การแนะนำธุรกิจสังคม

ธุรกิจที่มีรายได้จากการขายหรือการผลิตสินค้าหรือบริการ ที่มีเป้าหมายชัดเจนเพื่อแก้ไขปัญหาและพัฒนาชุมชน สังคม สิ่งแวดล้อมเป็นหลัก ไม่ได้กำหนดเป้าหมายเพื่อสร้างกำไรสูงสุดต่อผู้ถือหุ้นและเจ้าของธุรกิจเท่านั้น

ธุรกิจเพื่อสังคม (Social Enterprise หรือ SE) เกิดขึ้นครั้งแรกในช่วงกลางทศวรรษที่ 19 เนื่องจากปัญหาเศรษฐกิจการค้าที่มุ่งเน้นการแข่งขันอย่างรุนแรง ส่งผลให้ชาวบ้านหรือเกษตรกรถูกเอาเปรียบ จึงรวมกลุ่มกันเพื่อแก้ปัญหาโดยมีองค์กรอาสาสมัครเข้ามาช่วยเหลือ

การผลิต การดำเนินธุรกิจ ผลิตภัณฑ์หรือบริการ ต้องไม่ส่งผลเสียในระยะยาวต่อสังคม สุขภาพ และสิ่งแวดล้อม มีการกำกับดูแลกิจการที่ดี มีศักยภาพที่จะมีความยั่งยืนทางการเงินได้ด้วยตนเอง

ธุรกิจเพื่อสังคมในประเทศอังกฤษ จะผลิตสินค้าและบริการโดยแสวงหาผลกำไร โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อสังคมชัดเจน เช่น การสร้างงานเพื่อชุมชน ฝึกฝนทักษะ หรือจัดหาบริการแก่ชุมชน และกระจายความเป็นเจ้าของ

ธุรกิจเพื่อสังคม (SE) เป็นธุรกิจไม่หวังผลกำไร แต่มีกำไรและนำกำไรไปใช้เพื่อสังคม ในขณะที่ CSR (Corporate Social Responsibility) เป็นโครงการเพื่อสังคมของธุรกิจที่มุ่งแสวงหาผลกำไรสูงสุด

ธุรกิจเพื่อสังคมที่มีกิจกรรมและโครงการเพื่อสังคมเป็นสิ่งเดียวกัน ซึ่งมักเป็นการแชร์ต้นทุนและสินทรัพย์ระหว่างกัน

ธุรกิจเพื่อสังคมที่มีกิจกรรมทั้งธุรกิจและโครงการเพื่อสังคม มีส่วนที่ทับซ้อนกัน มักเป็นการแชร์ต้นทุนและสินทรัพย์

ธุรกิจเพื่อสังคมที่มีกิจกรรมทางธุรกิจนอกเหนือจากการจัดการขององค์กร องค์กรไม่แสวงหากำไรสร้างผู้ประกอบการเพื่อสังคมเพื่อจัดหาเงินทุนที่ไม่จำกัดให้กับองค์กรไม่แสวงหาผลกำไร

ธุรกิจเพื่อสังคมที่มีการหารายได้ แต่ไม่แสวงหาผลกำไร (Nonprofit with Income Generating Activities)

ธุรกิจเพื่อสังคมที่มีการผสมผสานระหว่างการแสวงหาผลกำไรและการตอบสนองต่อความต้องการทางสังคม (Hybrid)

ธุรกิจที่มีความรับผิดชอบต่อสังคม และพัฒนาต่อยอดให้เป็นธุรกิจเพื่อสังคมอย่างเต็มรูปแบบ (Socially Responsible Business)

เป็นเครื่องมือแก้ไขปัญหาและพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม รวมถึงเสริมสร้างกลไกตลาดที่มีคุณธรรมและยั่งยืน การพัฒนาคุณภาพบริการสาธารณะ และสร้างนวัตกรรมและรูปแบบของการบริการสาธารณะ

การสร้างความรับผิดชอบสังคมจากภายในและการส่งเสริมให้เกิดความชัดเจนในการเป็นผู้ประกอบการสังคม

สร้างความเท่าเทียมกันในการปฏิบัติงาน ระบบในการปกป้องสิทธิความเป็นมนุษย์ของผู้ปฏิบัติงาน ส่งเสริมรูปแบบหรือแผนงานที่สร้างความยั่งยืนให้กับสังคมโดยรวม ปรับเปลี่ยนทัศนคติและเทคนิค

คำนึงถึงความอยู่ดีมาสุขของสังคมมาก่อน การใช้นวัตกรรมมาแก้ไขปัญหาทางสังคม การพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน

ความสามารถของบุคลากร เงินทุน ต้นทุนในการดำเนินธุรกิจมีสูง สภาพแวดล้อมที่ช่วยให้ธุรกิจเพื่อสังคมเติบโต

ภาคเอกชนและสถาบันการศึกษา : ความรู้และทักษะที่จำเป็น ธนาคาร หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง : แหล่งเงินทุน สร้างแรงจูงใจให้กับภาคส่วนต่างๆ มีส่วนร่วมสนับสนุนธุรกิจเพื่อสังคม : นโยบายสนับสนุน การสร้างบรรยากาศที่เอื้อต่อธุรกิจเพื่อสังคม

แสดงความสัมพันธ์ระหว่างหน่วยงานต่างๆ เช่น ภาครัฐ ภาคเอกชน และภาคประชาสังคม ที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจเพื่อสังคม

นโยบายภาครัฐ การเงินและการลงทุน การพัฒนาบุคคล ตลาดและผู้บริโภค การรับรู้และตระหนักถึงโครงสร้างพื้นฐานเครือข่าย

นโยบายภาครัฐ การเงินและการลงทุน การพัฒนาบุคคล ตลาดและผู้บริโภค การรับรู้และตระหนักถึงโครงสร้างพื้นฐานเครือข่าย

ภาคเอกชน (Business Sector) มุ่งกำไรเป็นหลัก มีทรัพยากรที่จำกัด ใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ บริหารจัดการนวัตกรรม และสร้างสิ่งใหม่ๆที่มีคุณค่า ภาคสาธารณะ (Public Sector) สร้างคุณค่าให้กับสังคม

ภาคเอกชนจ้างเองได้ สร้างผลกำไร ให้ เงินปันผล ภาคสาธารณะ ลำบากในการจ้างคน สร้างชื่อเสียงและสร้างประโยชน์ต่อสังคม

ภาคเอกชน มีการแข่งขัน มีการหาทรัพยากรจากนักลงทุน มีการแบ่งส่วนรายได้กับลูกจ้าง ภาคสาธารณะ ได้รับเงินทุนสนับสนุนจากภาครัฐ มีจำนวนอาสาสมัคร

ภาคเอกชนวัดผลชัดเจน มีจำนวนตัวเลขทางการเงิน ภาคสาธารณะ ยืดหยุ่นในการวัดผล จำนวนคน ความเป็นอยู่

ภาคเอกชน ผลตอบแทนเชิงเศรษฐศาสตร์ ขนาดตลาด ความน่าสนใจของอุตสาหกรรม ภาคสาธารณะ ผลตอบแทนเชิงสังคม มองปัญหาสังคมและความต้องการของสังคม

ภาคเอกชน แรงจูงใจเหมือนกันในเรื่องการสร้างความสำเร็จจากความคิดหรือ นวัตกรรม ภาคสาธารณะ แรงจูงใจต่างกันในเรื่องกำไรและการทำธุรกิจ ธุรกิจเพื่อสังคมเสนอคุณค่า ธุรกิจเสนอผลิตภัณฑ์ หรือบริการตอบสนองความต้องการของตลาด

นำสิ่งที่ไม่ได้ใช้หรือถูกทิ้งมาใช้เพื่อตอบสนองความต้องการ

สร้างสินค้าและบริการใหม่ กระบวนการใหม่ที่สามารถแก้ไขปัญหาได้