اختلالات الکترولیت PDF

‫اﺧﺗﻻاﻻات آب و ا‬ ‫ع‬  ‫عملکرد پتاسیم در بدن‬ ‫‪ ‬تسهیل انتقال ایمپالس در سلول های عصبی‪ ،‬صاف و تمام سلولهای بدن (در رپوالریزاسیون تمام سلول ها نقش‬ ‫دارد)‬...

‫اﺧﺗﻻاﻻات آب و ا‬ ‫ع‬  ‫عملکرد پتاسیم در بدن‬ ‫‪ ‬تسهیل انتقال ایمپالس در سلول های عصبی‪ ،‬صاف و تمام سلولهای بدن (در رپوالریزاسیون تمام سلول ها نقش‬ ‫دارد)‬ ‫‪ ‬حفظ اسموالریته داخل سلولی‬ ‫‪ ‬کمک به انقباضات سلول های عضالت صاف‪ ،‬مختلط و قلبی‬ ‫‪ ‬محتوای پتاسیم کل بدن در بالغین سالم‪ ،‬تقریبا ‪ 50meq/kg‬است‪.‬یعنی یک فرد بالغ ‪ 70‬کیلوگرمی‪ ،‬کال‬ ‫‪ 3500meq‬پتاسیم در بدن خود دارد‪.‬اما ازاین مقدار فقط ‪ %2( 70meq‬از کل پتاسیم) آن در مایعات خارج‬ ‫سلولی جای دارد‪.‬از آنجا که پالسما تقریبا ‪ %20‬از حجم مایع خارج سلولی را به خود اختصاص می دهد‪ ،‬محتوای‬ ‫پتاسیم پالسما در حدود ‪ 15meq‬خواهد شد که فقط ‪ %0/4‬از کل پتاسیم بدن می باشد‪.‬‬  ‫هیپوکالمی؛ ‪K>3/5‬‬ ‫عالیم‪:‬‬ ‫علل‪:‬‬ ‫ ضعف عضالنی‬ ‫ استفاده از دیورتیک های دفع کننده پتاسیم‬ ‫ آریتمی قلبی‬ ‫ دفع مایعات دستگاه گوارش (ساکشن ترشحات‬ ‫ نفخ شکم‬ ‫معده‪ ،‬تهوع‪ ،‬استفراغ‪ ،‬اسهال)‬ ‫ خواب رفتگی اندام ها و گزگز‬ ‫ آلکالوز متابولیک‬ ‫ بی اشتهایی‬ ‫ کاهش دریافت پتاسیم‬ ‫ کاهش رفلکس ها‬ ‫ گیجی‬ ‫ افزایش ترشح آلدوسترون‬ ‫ تغییرات ‪ECG‬‬  ‫هیپوکالمی؛ ‪K>3/5‬‬ ‫مهمترین هدف درمانی‪ :‬پیشگیری از خطرات مهلک (نظیر آریتمی و نارسایی تنفسی)‬ ‫پتاسیم باید به صورت خوراکی تجویز شود مگر در دو حالت؛‬ ‫‪ -1‬درمان خوراکی مقدور نیست‬ ‫‪ -2‬موارد نیازمند اصالح سریع هیپوکالمی؛ می توان پتاسیم را تا سرعت ‪ 40meq‬در ساعت و‬ ‫غلظت پتاسیم محلول را تا ‪ 60meq‬در لیتر افزایش داد؛ که در این صورت کنترل مداوم نوار‬ ‫قلب در بخش ویژه ضروری است و باید از مصرف محلول های گلوکز اجتناب کرد‪.‬‬ ‫نکته؛ هیپرکالمی جدی ترین عارضه ی درمان هیپوکالمی است که احتمال بروز آن در بیماران‬ ‫دیابتی‪ ،‬پیرها و بیماران با اختالل عملکرد کلیه بیشتر است‪.‬‬  ‫هیپرکالمی؛ ‪K135‬‬ ‫درمان‪:‬‬ ‫ درمان فوری فقط در بیمارانی اندیکاسیون دارد که دارای عالیم عصبی (شامل اختالل‬ ‫هوشیاری یا تشنج) باشند و یا در معرض ایجاد ادم مغزی باشند (سدیم کمتر از ‪.)120‬در‬ ‫درمان این بیماران از سالین ‪ %3‬و دیورتیک های لوپ استفاده می شود؛ غلظت سدیم را‬ ‫باید با سرعت ‪ 1-2meq/lit‬در ساعت تا یک حد مناسب و بی خطر (‪ )120-130‬افزایش‬ ‫داد‪.‬میزان اصالح سدیم در ‪ 24‬ساعت نباید بیش از ‪ 12meq/lit‬باشد‪.‬‬ ‫ ترسناک ترین عارضه ی هیپوناترمی‪ ،‬انسفالوپاتی متابولیک خطرناکی است که غالبا با ادم‬ ‫مغزی‪ ،‬افزایش ‪ ICP‬و تشنج یا حتی ‪ ARDS‬همراه می باشد‪.‬موارد شدید به طرف ایست‬ ‫تنفسی پیش می روند‪.‬‬  ‫هیپرناترمی؛ ‪Na8/5‬‬ ‫درمان هیپوکلسمی حاد‪:‬‬ ‫ یکی از فوریت های پزشکی است زیرا امکان اسپاسم حنجره و تشنج وجود دارد؛ باید‬ ‫بالفاصله ‪ 10‬تا ‪ 20‬سی سی گلوکونات کلسیم در مدت ‪ 5‬تا ‪ 10‬دقیقه تجویز شود‪.‬‬ ‫ کلسیم نباید با محلول های حاوی بیکربنات مخلوط شود‪.‬‬ ‫ اگر علت هیپوکلسمی ناشناخته باشد‪ ،‬غلظت منیزیم سرم باید اندازه گیری شود؛ زیرا درمان‬ ‫هیپوکلسمی در حضور هیپومنیزیمی ناموثر است‪.‬‬ ‫ درمان هیپوکلسمی مزمن‪ :‬معموال به علت هیپوپاراتیروئیدی یا کمبود ویتامین ‪D‬؛ با افزایش‬ ‫جذب روده ای کلسیم درمان می شود (با تجویز ‪ Vit D‬و افزایش مصرف کلسیم خوراکی)‬  ‫هیپرکلسمی؛ ‪Ca1/3‬‬ ‫عالیم‪:‬‬ ‫علت‪:‬‬ ‫ ضعف‪ ،‬تحریک پذیری‬ ‫ دیورتیک درمانی (فورزماید)‬ ‫ اختالل ذهنی‬ ‫ آنتی بیوتیک ها (آمینوگلیکوزیدها‪،‬‬ ‫ تشنج‬ ‫آمفوتریسین)‬ ‫ لرزش اندام ها‬ ‫ سوء تغذیه و اسهال‬  ‫هیپومنیزیمی؛ ‪Mg>1/3‬‬ ‫درمان هیپومنیزیمی باید متوجه اصالح علت آن باشد‪.‬دربیماران مبتال به کمبود منیزیم‪،‬‬ ‫ ‬ ‫اصالح هیپرکلسمی و هیپوکالمی همزمان‪ ،‬منوط به برطرف کردن کمبود منیزیم است‪.‬‬ ‫اقدامات‪:‬‬ ‫تجویز خوراکی منیزیم‬ ‫ ‬ ‫اسپیرونوالکتون و تریامترن‪ ،‬در حفظ غلظت سرمی منیزیم در بیمارانی که دیورتیک دریافت‬ ‫ ‬ ‫می کنند‪ ،‬سودمند است‪.‬‬ ‫در موارد شدید و عالمت دار‪ :‬تزریق وریدی سولفات منیزیم (‪ 1-2‬گرم در مدت ‪ 15‬دقیقه‬ ‫ ‬ ‫و سپس ‪ 6‬گرم در ‪ 24‬ساعت)‬ ‫در بیماران مبتال به تتانی ناشی از کاهش منیزیم‪ ،‬علیرغم وجود هیپوکلسمی همزمان‪ ،‬تجویز‬ ‫ ‬ ‫کلسیم اغلب بی اثر است‪.‬‬ ‫هیپرمنیزیمی؛ ‪Mg