Brak informacji o quizie

Eksperyment kontrolny służy do weryfikacji wyników badań i ma na celu sprawdzenie, czy wynik eksperymentu nie wynika z czynników przypadkowych lub nieprzewidzianych.

Filozofia naturalna ma na celu poznanie praw zjawisk.

Problem eksperymentalny sprowadza się do wyjaśnienia, dlaczego dane zjawisko się wydarzyło.

Wilhelm Dilthey był antypozytywistą i antynaturalistą.

Dilthey uważał, że nauki humanistyczne i nauki przyrodnicze są różnymi rodzajami nauk.

Według Hegla, wszystkie nauki tworzą jednolitą całość, a proces poznania świata jest procesem obiektywizacji.

Dilthey uważał, że obiektywizacja jest procesem, który polega na tym, że subiektywne doświadczenia, emocje i idee stają się obiektywnie dostrzegalne i uchwytne.

Spór naturalizmu z antynaturalizmem w XIX wieku dotyczył głównie kwestii interpretacji religijnych tekstów.

Kartezjusz opierał swoje rozumowania na metodzie dedukcyjnej, podobnie jak Euklides.

Wątpienie metodyczne Kartezjusza miało doprowadzić do odkrycia absolutnego gestalt, który definiuje każdy jego element.

John Locke, zwolennik empiryzmu, uważał ,,kolor'' za jakość pierwotną niezależną od percepcji.

Głównym celem empiryzmu było poszukiwanie wiedzy koniecznej, udowodnionej logicznie.

Według empirystów, ,,fala dźwiękowa'' to przykład jakości wtórnej, zależnej od percepcji.

Kartezjusz w dowodzie ontologicznym argumentował za istnieniem Boga, natomiast w ,,Cogito, ergo sum'' dowodził istnienia świadomości.

Zasada racji dostatecznej Leibniza głosi, że wszystkie zjawiska muszą mieć rację dostateczną, by istnieć.

Nurt empiryczny brytyjski reprezentowany przez Johna Locke'a, głosił, że wiedza jest poznawana wyłącznie przez rozum.

Roger Bacon argumentował, że wiedza powinna opierać się wyłącznie na eksperymentach i obserwacjach.

Według Williama Ockhama, teologia naturalna jest ważnym narzędziem do poznawania prawdy o Bogu.

David Hume uważany jest za "ojca" filozofii pozytywistycznej

Empiryzm w filozofii, według Hume'a, zakłada skupienie się na świecie idei i zjawiskach metafizycznych.

Jan z Mirecourt i Mikołaj z Atrecourt twierdzili, że wiedza religijna i świecka są ze sobą nierozerwalnie związane.

Brzytwa Ockhama jest zasadą, która nakazuje odrzucenie wszystkich hipotez, które nie są zgodne z nauką Kościoła.

Według Hume'a, idee są mniej intensywne od impresji i powstają w wyniku przetwarzania doświadczeń zmysłowych.

Współczesny pozytywizm ma swoje korzenie w poglądach Jana z Mirecourt i Mikołaja z Atrecourt.

Idea "złotego górala" jest przykładem idei prostej.

Hume twierdzi, że matematyka jest nauką opartą na bezpośrednich obserwacjach świata zewnętrznego.

Według tekstów, religie skupiają się na teoretycznym poznawaniu natury Boga, a nie na praktycznych sposobach zbliżania się do niego.

Różnica między empirystami a racjonalistami w kontekście matematyki polega na tym, że empiryści twierdzą, że matematyka odwołuje się do świata idei, a racjonaliści widzą w niej naukę o relacjach w świecie naszych umysłów.

Twierdzenie o mistycyzmie jako rodzaju doświadczenia, które można zbadać, jest zgodne z poglądami Roger Bacon i Williama Ockhama.

Wiedza, która jest niezgodna z nauką Kościoła katolickiego, nie rozwijała się w średniowieczu.

Hume uważał, że w obserwacji faktu możemy dostrzec bezpośrednią przyczynę tego faktu.

Związek przyczynowo-skutkowy jest kluczowy dla nauk przyrodczych, według Hume’a.

Idea obiektywnej rzeczywistości duchowej, która jest pierwotna w stosunku do świata materialnego, leży u podstaw idealizmu obiektywnego.

W idealizmie obiektywnym Duch jest postrzegany jako odrębny byt, niezależny od absolutu.

Hermeneutyka zwraca uwagę na różnicę między rozumieniem przyczyn a rozumieniem motywów.

Panteizm, jako filozofia, jest sprzeczny z ideą obiektywnej rzeczywistości duchowej.

Dilthey uznawał, że humanistyka powinna skupiać się jedynie na analizie obiektywnych przejawów życia duchowego.

Nauki humanistyczne, według Dilthey'ego, są całkowicie odseparowane od nauk przyrodniczych.

Według idealizmu obiektywnego, kontemplacja całości to próba uchwycenia absolutu, czyli idei, które są źródłem wszelkiego istnienia.

Idea niezależności jednostki od świata przedmiotowego i kierowanie się wyższymi wartościami jest sprzeczne z panteizmem.

Naukowcy działający w ramach nauki normalnej odrzucają paradygmat w obliczu anomalii, szukając nowych wyjaśnień.

Okres normalnej nauki charakteryzuje się brakiem dominującego paradygmatu.

Odkrycie Neptuna wzmocniło mechanikę Newtonowską, ponieważ potwierdziło prawidłowość modelu Newtonowskiego.

Im więcej anomalii, tym łatwiej je zignorować jako błędy.

Anomalie, które podważają kluczowe założenia teorii, są łatwiejsze do zignorowania.

Badania w ramach normalnej nauki skupiają się na kwestionowaniu fundamentów paradygmatu.

Rozwijanie i umacnianie paradygmatu w ramach normalnej nauki jest procesem konserwatywnym.

W stadium przed-paradygmatycznym dominuje jeden spójny sposób nauki.