กรอบแนวคิดสำหรับการรายงานทางการเงิน

กรอบแนวคิดงบการเงินของสหราชอาณาจักรมีการพัฒนามาตั้งแต่ปี 1989 ถึง 1999 และได้รับการประกาศใช้ในชื่อ "The Statement of Principles for Financial Reporting"

กรอบแนวคิดงบการเงินของสหราชอาณาจักรเป็นแบบนิรนัย (Deductive) โดยรวบรวมจากทฤษฎีต่าง ๆ ประกอบด้วย 8 บท เริ่มจากวัตถุประสงค์หลักของรายงานทางการเงินอย่างกว้าง ๆ ที่มุ่งเน้นการให้ข้อมูลต่อผู้มี "สิทธิ"

ผู้มีสิทธิ คือ ผู้มีส่วนได้เสีย ที่ไม่ใช่ผู้ถือหุ้นเพียงกลุ่มเดียว

กรอบแนวคิดงบการเงินของแคนาดาเริ่มต้นขึ้นในปี 1980 จากผลงานวิจัยเรื่อง "Corporate Reporting: Its Future Evolution"

กรอบแนวคิดงบการเงินของแคนาดาคล้ายคลึงกับสหรัฐอเมริกา โดยให้ความสำคัญกับข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจของผู้ลงทุน

คณะกรรมการมาตรฐานการบัญชีระหว่างประเทศ (IASB) ออกแม่บทการบัญชี (Accounting Framework) ในปี 1988 และเปลี่ยนชื่อเป็นกรอบแนวคิดสำหรับการรายงานทางการเงิน

กรอบแนวคิดงบการเงินระดับนานาชาติได้มีการปรับปรุงในปี 2007 เพื่อให้เหมาะสมกับรายการและเหตุการณ์ทางเศรษฐกิจในปัจจุบัน

สภาวิชาชีพบัญชีฯ นำแม่บทการบัญชีของ IASB มาถือปฏิบัติ โดยออกเผยแพร่ในปี 2542 และมีผลบังคับใช้ในปี 2543

แม่บทการบัญชีมีการปรับปรุงในปี 2552

ในปี 2557 คณะกรรมการกำหนดมาตรฐานการบัญชี ได้จัดทำกรอบแนวคิดสำหรับการรายงานทางการเงิน เพื่อมาใช้แทนแม่บทการบัญชี (ปรับปรุง 2552)

กรอบแนวคิดงบการเงินของไทยในปัจจุบันคือ ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2563

กรอบแนวคิดงบการเงินช่วยกำหนดแนวทางในการพัฒนาและการปฏิบัติตามมาตรฐานการบัญชี

กรอบแนวคิดงบการเงินช่วยให้เข้าใจความหมายของข้อมูลที่แสดงในงบการเงิน

กรอบแนวคิดงบการเงินประกอบด้วย 8 เรื่องหลัก

กรอบแนวคิดงบการเงินมุ่งเน้นการให้ข้อมูลที่ตรงไปตรงมา

กรอบแนวคิดงบการเงินให้ความสำคัญกับข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจทางการเงิน

ข้อมูลทางการเงินที่มีลักษณะเชิงคุณภาพ หมายถึง ลักษณะที่ทำให้ข้อมูลมีประโยชน์สูงสุดในการตัดสินใจเชิงเศรษฐกิจของผู้ใช้งบการเงิน

ข้อมูลทางการเงินที่มีประโยชน์ต่อผู้ลงทุน ผู้ให้กู้ และเจ้าหนี้ทั้งในปัจจุบันและอนาคต

ลักษณะเชิงคุณภาพพื้นฐานของข้อมูลทางการเงิน มี 2 ลักษณะ คือ ความเกี่ยวข้องกับการตัดสินใจ และ ความเป็นตัวแทนอันเที่ยงธรรม

ข้อมูลทางการเงินที่มีความเกี่ยวข้องกับการตัดสินใจ คือ ข้อมูลที่สามารถทำให้ผู้ใช้เปลี่ยนใจในการตัดสินใจเมื่อทราบหรือไม่ทราบข้อมูลนั้น

ข้อมูลทางการเงินที่มีความเกี่ยวข้องกับการตัดสินใจสามารถนำมาใช้ในกระบวนการคาดการณ์ผลลัพธ์ในอนาคต

ข้อมูลทางการเงินที่มีความเกี่ยวข้องกับการตัดสินใจสามารถช่วยในการยืนยันหรือชี้ให้เห็นถึงผลของการประเมินในอดีต

ข้อมูลทางการเงินที่มีคุณค่าเพื่อการคาดการณ์ มักจะมีคุณค่าเพื่อการยืนยันด้วยเช่นกัน

ความเป็นตัวแทนอันเที่ยงธรรมของข้อมูลทางการเงิน หมายถึง ข้อมูลนั้นสะท้อนถึงสาระสำคัญทางการเงินของธุรกิจ

ข้อมูลทางการเงินที่เป็นตัวแทนอันเที่ยงธรรมต้องครบถ้วน สมบูรณ์ และไม่มีข้อผิดพลาด

ลักษณะเชิงคุณภาพเสริม อาจจะมีทั้งหมด 4 ลักษณะ คือ ความเข้าใจได้ การเปรียบเทียบได้ ความทันท่วงที และ ความน่าเชื่อถือ

ข้อมูลมีสาระสำคัญเมื่อการไม่แสดงข้อมูล หรือการแสดงข้อมูลที่ขัดต่อข้อเท็จจริง หรือการแสดงข้อมูลไม่ชัดเจน มีผลต่อการตัดสินใจของผู้ใช้หลักของงบการเงินเพื่อวัตถุประสงค์ทั่วไป

การพิจารณาว่าข้อมูลมีสาระสำคัญต่อการตัดสินใจของผู้ใช้หลัก

• ขึ้นอยู่กับลักษณะหรือขนาดของรายการ
• เหมาะสมกับบริบทเฉพาะของกิจการ

การพิจารณาความสำคัญของข้อมูลขึ้นอยู่กับบริบทเฉพาะของกิจการ

• บริบทของกิจการ เช่น ขนาดของกิจการ หรืออุตสาหกรรม
• ข้อมูลที่สำคัญในกิจการหนึ่งอาจไม่สำคัญในกิจการอื่น

ตัวอย่างของข้อมูลที่มีสาระสำคัญ

• ผลการดำเนินงานของส่วนงานดำเนินงานใหม่
• บ่งบอกถึงความสามารถในการทำกำไรของกิจการในอนาคต

ข้อมูลที่แสดงถึงความสามารถของกิจการที่จะทำกำไรในอนาคต

ข้อมูลที่ช่วยให้ผู้ใช้หลักตัดสินใจเกี่ยวกับกิจการ

• ประเมินความเสี่ยงและโอกาส
• ตัดสินใจลงทุน
• ตัดสินใจให้สินเชื่อ

ข้อมูลที่มีคุณภาพสูง

• มีความเกี่ยวข้องกับการตัดสินใจ
• มีสาระสำคัญ
• ถูก ต้องและครบถ้วน

ข้อมูลที่สามารถตรวจสอบได้โดยผู้ที่มีความรู้และอิสระต่อกัน และสามารถสรุปตรงกันว่าข้อมูลนั้นสะท้อนปรากฏการณ์ทางเศรษฐกิจอย่างถูกต้อง

ประโยชน์ของข้อมูลสูงขึ้นเมื่อข้อมูลนั้นรายงานอย่างทันเวลา เนื่องจากผู้ใช้ข้อมูลสามารถตัดสินใจได้ทันเวลาโดยใช้ข้อมูลที่มีผลต่อการตัดสินใจ

ข้อมูลที่สามารถนำมาใช้กับสถานการณ์หรือจุดประสงค์ต่าง ๆ ได้

ข้อมูลที่แสดงด้วยรายละเอียดที่เหมาะสม มีความชัดเจนและเข้าใจง่าย

ข้อมูลเชิงปริมาณที่แสดงในค่าตัวเลข เหมาะกับการเปรียบเทียบ

ข้อมูลเชิงคุณภาพที่แสดงลักษณะและคุณสมบัติของข้อมูล เหมาะสำหรับการบรรยาย

ข้อมูลที่ถูกต้องและเชื่อถือได้

ส่วนได้เสียคงเหลือในทรัพย์สินของกิจการหลังหักหนี้สินทั้งหมด หรือสิทธิเรียกร้องต่อกิจการที่ไม่เป็นไปตามนิยามของหนี้สิน

การเพิ่มขึ้นของทรัพย์สินหรือการลดลงของหนี้สินที่ส่งผลให้เกิดการเพิ่มขึ้นของส่วนของเจ้าของ ไม่รวมถึงเงินทุนที่ได้รับจากผู้ถือสิทธิเรียกร้องส่วนของเจ้าของ

การลดลงของทรัพย์สินหรือการเพิ่มขึ้นของหนี้สินที่ส่งผลให้เกิดการลดลงของส่วนของเจ้าของ ไม่รวมถึงการจัดสรรคืนให้ผู้ถือสิทธิเรียกร้องส่วนของเจ้าของ

ส่วนของเจ้าของ

รายได้และค่าใช้จ่าย

ทรัพยากรเชิงเศรษฐกิจที่กิจการควบคุมได้ เกิดจากเหตุการณ์ในอดีต สามารถสร้างรายได้เชิงเศรษฐกิจได้ กิจการมีอำนาจควบคุมและได้รับผลประโยชน์จากการใช้ทรัพยากรนั้น

ภาระผูกพันปัจจุบันของกิจการ เกิดจากเหตุการณ์ในอดีต ที่กิจการต้องโอนทรัพยากรเชิงเศรษฐกิจไปยังบุคคลอื่น ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

ผลประโยชน์ที่เกิดขึ้นในระยะเวลาหนึ่ง เช่น ค่าบริการ รายได้จากการขายสินค้า

แสดงให้เห็นถึงฐานะทางการเงินของกิจการ ณ วันเวลาหนึ่ง

แสดงผลการดำเนินงานของกิจการ ในระยะเวลาหนึ่ง

แสดงการเปลี่ยนแปลงส่วนของเจ้าของ ในระยะเวลาหนึ่ง

แสดงถึงการเคลื่อนไหวของเงินสด ในระยะเวลาหนึ่ง

แสดงให้เห็นถึงการใช้เงิน การลงทุน และการระดมทุนของกิจการ