracht tussen bacteriën.

Horizontale genoverdracht tussen bacteriën waarbij DNA via een sekspilus wordt overgedragen.

Een zweepdraad die bacteriën gebruiken om zich voort te bewegen.

Eukaryote cellen zijn complexer dan prokaryote cellen, met gespecialiseerde, membraan-omgeven compartimenten.