Atom Teorileri Tarihi

Demokritos (M.Ö. 5. yüzyıl): Atom kelimesini kullanan ilk kişi. Materyalin en küçük parçaları olan atomları tanımladı.
John Dalton (1803): Modern atom teorisinin babası. Atomların farklı elementlerin yapı taşları olduğunu öne sürdü. Atomların bölünemez olduğunu, her elementin kendine özgü atomları olduğunu belirtti.
J.J. Thomson (1897): Elektronları keşfetti. Atomun pozitif bir maddeden oluştuğunu ve elektronların bu maddede dağıldığını önerdi (üzüm tanesi modeli).
Ernest Rutherford (1911): Atomun çekirdekli yapısını keşfetti. Atomun büyük kısmının boşluk olduğunu ve çekirdeğin pozitron yüklü olduğunu belirtti.
Niels Bohr (1913): Elektronların belirli enerji seviyelerinde döngüsel hareket ettiğini önerdi. Bohr modeli, atomun yapısını daha iyi açıklamak için geliştirildi.
Kuanten Mekaniği (20. yüzyıl): Elektronların dalga parçacık ikiliği ile hareket ettiğini ve belirsizlik ilkesini tanımladı. Atom teorisi daha karmaşık hale geldi.

Çekirdek: Atomun merkezinde bulunan yoğun ve pozitif yüklü bölge. Protonlar ve nötronları içerir.
Elektronlar: Negatif yüklü parçacıklar, çekirdek etrafında belirli enerji seviyelerinde yer alır.
Protonlar: Pozitif yüklü atom altı parçacıklar. Atom numarasını belirler.
Nötronlar: Yüksüz atom altı parçacıklar. Çekirdek stabilitesinde rol oynar.
İyonlar: Elektron kaybeden (pozitif) veya kazanan (negatif) atomlardır. Kimyasal reaktivitede önemli rol oynar.
Atomik Kütle: Proton ve nötronların toplam kütlesi. Elektronların kütlesi ihmal edilebilir düzeydedir.

Proton:
- Pozitif yük (1+).
- Yaklaşık 1.67 x 10^-27 kg kütle.
Nötron:
- Yüksüz.
- Yaklaşık 1.67 x 10^-27 kg kütle, protonla benzer.
Elektron:
- Negatif yük (1-).
- Çok daha düşük kütle (yaklaşık 9.11 x 10^-31 kg).
Kuarklar:
- Proton ve nötronları oluşturan temel parçacıklar.
- Üç tür: yukarı, aşağı, ve diğerleri.
Gluonlar: Kuarklar arasındaki kuvveti taşıyan parçacıklar.
Bosonlar: Kuvvet taşıyıcı parçacıklar (örneğin, foton, Z ve W bozonları).

Bu bilgiler atom teorileri ve bilimsel bilginin değişebilirliğini anlamada temel kavramları kapsar.

Demokritos, atom kelimesini kullanan ilk kişi ve atomların en küçük materyal parçaları olduğunu tanımladı. (M.Ö. 5. yüzyıl)
John Dalton, modern atom teorisinin babasıdır. Atomların farklı unsurların yapı taşları olduğunu savunmuş ve her elementin kendine özgü atomları bulunduğunu belirtmiştir. (1803)
J.J. Thomson, elektronları keşfetti ve atomun pozitif bir maddeden oluştuğunu, elektronların bu maddede dağınık olduğunu öne sürdü (üzüm tanesi modeli). (1897)
Ernest Rutherford, atomun çekirdekli yapısını keşfetti. Atomun büyük kısmının boşluk ve çekirdeğin pozitif yüklü olduğunu belirtti. (1911)
Niels Bohr, elektronların belirli enerji seviyelerinde döngüsel hareket ettiğini önerdi. Bohr modeli, atom yapısını daha iyi açıklamak için geliştirildi. (1913)
Kuantum mekaniği, elektronların dalga-parçacık ikiliği ile hareket ettiğini ve belirsizlik ilkesini tanımlayarak atom teorisini daha karmaşık hale getirdi. (20. yüzyıl)

Atomun merkezi, protonlar ve nötronlardan oluşan yoğun ve pozitif yüklü çekirdek ile tanımlanır.
Elektronlar negatif yüklü parçacıklardır ve çekirdek etrafında belirli enerji seviyelerinde bulunur.
Protonlar, atomun pozitif yükünü belirleyen atom altı parçacıklardır ve atom numarasını belirler.
Nötronlar, yüksüz atom altı parçacıklardır ve çekirdek stabilitesinde kritik bir role sahiptir.
İyonlar, elektron kaybederek pozitif ya da kazanan negatif yük taşıyan atomlardır ve kimyasal reaktivitede önemli rol oynar.
Atomik kütle, proton ve nötronların toplam kütlesidir; elektronların kütlesiihmal edilebilir düzeydedir.

Proton, pozitif yüklü (1+) ve yaklaşık 1.67 x 10^-27 kg kütleye sahiptir.
Nötron, yüksüz ve proton ile benzer yaklaşık 1.67 x 10^-27 kg kütleye sahiptir.
Elektron, negatif yüklü (1-) ve çok daha düşük kütleye (yaklaşık 9.11 x 10^-31 kg) sahip olan bir parçacıktır.
Kuarklar, proton ve nötronları oluşturan temel parçacıklardır; yukarı, aşağı ve diğer türleri vardır.
Gluonlar, kuarklar arasındaki kuvveti taşıyan parçıcıklar olarak görev yapar.
Bosonlar, kuvvet taşıyıcı parçacıklar (örneğin, foton, Z ve W bozonları) olarak bilinir.