آشنایی با کودکان عقب مانده ذهنی تربیت پذیر

گروه کودکان عقب مانده ذهنی تربیت پذیر

• گروه کودکانی که به عنوان عقب مانده ذهنی تربیت پذیر شناخته می‌شوند، حدود ۰.۳ درصد از کل جامعه را تشکیل می‌دهند.
• این کودکان عموماً در مؤسسات غیر آموزشی نگهداری می‌شوند و آموزش و تربیت آنها به میزان کافی مورد توجه قرار نمی‌گیرد.
• بهره هوشی این گروه بین ۲۵ تا ۵۰ درصد است و در سنین پایین‌تر از همسالان خود عقب‌تر هستند.
• در سن ۶ سالگی، کودکان عقب مانده تربیت پذیر معادل کودکان ۱.۵ تا ۳.۵ ساله از نظر هوش قرار دارند.
• دلایل عقب ماندگی این کودکان شامل بیماری‌ها، ضایعات مغزی، اختلالات داخلی و ناسازگاری‌های ژنتیکی است که با علائم کلینیکی قابل مشاهده می‌باشد.
• این کودکان از دوران نوزادی و طفولیت از لحاظ جسمی و کلامی با تأخیر و ضعف مواجه هستند.
• آنها به دلیل عقب ماندگی شدید قادر به اداره زندگی به‌صورت مستقل و خودکفا نیستند.
• نیازمند حمایت، هدایت و سرپرستی مداوم هستند.

اهداف آموزشی

• اهداف آموزشی این کودکان معطوف به خود کفائی و کسب تجارب لازم برای ایفای نقش مؤثر در جامعه است.
• والدین و مربیان باید در برنامه‌ریزی‌های آموزشی به نقص‌های قابل توجه رشد ذهنی این کودکان توجه کنند.

توانمندی‌های کودکان عقب مانده تربیت پذیر

• توانایی یادگیری انجام امور شخصی مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن و نظافت شخصی را دارند.
• قابلیت فراگیری رفتار مناسب در خانه و نحوه برقراری ارتباط با خانواده و نزدیکان را دارا هستند.
• می‌توانند در منزل، مدارس شبانه روزی یا کارگاه‌های حمایت شده فعالیت کنند و به درآمدزایی حداقلی برسند.

این آزمون به بررسی ویژگی‌ها و نیازهای کودکان عقب مانده ذهنی تربیت پذیر می‌پردازد. اطلاعات مربوط به بهره هوشی، دلایل عقب ماندگی و اهداف آموزشی این گروه از کودکان در این آزمون گنجانده شده است. هدف از این آزمون کمک به درک بهتر و برنامه‌ریزی آموزشی مناسب برای این کودکان است.