آیا شخصیت بزرگ ابونصر علی بن احمد اسدی را می‌شناسید؟

زندگی و آثار اسدی توسی

۱. اسدی توسی شاعر و نویسنده ایرانی قرن پنجم هجری بود. ۲. وی سرایندهٔ اثر حماسی گرشاسپ‌نامه است. ۳. آرامگاه او در شهر تبریز قرار دارد. ۴. اسدی توسی کهن‌ترین دستنویس فارسی را با خط خود نگارش کرده است. ۵. وی نخستین واژه‌نامهٔ فارسی به نام لغت فرس تدوین کرده است. ۶. زندگی‌نامه او با اطلاعات کمی مواجه است و بسیاری از اطلاعات مربوط به واپسین دهه از زندگی اوست. ۷. اسدی توسی در پایان کتاب الابنیه ابومنصور موفق هروی نام، نسب و تخلص خود را یاد کرده است. ۸. اسدی توسی در سال ۴۴۷ قمری آن کتاب را نگارش کرده است. ۹. در دیباچهٔ گرشاسپ‌نامه اشاره شده است که این منظوم را به خواست محمد حصی وزیر ابودلف شیبانی فرمانروای نخجوان، به نام وی سروده‌است و در سال ۴۵۸ قمری آن را به پایان رسانده‌است. ۱۰. زندگی‌نامه او در تذکره‌الشعرای دولتشاه سمرقندی ذکر شده است که در سال ۸۹۲ هجری قمری نوشته شده است. ۱۱. به گفتهٔ دائرةالمعارف بزرگواقعیت‌های کلیدی دربارهٔ تبار و سرگذشت اسدی

۱. قاضی نورالله ششتری در فرهنگ لغات خود، تبار اسدی را به پادشاهان عجم می‌رساند. ۲. در نسخه خطی و چاپی فرهنگ اسدی، تبار وی به شهریاران ایران می‌رساند. ۳. بر پایهٔ گفتهٔ فروزانفر، اسدی نسبتی است به چندین قبیله عرب. ۴. اسدی زادهٔ شهر توس بوده‌است، و این موضوع به طور قطع قابل قبول است. ۵. بر پایهٔ افسانه‌ای که دولتشاه آورده، اسدی استاد فردوسی بوده‌است. ۶. سرگذشت‌نویسان بعدی نیز به نوشته‌های دولت‌شاه استناد کرده و این افسانه را آورده‌اند. ۷. بر پایهٔ گفتهٔ تقی‌الدین کاشی، اسدی با فردوسی «نسبت خویشی و قرابت» داشته‌است. ۸. اگر بخواهیم اسدی را استاد فردوسی بشماریم، آنگاه او باید ۱۵۰ سال زیسته باشد که پذیرفتنی نیست. ۹. اسدی به گفتهٔ دولتشاه، بخش پایانی شاهنامه را که از اول استیلای عرب است بر عجم در آخر شاهنامه بر دیدهٔ تردید نگریسته‌است. ۱۰. افسانهٔ اسدی استاد فرد

زندگی و آثار اسدی توسی

۱. اسدی توسی شاعر و نویسنده ایرانی قرن پنجم هجری بود. ۲. وی سرایندهٔ اثر حماسی گرشاسپ‌نامه است. ۳. آرامگاه او در شهر تبریز قرار دارد. ۴. اسدی توسی کهن‌ترین دستنویس فارسی را با خط خود نگارش کرده است. ۵. وی نخستین واژه‌نامهٔ فارسی به نام لغت فرس تدوین کرده است. ۶. زندگی‌نامه او با اطلاعات کمی مواجه است و بسیاری از اطلاعات مربوط به واپسین دهه از زندگی اوست. ۷. اسدی توسی در پایان کتاب الابنیه ابومنصور موفق هروی نام، نسب و تخلص خود را یاد کرده است. ۸. اسدی توسی در سال ۴۴۷ قمری آن کتاب را نگارش کرده است. ۹. در دیباچهٔ گرشاسپ‌نامه اشاره شده است که این منظوم را به خواست محمد حصی وزیر ابودلف شیبانی فرمانروای نخجوان، به نام وی سروده‌است و در سال ۴۵۸ قمری آن را به پایان رسانده‌است. ۱۰. زندگی‌نامه او در تذکره‌الشعرای دولتشاه سمرقندی ذکر شده است که در سال ۸۹۲ هجری قمری نوشته شده است. ۱۱. به گفتهٔ دائرةالمعارف بزرگواقعیت‌های کلیدی دربارهٔ تبار و سرگذشت اسدی

۱. قاضی نورالله ششتری در فرهنگ لغات خود، تبار اسدی را به پادشاهان عجم می‌رساند. ۲. در نسخه خطی و چاپی فرهنگ اسدی، تبار وی به شهریاران ایران می‌رساند. ۳. بر پایهٔ گفتهٔ فروزانفر، اسدی نسبتی است به چندین قبیله عرب. ۴. اسدی زادهٔ شهر توس بوده‌است، و این موضوع به طور قطع قابل قبول است. ۵. بر پایهٔ افسانه‌ای که دولتشاه آورده، اسدی استاد فردوسی بوده‌است. ۶. سرگذشت‌نویسان بعدی نیز به نوشته‌های دولت‌شاه استناد کرده و این افسانه را آورده‌اند. ۷. بر پایهٔ گفتهٔ تقی‌الدین کاشی، اسدی با فردوسی «نسبت خویشی و قرابت» داشته‌است. ۸. اگر بخواهیم اسدی را استاد فردوسی بشماریم، آنگاه او باید ۱۵۰ سال زیسته باشد که پذیرفتنی نیست. ۹. اسدی به گفتهٔ دولتشاه، بخش پایانی شاهنامه را که از اول استیلای عرب است بر عجم در آخر شاهنامه بر دیدهٔ تردید نگریسته‌است. ۱۰. افسانهٔ اسدی استاد فرد

آیا با شخصیت بزرگ ابونصر علی بن احمد اسدی توسی آشنایی دارید؟ با این کوئیز می‌توانید دانش خود درباره این شاعر و نویسنده برجسته ایرانی را ارز