Architektura buddyjskiego kompleksu

Budowa świątyń buddyjskich

• Świątynia buddyjska składa się z wielu elementów architektonicznych w różnych stylach.
• Ważnym elementem jest hala wykładowa (kōdō), w której odbywają się dysputy mnichów.
• Złota hala (kondō), zwana hondō, pełni funkcję głównego obiektu czci, zawierając posąg Buddy.
• Pagoda (tō) jest konstrukcją nawiązującą do indyjskiej stupy, przechowującą święte relikwie.
• Relikwiarz znajduje się pod drewnianą kolumną, co jest typowe dla japońskiej architektury świątynnej.

Budowa świątyń sintoistycznych

• Najstarsze formy architektury sintoistycznej wywodzą się z tradycyjnych spichlerzy (takakura) z dwuspadowym dachem.
• Honden jest głównym pawilonem, w którym przechowywana jest relikwia bóstwa.
• Haiden to pawilon czci, dostępny dla gości po ceremonii oczyszczenia.
• Brama torii charakteryzuje się dwiema kolumnami i poziomym wspornikiem.

Elementy architektury japońskiej

• Engawa to długa, wąska weranda, pełniąca rolę korytarza i miejsca spotkań.
• Tatami to maty pokrywające podłogę w tradycyjnych japońskich pomieszczeniach, mające różne rozmiary w zależności od regionu.
• Shōji i fusuma to popularne elementy przeszklenia, z shōji o lekkiej konstrukcji i fusuma cięższymi i nieprzezroczystymi.
• Ranma to dekoracyjny świetlik umieszczony w tradycyjnych japońskich domach.

Historia architektury japońskiej

• Z okresu Edo pochodzi rozwój rodzimej architektury, zarówno bogato dekorowanej, jak i skromniejszej.
• Okres Meiji przyniósł wpływ stylów zachodnich na japońskie budownictwo.
• Japońska architektura charakteryzuje się harmonijnym wkomponowaniem w otoczenie naturalne.

Oświetlenie i detale wystroju

• Tradycyjne oświetlenie obejmowało lampiony i latarnie, a różnorodne okna pozwalały na kontrolowanie dopływu światła.
• Noren to materiałowe zasłony, które wskazują, czy lokal jest otwarty.
• Pawilony herbaciane (chashitsu) często miały znaczenie ceremonii herbacianej w kontekście społecznym i estetycznym.

Style architektury buddyjskiej

• Daibutsuyō, znany ze stylu Wielkiego Buddy, charakteryzuje się osiowym planem zabudowy.

• Styl lżejszy, Daibutsuyō, odnosi się do pawilonu Jizōdō w Shōfukuji w Tokio, łączącego prostotę i naturalność.### Style japońskiej architektury

• Wayō – japoński styl architektoniczny, z wpływami chińskimi, wykorzystywany od XIII wieku.

• Pożar doprowadził do odbudowy zabudowań w stylu Wayō, charakteryzującym się prostotą i akcentem na harmonijne proporcje.

• Elementy chińskie w architekturze japońskiej nazywane są zenshūyō i obejmują charakterystyczne kompozycje i układ.

Styl Zenistyczny

• Zenshūyō – styl oparty na zasadach zen, z minimalistycznym podejściem do formy i dekoracji.
• Drewniane kolumny osadzone na kamiennych podstawach, podłogi ceramiczne oraz symetryczne fasady to kluczowe elementy stylu.

Eklektyzm w architekturze

• Setchuyō – styl eklektyczny, łączący różne formy architektoniczne i dekoracyjne.
• Złoty Pawilon Kinkaku i Srebrny Pawilon Gingaku to przykłady budynków o zróżnicowanej konstrukcji, łączących elementy japońskie i chińskie.

Główne style architektury sintoistycznej

• Taishazukuri – styl związany z wielką świątynią w Izumo, wznoszący ogromne kompleksy świątynne.
• Shinmeizukuri – charakteryzuje się strukturą podzieloną na cztery pomieszczenia oraz chigi (krzyżowe wzmocnienia dachu).

Styl Sumiyoshizukuri

• W stylu Sumiyoshizukuri występują zaawansowane dachy, zadaszone galerie oraz duże podwórza przeznaczone na ceremonie i spotkania.

Rezydencje w stylu shindenzukuri

• Rezydencje te przedstawiają cechy chińskie oraz japońskie, z układem przestrzennym powiązanym z naturą, szczególnie wodą.
• Elementy takie jak drewniane podłogi, fusuma do dzielenia przestrzeni oraz zestaw mebli, w tym przenośne stoliki, są charakterystyczne dla wnętrza.

Styl Shoinzukuri

• Styl gabinetowy, pierwotnie był częścią świątyń, gdzie kapłan mógł przyjmować gości lub studiować.
• Tokonoma, jako specjalna wnęka z półkami, służył do ekspozycji przedmiotów kulturowych.

Elementy konstrukcyjne

• Użycie materiałów takich jak drewno, kamień oraz ceramika, złożoności konstrukcyjne z symetrią i proporcjami są kluczowe dla rozwoju japońskiej architektury.
• Wnętrza dekorowane są matami tatami, kasetowymi sufitami i przesuwanymi ściankami, co wpływa na funkcję i estetykę przestrzeni.