Angststoornissen Quiz

Angststoornissen zijn psychische aandoeningen gekenmerkt door excessieve angst en zorgen. Ze kunnen verschillende vormen aannemen, zoals paniekstoornis, agorafobie en sociale angst.

Een specifiek kenmerk van angststoornissen is het ervaren van paniekaanvallen. Deze aanvallen worden gekenmerkt door intense angst, hartkloppingen, duizeligheid en ademhalingsproblemen.

Een fobie is een irrationele angst voor een specifiek object of situatie, zoals spinnen, hoogte of sociale interactie. Dit leidt tot vermijdingsgedrag.

Angststoornissen kunnen chronisch zijn, zoals sociale angst en specifieke fobie. Dat betekent dat ze lange tijd aanhouden.

Angststoornissen kunnen ook episodisch zijn, zoals paniekstoornis en gegeneraliseerde angststoornis. Dit betekent dat ze in periodes komen en gaan.

Een belangrijke factor bij angststoornissen is de overactiviteit van de amygdala, een deel van de hersenen dat betrokken is bij emoties.

Angststoornissen komen vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Dit heeft te maken met biologische en sociale factoren.

Angststoornissen kunnen veroorzaakt worden door een combinatie van genetica, persoonlijke ervaringen en stressvolle gebeurtenissen.

Een angststoornis is een psychische aandoening die gekenmerkt wordt door overdreven en aanhoudende angst, bezorgdheid en vermijdingsgedrag.

Volgens de DSM-5 worden er verschillende soorten angststoornissen onderscheiden, zoals paniekstoornis, agorafobie, specifieke fobie, sociale-angststoornis en gegeneraliseerde-angststoornis.

Een paniekaanval is een plotseling opkomende aanval van intense angst, gepaard gaand met lichamelijke symptomen zoals hartkloppingen, zweten, duizeligheid en een gevoel van oncontroleerbaarheid.

Vermijdingsgedrag is een manier om te voorkomen dat je wordt geconfronteerd met een angstige situatie. Dit kan actief zijn (bv. bepaalde plekken vermijden) of passief (bv. bepaalde activiteiten niet doen).

Cognitieve gedragstherapie (CGT) en antidepressiva zijn effectieve behandelingen voor angststoornissen. Antidepressiva zijn effectiever op korte termijn, maar de kans op terugval is groter.

Antidepressiva die effectief zijn bij angststoornissen, remmen de heropname van serotonine in de hersenen.

Exposure in vivo is een gedragstherapeutische techniek waarbij patiënten geleidelijk worden blootgesteld aan hun angsten in een veilige omgeving.

Cognitieve therapie bij angststoornissen richt zich op het identificeren en uitdagen van negatieve gedachten en overtuigingen die angst veroorzaken.

Benzodiazepinen zijn anti-angstmedicijnen die effectief kunnen zijn bij bepaalde angststoornissen, maar kunnen verslavend zijn.

Angst is een normale reactie op een gevaarlijke situatie en is bedoeld om ons te beschermen. Pathologische angst is angst die buiten proporties is, geen realistisch gevaar heeft en ons leven beïnvloedt.

Een paniekaanval kan spontaan optreden, zonder directe aanleiding, of worden uitgelokt door een specifieke situatie of prikkel.

Cognitieve vermijding is een vorm van vermijdingsgedrag waarbij de patiënt bepaalde gedachten of situaties vermijdt om angst te voorkomen.

Interoceptieve vermijding is een vorm van vermijdingsgedrag waarbij de patiënt lichamelijke sensaties of gevoelens vermijdt die angst kunnen veroorzaken.

Angst is een stemming die gerelateerd is aan toekomstig gevaar, terwijl vrees een directe reactie is op een reëel of vermeend gevaar.

Bij coverte cognitieve vermijding probeert iemand afleiding te zoeken in gedachten, om zo de angst in een fobische situatie onder controle te houden.

Interoceptieve vermijding is het vermijden van fysieke activiteiten die lichamelijke sensaties veroorzaken, uit angst voor onheil, bijvoorbeeld een hartinfarct.

Een paniekaanval is een plotselinge aanval van intense angst met lichamelijke en mentale klachten.

Een paniekstoornis is een stoornis met terugkerende, onverwachte paniekaanvallen en voortdurende angst voor nieuwe aanvallen.

Anticipatieangst is de angst voor het krijgen van een nieuwe paniekaanval.

Agorafobie is de angst voor situaties waaruit vluchten moeilijk is of waar geen hulp voorhanden is.

Veiligheidsgedrag is het zoeken naar extra zekerheid in situaties die angst veroorzaken.

Een paniekstoornis met comorbide agorafobie is een paniekstoornis waarbij ook agorafobie aanwezig is.

Lichamelijke klachten, zoals hartkloppingen, pijn op de borst, ademnood en duizeligheid, kunnen voorkomen tijdens een paniekaanval.

Autonome symptomen, zoals transpireren, koude rillingen en opvliegers, kunnen voorkomen tijdens een paniekaanval.

Misselijkheid, maagklachten en buikpijn kunnen voorkomen tijdens een paniekaanval.

Trillen, beven, verdoofdheid en tintelingen zijn neurologische symptomen die kunnen optreden tijdens een paniekaanval.

Derealisatie (onrealistisch gevoel) en depersonalisatie (vervreemd gevoel) zijn psychiatrische symptomen die kunnen voorkomen tijdens een paniekaanval.

De vrees om de zelfbeheersing te verliezen of ‘gek te worden’ is een psychologisch symptoom dat kan optreden tijdens een paniekaanval.

De vrees om dood te gaan is een psychologisch symptoom dat kan optreden tijdens een paniekaanval.

De angst is zo ernstig dat de betrokkene de situaties vermijdt of alleen met intense angst of vrees beleeft. De angst is buiten proportie ten opzichte van het werkelijke gevaar.

Patiënten met agorafobie zijn bang om te ontsnappen of hulp te vinden als ze paniek krijgen.

De angst voor sociale situaties is zo intens dat de persoon bevreesd is voor negatieve beoordeling van anderen.

Patiënten met sociale angststoornis vermijden sociale interacties, spreken in het openbaar, eten in gezelschap of andere situaties waar ze blootgesteld worden aan de beoordeling van anderen.

De angst voor sociale situaties is buiten proportie ten opzichte van het werkelijke gevaar.

Patiënten met een gegeneraliseerde angststoornis piekeren voortdurend en overschatten de gevaren van elke situatie.

Patiënten met GAS onderschatten hun eigen capaciteiten om met problemen om te gaan.

Een specifieke fobie is een intense vrees voor een specifiek object of situatie.

Patiënten met een specifieke fobie vermijden de fobische stimulus, of slechts verdragen met intense angst.

Het ervaren van een paniekaanval bij confrontatie met de fobie is kenmerkend voor de specifieke fobie.

De fobie wordt gespecificeerd door het type object of situatie waarvoor de patiënt bang is.

De slikfobie en braakfobie vallen onder de restcategorie van specifieke fobie.

Voorbeelden van specifieke fobieën zijn angst voor honden, spinnen, hoogten, onweer en injecties.

Specifieke fobieën zijn vaak chronisch, wat betekent dat ze lang aanhouden.

Een metacognitie is een gedachte over de eigen gedachten. Bij een positieve metacognitie denkt de patiënt dat piekeren helpt om met toekomstige problemen om te gaan. Bij een negatieve metacognitie maakt de patiënt zich zorgen over het piekeren zelf.

Patiënten met een gegeneraliseerde angststoornis (GAS) maken zich voortdurend zorgen over verschillende onderwerpen, zoals gezondheid, financiën en werk. Deze zorgen zijn vaak overdreven en moeilijk te beheersen.

GAS-patiënten piekeren vaak over het piekeren zelf. Ze zijn bang dat hun zorgen abnormaal zijn en dat ze de controle verliezen.

Mensen met GAS ervaren een breed scala aan lichamelijke klachten, waaronder vermoeidheid, spierspanning, concentratieproblemen en slaapstoornissen. Deze klachten kunnen de kwaliteit van leven sterk beïnvloeden.

GAS-patiënten vermijden situaties die ze als stressvol ervaren, zoals sociale interacties of verantwoordelijkheden, omdat ze bang zijn dat ze niet in staat zijn om te voldoen aan de eisen.

Een gegeneraliseerde angststoornis wordt gediagnosticeerd als iemand gedurende minstens zes maanden excessieve angst en bezorgdheid ervaart over verschillende gebeurtenissen of activiteiten. Deze angst is moeilijk te beheersen en gaat gepaard met verschillende lichamelijke symptomen.

Angststoornissen kunnen zich ontwikkelen tijdens de kindertijd, puberteit of vroege volwassenheid. In sommige gevallen ontstaan ze geleidelijk na stressvolle gebeurtenissen, terwijl in andere cases de oorzaak onduidelijk is.

Een internaliserend temperament is een risicofactor voor angststoornissen. Dit houdt in dat iemand gevoelig is voor negatieve emoties en geneigd is om deze naar binnen te keren.

Hoewel angststoornissen chronisch kunnen zijn, herstellen de meeste patiënten na een succesvolle evidence-based behandeling vrijwel volledig. Echter, terugval komt voor.

Een herhaling of recidief van angststoornissen is een nieuw optreden van de klachten na een periode van verbetering. Deze episodes kunnen ernstiger zijn dan de eerste episode en moeilijker te behandelen.

Veel patiënten met angststoornissen bezoeken eerst de huisarts vanwege lichamelijke klachten. Vaak wordt de psychologische oorzaak van de klachten over het hoofd gezien.

De diagnose van angststoornissen wordt gesteld op basis van een uitgebreide anamnese. De arts zal vragen stellen over de angstklachten, hun duur en ernst, en hoe ze de patiënt beïnvloeden.

Paniekstoornis wordt gediagnosticeerd als er sprake is van onverwachte paniekaanvallen. Dit betekent dat de aanvallen niet gekoppeld zijn aan een specifieke situatie of trigger.

Een training die gericht is op het veranderen van de manier waarop mensen aandacht besteden aan negatieve informatie, in het bijzonder ambigue informatie. Dit wordt gedaan door het trainen van de hersenen om positievere interpretaties te maken van situaties.

Mensen met angststoornissen interpreteren vaak neutrale of ambigue sociale signalen op een negatieve manier, wat hun angst versterkt.

Attentional-biastraining heeft bewezen effectief te zijn in het verminderen van negatieve interpretaties en angst bij mensen met sociale angststoornissen en specifieke fobieën.

Attentional-biastraining kan naast een zelfstandige interventie ook gebruikt worden als voorbereiding op een therapie (pretherapie) of als aanvulling na een therapie (posttherapie) om de effecten en positieve interpretaties te versterken.

Attentional-biastraining gebruikt vaak computergestuurde interventies met positieve of negatieve teksten en beelden om negatieve interpretaties te veranderen.

Angststoornissen komen vaker voor bij vrouwen dan bij mannen, vooral in de leeftijdsgroep van 25 tot 44 jaar.

Angststoornissen kunnen samen voorkomen met andere aandoeningen zoals stemmingsstoornissen en middelenmisbruik.

Bij mensen met angststoornissen is het hersenvreescircuit overactief, wat leidt tot een versterkte angstrespons.

De amygdala speelt een belangrijke rol in het ervaren van angst en het activeren van de fight-flight-freeze respons.

De preparedness-theorie stelt dat evolutionair gezien we gevoeliger zijn voor angst in bepaalde situaties zoals gesloten ruimtes of slangen.

Volgens onderzoek is ongeveer 40% van de kans op angststoornissen te wijten aan genetische factoren.

De stressrespons activeert meerdere delen van het brein en lichaam, waaronder de amygdala, hypothalamus-hypofyse-bijnieras (HPA-as) en de periaqueductale grijze stof.

De zesmaandenprevalentie van angststoornissen in Nederland is 19%, wat betekent dat 19% van de bevolking in de afgelopen zes maanden voldoet aan de criteria.

De meeste angststoornissen, zoals de sociale-angststoornis en specifieke fobie, beginnen al in de kindertijd of adolescentie.

Angststoornissen kunnen verward worden met andere aandoeningen zoals de vermijdende persoonlijkheidsstoornis, omdat de symptomen kunnen overlappen.

Benzodiazepinen worden vaak gebruikt om angstklachten te verminderen, maar ze kunnen verslavend zijn.

Angststoornissen zijn chronische aandoeningen, dus mensen die er eenmaal last van hebben, kunnen er ook op latere leeftijd mee te maken krijgen.

De stressrespons beïnvloedt de ademhaling, hartslag en bloeddruk, en leidt tot de afgifte van stresshormonen.

Omgevingsfactoren spelen een belangrijke rol bij het ontstaan van angststoornissen, samen met genetische factoren.

Deze angststoornis wordt gekenmerkt door paniekaanvallen die alleen optreden in sociale situaties. Denk aan spreken in het openbaar of een feestje.

Een specifieke fobie is een intense angst voor een specifiek object of situatie, zoals spinnen of liftritten. Deze angst leidt tot vermijdingsgedrag.

Deze stoornis wordt gekenmerkt door voortdurende angst en zorgen over alledaagse zaken, zonder paniekaanvallen. Denk aan financiën, gezondheid of werk.

Deze stoornis wordt gekenmerkt door angst voor situaties waaruit ontsnappen moeilijk zou zijn. Denk aan openbare ruimtes of drukke plekken.

Angststoornis veroorzaakt door een somatische aandoening wordt behandeld door de fysieke oorzaak te behandelen. Denk aan hyperthyreoïdie.

Angststoornis door middelengebruik wordt behandeld door het gebruik van het middel te stoppen of te verminderen. Denk aan benzodiazepines.

Angststoornissen door middelengebruik worden veroorzaakt door gebruik of onttrekking van middelen, zoals drugs of medicijnen.

Vanwege de vele lichamelijke klachten is het soms lastig om angst in de eerste lijn te herkennen.

Comorbiditeit betekent dat er andere aandoeningen naast angststoornissen bestaan, zoals depressie of middelengebruik.

Angststoornissen verschillen in focus van angst, zoals controleverlies, specifieke objecten of sociale beoordeling.

Personen met OCS hebben angst gekoppeld aan obsessieve gedachten en dwanghandelingen, bijvoorbeeld angst voor besmetting.

Personen met PTSS hebben angst gerelateerd aan een psychotrauma en herbelevingen van de traumatische gebeurtenis.

Als de angststoornis langdurig aanhoudt, kan het lijken op een persoonlijkheidsstoornis. De ontstaansleeftijd is cruciaal voor onderscheid.

Angststoornissen kunnen worden behandeld met psychotherapie, zoals cognitieve gedragstherapie (CGT), en soms medicatie.

De amygdala beoordeelt de emotionele waarde van informatie die via de cortex binnenkomt, terwijl de hippocampus erbij betrokken is door het opslaan van eerdere ervaringen met angstsituaties. Deze ervaringen bepalen mee hoe een nieuwe situatie wordt ingeschat en hoe iemand erop reageert. De verschillende gebieden in het hersenvreessysteem zijn met elkaar verbonden en beïnvloeden elkaar zowel stimulerend als inhiberend, waardoor angst ook weer kan verdwijnen.

Bij angststoornissen vertonen de frontostriatale circuits een lage activiteit, terwijl de amygdala overactief is, waardoor er een disbalans ontstaat in het hersenvreessysteem.

Behandelingen zoals psychofarmaca en cognitieve gedragstherapie beïnvloeden het hersenvreessysteem door de abnormale activiteit in de betrokken gebieden te normaliseren, wat leidt tot een afname van angstsymptomen.

Neurotransmitters zoals serotonine, GABA, glutamaat, noradrenaline en dopamine spelen een belangrijke rol in het hersenvreessysteem.

Het stresshormoon cortisol is betrokken bij de regulatie van de respons op stress, waaronder de regulatie van angst.

Bij angststoornissen is er een verstoring van de neurotransmittersystemen in de hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor angst.

De amygdala speelt een belangrijke rol bij het leren van angst, zowel door klassieke als operante conditionering.

Het syndroom van Urbach-Wiethe is een zeldzame aandoening die gekenmerkt wordt door een bilateraal gescleroseerde amygdala, wat resulteert in een onvermogen om angst te ervaren of te leren.

Extinctieleren is een proces waarbij een geconditioneerde respons verzwakt wordt door de geconditioneerde stimulus te presenteren zonder de ongeconditioneerde stimulus.

Voor extinctieleren is een intacte mediale prefrontale cortex nodig. Bij mensen lijkt extinctie te werken door een nieuwe respons te koppelen aan de oorspronkelijke stimulus, terwijl de oude koppeling blijft bestaan.

Terugval in angststoornissen kan ontstaan wanneer herinneringen aan de oorspronkelijke koppeling tussen stimulus en reactie de oude respons reactiveren.

Structureel en functioneel onderzoek van de hersenen bij patiënten met paniekstoornissen toont afwijkingen in de frontolimbische circuits die betrokken zijn bij angstconditionering en emotieregulatie.

UCS-inflatie is een mechanisme waardoor angst kan worden verworven zonder directe koppeling tussen stimulus en respons.

Angststoornissen kunnen worden verklaard door leerprocessen, zoals klassieke en operante conditionering, maar ook door mechanismen zoals UCS-inflatie.

Een vorm van gedragstherapie waarbij de patiënt geleidelijk wordt blootgesteld aan de angstwekkende situatie die hij vermijdt.

Tijdens exposure leert de patiënt dat de gevreesde rampen niet plaatsvinden. Hierdoor worden nieuwe, corrigerende associaties gevormd.

Een behandeling waarbij de patiënt wordt blootgesteld aan de angstwekkende situatie die hij vermijdt.

Therapie die richt op het veranderen van negatieve gedachten en overtuigingen die angst veroorzaken.

Een veelgebruikte combinatie van gedragstherapie en cognitieve therapie.

Een angstthermometer wordt gebruikt om de angst van een patiënt in verschillende situaties te beoordelen.

Een medicijn dat de heropname van serotonine in de hersenen blokkeert.

De eerste stap in de medicamenteuze behandeling van angststoornissen meestal met een SSRI.

Een klasse van antidepressiva die meer invloed hebben op serotonine dan andere antidepressiva.

Een medicijn dat werkt op het serotonerge systeem in de hersenen, maar waarvan de precieze werking nog niet duidelijk is.

Bij ineffectiviteit van antidepressiva en CGT, kan monotherapie met benzodiazepinen worden overwogen.

Een medicijn dat de werking van Monoamine Oxidase (MAO) remt.

Angststoornissen worden in stand gehouden doordat mensen vermijdingsgedrag vertonen om hun angst te verminderen. Dit versterkt het vermijdingsgedrag en houdt de stoornis in stand.

Mensen met angststoornissen kunnen angstige gedachten hebben over situaties die nog nooit zijn gebeurd, bijvoorbeeld dat ze tijdens een paniekaanval doodgaan. Deze gedachten worden niet gesteund door feiten en zorgen voor extra stress.

Bij angststoornissen met fobisch vermijdingsgedrag wordt exposure in vivo toegepast.

Een hiërarchie die de angst van een patiënt in verschillende situaties op een schaal van 0-100 weergeeft.

Een verkeerde interpretatie waarbij iemand denkt dat de situatie gevaarlijk moet zijn vanwege hun angst. Dit kan leiden tot een versterking van de angst.

Het effect van antidepressiva is pas na 6 weken duidelijk.

Mensen met angststoornissen merken sneller gevaarlijke signalen op, zelfs als ze niet aanwezig zijn. Dit bevestigt hun angst en maakt hun waarnemingen vertekend.

Overbeschermende ouders kunnen de ontwikkeling van angststoornissen bij hun kinderen bevorderen, doordat het kind minder kansen krijgt om zelfstandig te leren omgaan met uitdagingen.

Een genetische aanleg voor angst kan iemands kwetsbaarheid voor angststoornissen toenemen, waardoor ze meer vatbaar zijn voor stress.

De hersenen van mensen met angststoornissen reageren overdreven op stress. Dit kan leiden tot een verhoogde kans op angststoornissen.

Een goede behandeling voor angst is psycho-educatie, die patiënten helpt begrijpen wat angststoornissen zijn en hoe ze behandeld kunnen worden.

Gedragstherapie richt zich op het veranderen van gedrag om angst te verminderen. Zo worden blootstellingstherapieën gebruikt om patiënten geleidelijk aan hun angsten te confronteren.

Cognitieve therapie helpt patiënten hun negatieve gedachten en interpretaties van angstige situaties te herkennen en te veranderen.

Antidepressiva kunnen angststoornissen behandelen door de chemische balans in de hersenen te herstellen.

Het stress-kwetsbaarheidsmodel beschrijft hoe genetische aanleg en stressvolle gebeurtenissen samenwerken om angststoornissen te veroorzaken.

Medicatie behandelt het biologische aspect van angststoornissen door de hersenen te beïnvloeden.

Gedragstherapie en cognitieve therapie pakken de cognitieve aspecten van angststoornissen aan, door gedachten en gedragingen te veranderen.

De automatische interpretatie die spontaan ontstaat bij een angstige situatie is vaak veel geloofwaardiger dan een rationelere, functionelere interpretatie.

Gedragsexperimenten toetsen de validiteit van interpretaties in de realiteit.

Een experiment om de interpretaties te toetsen. Bijvoorbeeld door expres bepaalde lichamelijke symptomen op te wekken.

Gedachten over onze eigen gedachten. Meestal positief (piekeren helpt) of negatief (piekeren maakt het erger).

Therapietype waarbij men de rol van metacognities exploreert en aanpast.

Als mensen met sociale-angststoornis hun angst willen overwinnen, kan een sociale-vaardigheidstraining helpen.

Een oefening met als doel omgaan met de eigen emoties, zelfs negatieve, in sociale situaties.

Een stapsgewijze relaxatietechniek, gebruikt bij gegeneraliseerde-angststoornis en specifieke fobieën.

De eerste fase van applied relaxation, waarbij spieren gespannen en ontspannen worden.

De tweede fase van applied relaxation, waarbij de patiënt leert om direct te ontspannen.

De derde fase van applied relaxation, waarbij de patiënt leert om te ontspannen als reactie op een bepaald woord.

De vierde fase van applied relaxation, waarbij de patiënt leert om de ontspanning te generaliseren.

De vijfde fase van applied relaxation, waarbij de patiënt leert om snel te ontspannen.

Een techniek die wordt geleerd aan patiënten met bloed-injecties-verwondingstype om flauwvallen te voorkomen.

Exposuretherapie is een behandelmethode waarbij patiënten geleidelijk worden blootgesteld aan hun angsten, terwijl ze aangemoedigd worden de vermijdingsgedragingen te doorbreken.

Met responspreventie wordt bedoeld dat patiënten stapsgewijs veiligheidsgedrag en rituelen die angst reduceren, nalaten. Dit helpt om te leren dat de angst zonder deze handelingen te beheersen is.

D-cycloserine is een medicijn dat het effect van exposuretherapie kan versterken. Het werkt in op het glutamaatsysteem in de hersenen en stimuleert zo het leerproces.

Een socratische dialoog is een gesprek tussen therapeut en patiënt waarbij de patiënt gestimuleerd wordt kritisch na te denken over zijn eigen gedachten en overtuigingen.

Catastrofale automatische gedachten zijn overdreven negatieve gedachten die een angstige situatie erger maken. Ze zijn vaak irrationeel en onrealistisch.

Een gedachtedagboek is een hulpmiddel om de eigen gedachten en emoties te registreren. Dit helpt om patronen te ontdekken en te leren hoe gedachten de angst beïnvloeden.

Een functionelere interpretatie is een realistische en positieve manier om een angstige situatie te bekijken. Deze interpretatie helpt om de angst te verminderen.

Vermijdingsgedrag is elk gedrag dat erop gericht is om een angstige situatie te ontlopen. Dit kan zowel fysiek als mentaal zijn.

De beste resultaten bij exposuretherapie werden gevonden met D-cycloserine. Het lijkt veelbelovend, maar de effecten zijn niet eenduidig.

Er wordt gekeken of medicijnen de effecten van exposuretherapie en cognitieve therapie kunnen verbeteren of versnellen. Dit is nog in onderzoek, maar de resultaten zijn veelbelovend.