Prawa medialne w Polsce - PDF

Document Details

GenuineChiasmus6790

Uploaded by GenuineChiasmus6790

Tags

media law polish media media rights journalism

Summary

This document discusses media law in Poland, including the role of public media and relevant legislation. It covers topics such as freedom of speech, media responsibilities, and the role of the country's media council. It is likely part of an educational resource or study guide, related to a postgraduate-level media studies course.

Full Transcript

Prasa zgodnie z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, korzysta z wolności wypowiedzi i urzeczywistnia prawo obywateli do ich rzetelnego informowania, jawności życia politycznego oraz kontroli i krytyki społecznej. Krajowa rada stoi na straży wolności słowa w radiu i telewizji, samodzielności nadawc...

Prasa zgodnie z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, korzysta z wolności wypowiedzi i urzeczywistnia prawo obywateli do ich rzetelnego informowania, jawności życia politycznego oraz kontroli i krytyki społecznej. Krajowa rada stoi na straży wolności słowa w radiu i telewizji, samodzielności nadawców i interesów odbiorców oraz zapewnia otwarty i pluralistyczny charakter radiofonii i telewizji Wolność prasy jedynym z bastionów wolności i nie może być nigdy ograniczana; jej ograniczeń dokonują tylko rządy despotyczne Zadaniem radiofonii i telewizji jest: 1)dostarczanie informacji; 2)udostępnianie dóbr kultury i sztuki; 3)ułatwianie korzystania z oświaty, sportu i dorobku nauki; 3a) upowszechnianie edukacji obywatelskiej; 4) dostarczanie rozrywki; 5) popieranie krajowej twórczości audiowizualnej. Jakie ustawy wchodzą w zakres prawa medialnego w Polsce? Konstytucja Ustawa o radiofonii i telewizji Ustawa o opłatach abonamentowych Ustawa o Radzie Mediów Narodowych Ustawa o prawie komunikacji elektronicznej Ustawa o prawie telekomunikacyjnym Ustawa o wdrożeniu naziemnej telewizji cyfrowej Ustawa o prawie prasowym Ustawa o prawie prasowym - definicje Dziennikarz to osoba zajmująca się redagowaniem, tworzeniem lub przygotowywaniem materiałów prasowych, pozostająca w stosunku pracy z redakcją albo zajmująca się taką działalnością na rzecz i z upoważnienia redakcji Redaktorem jest dziennikarz decydujący lub współdecydujący o publikacji materiałów prasowych Redaktorem naczelnym jest osoba posiadająca uprawnienia do decydowania o całokształcie działalności redakcji; Redakcją jest jednostka organizująca proces przygotowywania (zbierania, oceniania i opracowywania) materiałów do publikacji w prasie Wydawca– osoba bądź instytucja (ta druga zwana również wydawnictwem), za której pieniądze przygotowywane, opracowywane, a następnie drukowane jest czasopismo, książka KRRiT - definicja i zadania Krajowa Rada stoi na straży wolności słowa w radiu i telewizji, samodzielności dostawców usług medialnych i interesów odbiorców oraz zapewnia otwarty i pluralistyczny charakter radiofonii i telewizji. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji (KRRiT) zajmuje się: Polityką medialną – współpraca z rządem w zakresie kierunków rozwoju mediów.​ Regulacją rynku – określanie warunków działalności nadawców i dostawców usług medialnych.​ Koncesjami – wydawanie zezwoleń na nadawanie i prowadzenie rejestru programów.​ Nadzorem i kontrolą – monitorowanie treści i rynku audiowizualnego.​ Opłatami – ustalanie wysokości opłat za koncesje i abonament radiowo-telewizyjny.​ Opinowaniem przepisów – ocena projektów aktów prawnych i umów międzynarodowych dotyczących mediów.​ Rozwojem i edukacją – wspieranie innowacji technologicznych, kształcenia kadr i edukacji medialnej.​ Współpracą międzynarodową – relacje z zagranicznymi organizacjami medialnymi.​ Ochroną praw autorskich – współpraca w zakresie ochrony praw twórców i nadawców.​ Samoregulacją rynku – wspieranie inicjatyw dotyczących odpowiedzialnych mediów. Publiczna radiofonia i telewizja realizuje misję publiczną, oferując, na zasadach określonych w ustawie, całemu społeczeństwu i poszczególnym jego częściom, zróżnicowane programy i inne usługi w zakresie informacji, publicystyki, kultury, rozrywki, edukacji i sportu, cechujące się pluralizmem, bezstronnością, wyważeniem i niezależnością oraz innowacyjnością, wysoką jakością i integralnością przekazu Publiczna radiofonia i telewizja zajmuje się: Tworzeniem i rozpowszechnianiem programów – ogólnokrajowych, regionalnych, specjalistycznych oraz dla odbiorców zagranicznych.​ Rozwojem usług medialnych – dostarczanie treści audiowizualnych, audialnych i tekstowych, także na żądanie.​ Interakcją z odbiorcami – rozwijanie kontaktów i uwzględnianie potrzeb społecznych.​ Innowacjami technologicznymi – badania i wdrażanie nowych technik nadawania.​ Działalnością produkcyjną i handlową – związana z twórczością audiowizualną, w tym eksport i import.​ Wspieraniem kultury i nauki – promocja twórczości artystycznej, literackiej, naukowej, oświaty i sportu.​ Ochroną języka i tożsamości narodowej – upowszechnianie języka polskiego i uwzględnianie potrzeb mniejszości narodowych.​ Promocją Polski za granicą – przedstawianie jej języka, historii i kultury.​ Dostępnością dla osób z niepełnosprawnościami – dostosowywanie treści dla osób z dysfunkcjami wzroku i słuchu.​ Edukacją medialną – upowszechnianie wiedzy o świadomym korzystaniu z mediów. Radia Etyków Mediów Karta Etyczna Mediów i jej zasady: ​ Zasada prawdy - co znaczy, że dziennikarze, wydawcy, producenci i nadawcy dokładają wszelkich starań, aby przekazywane informacje były zgodne z prawdą, sumiennie i bez zniekształceń relacjonują fakty w ich właściwym kontekście, a w razie rozpowszechnienia błędnej informacji niezwłocznie dokonują sprostowania ​ Zasada obiektywizmu - co znaczy, że autor przedstawia rzeczywistość niezależnie od swoich poglądów, rzetelnie relacjonuje różne punkty widzenia ​ Zasada oddzielania informacji od komentarza - co znaczy, że wypowiedź ma umożliwiać odbiorcy odróżnianie faktów od opinii i poglądów. ​ Zasada uczciwości - co znaczy działanie w zgodzie z własnym sumieniem i dobrem odbiorcy, nieuleganie wpływom, nieprzekupność, odmowę działania niezgodnego z przekonaniami ​ Zasada szacunku i tolerancji - czyli poszanowania ludzkiej godności, praw dóbr osobistych, a szczególnie prywatności i dobrego imienia. ​ Zasada pierwszeństwa dobra odbiorcy - co znaczy, że podstawowe prawa czytelników, widzów, słuchaczy są nadrzędne wobec interesów redakcji, dziennikarzy, wydawców, producentów i nadawców. ​ Zasada wolności i odpowiedzialności - co znaczy, że wolność mediów nakłada na dziennikarzy, wydawców, producentów, nadawców odpowiedzialność za treść i formę przekazu oraz wynikające z nich konsekwencje. Jeden przykład tych reform opisać!!!!!!!!!! Współczesne problemy wolności mediów Proces tworzenia prawa, Kompleksowa reforma systemu medialnego w Polsce, Krajową Radę Radiofonii i Telewizji, Media publiczne, Kontrola koncentracji rynku pod kątem pluralizmu, Reklama podmiotów państwowych, Przejrzystość struktury właścicielskiej mediów, Pomiar odbiorców, Zakaz wydawania prasy przez JST. Ochrona źródeł dziennikarskich i poufności komunikacji. Strategiczne pozwy przeciwko partycypacji publicznej (SLAPP) stały się w Polsce skutecznym narzędziem tłumienia debaty publicznej. Wykorzystywane są zarówno przez władze, jak i przez korporacje. Sprawy trafiają do sądów, zarówno cywilnych, jak i karnych. Celem postępowania typu SLAPP zazwyczaj nie jest samo wygranie sprawy, ale przede wszystkim zniechęcenie pozwanego/oskarżonego do dalszego zajmowania się danym tematem, jak również obciążenie kosztami finansowymi i psychologicznymi postępowania oraz wywołanie efektu mrożącego (ang. chilling effect). Efekt mrożący to wywołanie poczucia zagrożenia, które zniechęca daną osobę​ z korzystania ze swoich praw. Manipulacje medialne 1.ustalenie porządku prezentacji (agenda setting function): związane z programami informacyjnymi oraz selekcję i dobór tematów jak również określenie porządku prezentacji tychże informacji. Kryterium porządku prezentacji powinno być rzeczywiste znaczenie tychże informacji, rzetelności, obiektywizmu oraz właściwych proporcji,(tymczasem liczy się oglądalność i interes polityczny) 2.zjawisko spirali milczenia (spiral of silence theory), Noelle-Neumann ( 1974), istotnym motorem działań ludzkich jest lęk przed izolacją, zaś osoby, które nie zgadzają się z opinią większości, nie chcą ujawnić swojego stanowiska –popadają w milczenie. Media są tutaj pewnym zwierciadłem – jeśli Ci ludzie nie znajdują własnych opinii w przekazach medialnych, opuszczają sferę publiczną i przenoszą się do prywatnej; 3. efekt trzeciej osoby (third person effect): nieuświadomiona podatność na manipulację - przekonanie, że to nie my jesteśmy podatni na manipulacje, ale inni. 4. efekt perswazji ukrytej (the hidden persuasion), traktowana jako najniebezpieczniejszy rodzaj manipulacji – ukazywanie stanowiska jakiejś grupy jako prawdy oczywistej, oczywistej do tego stopnia, ze nie potrzeba dowodów, używa się pojęć niedoprecyzowanych, niedookreślonych, nie od okonca jasnych lecz z taką pewnością, że wśród odbiorców nie budzą wątpliwości, że są słuszne. 5. efekt medialnej inscenizacji, czyli tzw. fakty medialne – inscenizacja rzeczywistości, prowokacje, zacieranie granic między faktami, a ich inscenizacją. Wytyczne ONZ co do Biznesu Praw Człowieka 3 filary Obowiązek państwa dotyczący zapewnienia ochrony praw człowieka Państwa mają obowiązek zapewnić ochronę przed naruszeniem praw człowieka przez strony trzecie w tym przedsiębiorstwa, na swoim terytorium i/lub na obszarze objęte ich jurysdykcją; Wymaga to podejmowania odpowiednich kroków w celu zapobiegania takim naruszeniom, ich rozpoznawania, karania oraz zadośćuczynienia za nie, poprzez prowadzenie skutecznej polityki, działania ustawodawcze praktykę orzeczniczą; Egzekwowanie przepisów, których celem jest zobowiązanie przedsiębiorstw do poszanowania praw człowieka lub takie, które skutkują podobnym wymogiem oraz dokonywanie okresowych ocen ich adekwatności i reagowanie na ewentualne luki; Obowiązek przedsiębiorstw do poszanowania praw człowieka Odpowiedzialność za poszanowanie praw człowieka dotyczy wszystkich przedsiębiorstw, bez względu na ich wielkość, branżę, kontekst działalności, własność i strukturę Skala i złożoność środków stosowanych w celu wywiązania się z tego obowiązku mogą być różne w zależności od ww. czynników oraz tego jak poważny jest negatywny wpływ przedsiębiorstwa na przestrzeganie praw człowieka oZobowiązanie na poziomie firmy do przestrzegania praw człowieka oProces należytej staranności w zakresie poszanowania praw człowieka oProcedury i rozwiązania umożliwiające działania zaradcze w przypadku negatywnego wpływu na prawa człowieka, spowodowanego przez firmę lub do którego firma się przyczyniła Dostęp do środków zaradczych Rozumiany jest dwojako: Obowiązek Państwa zapewnienia dostępu do środków zaradczych sądowych i pozasądowych, Państwa powinny zapewnić skuteczne i odpowiednie pozasądowe mechanizmy rozpatrywania skarg, obok procedur sądowych, w ramach kompleksowego państwowego systemu zapewniającego zastosowanie środków zaradczych i naprawczych w przypadku naruszeń praw człowieka związanych z działalnością biznesową. Obowiązek przedsiębiorstw w zakresie zapewnienia dostępu do środków zaradczych Aby ułatwić dostęp do środków zaradczych przedsiębiorstwa powinny uczestniczyć, tworzyć mechanizmy i procedury rozpatrywania skarg na poziomie operacyjnym dla osób indywidualnych oraz społeczności dotkniętych negatywnym wpływem. Sektorowe ryzyka naruszeń praw człowieka w mediach 1. Dezinformacja i manipulacja informacją ​ Publikowanie niezweryfikowanych lub fałszywych informacji może prowadzić do naruszenia prawa do prawdy i rzetelnej informacji. ​ Manipulowanie narracjami może wpływać na procesy demokratyczne, szerzenie nienawiści czy dyskryminację. 2. Mowa nienawiści i podżeganie do przemocy 3. Brak ochrony prywatności i danych osobowych ​ Nadużywanie danych osobowych dziennikarskich źródeł, osób publicznych lub zwykłych obywateli może prowadzić do naruszeń prawa do prywatności. ​ Nieetyczne praktyki śledzenia użytkowników przez media internetowe i reklamy mogą naruszać prawo do ochrony danych. 4. Cenzura i ograniczanie wolności słowa 5. Eksploatacja pracowników mediów ​ Dziennikarze i pracownicy mediów często pracują w trudnych warunkach, narażeni na presję, niskie wynagrodzenia i brak stabilności zatrudnienia. 6. Brak pluralizmu i koncentracja mediów ​ Monopolizacja mediów przez duże koncerny może ograniczać różnorodność opinii i prowadzić do ukrywania niewygodnych tematów. ​ Wpływ polityczny lub korporacyjny na media może prowadzić do faworyzowania określonych narracji i pomijania ważnych społecznie kwestii. 7. Wykorzystywanie wizerunku dzieci i osób wrażliwych ​ Nieetyczne publikowanie wizerunków dzieci, ofiar przemocy czy uchodźców może prowadzić do wtórnej wiktymizacji i naruszenia godności tych osób. Komunikowanie masowe System medialny to zbiór układów strukturalnych i finansowych, limitowanych przez specyficzne czynniki prawne, obejmujące problem własności, dostępu do mediów, kontroli środków przekazu, politycznych ograniczeń. ​ Model demokratycznego korporacjonizmu: Charakterystyka: Wysoki poziom pluralizmu, silne regulacje państwowe, współistnienie mediów publicznych i prywatnych. Przykłady: Niemcy, Skandynawia (Norwegia, Szwecja, Dania). Cechy: Media publiczne odgrywają ważną rolę, istnieją mechanizmy wspierające różnorodność i jakość dziennikarstwa. Model liberalny: Charakterystyka: Wysoki poziom komercjalizacji, niski poziom interwencji państwa, silna konkurencja rynkowa. Przykłady: Stany Zjednoczone, Wielka Brytania. Cechy: Media są głównie prywatne, finansowane z reklam, z dużym naciskiem na niezależność redakcyjną i wolność słowa. ​ Model spolaryzowanego pluralizmu: Charakterystyka: Wysoki poziom interwencji państwa, silne powiązania między mediami a polityką, niski poziom komercjalizacji. Przykłady: Włochy, Hiszpania, Grecja. Cechy: Media często odzwierciedlają podziały polityczne, istnieje duża liczba mediów partyjnych lub ideologicznych. Model autorytarny: Charakterystyka: Wysoki poziom kontroli państwowej, ograniczona wolność prasy, media jako narzędzie propagandy. Przykłady: Chiny, Rosja. Cechy: Media są ściśle kontrolowane przez państwo, ograniczona jest możliwość krytyki rządu, a dziennikarze często podlegają cenzurze. Polski system medialny jest złożony i dynamicznie się rozwija, co odzwierciedla zarówno zmiany technologiczne, jak i polityczne oraz społeczne. Oto kilka kluczowych aspektów tego systemu: 1.Pluralizm mediów: W Polsce istnieje różnorodność mediów publicznych, prywatnych i społecznych. 2.Regulacje prawne: Polski system medialny jest regulowany przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji (KRRiT) 3.Transformacja cyfrowa: Rozwój technologii cyfrowych znacząco wpłynął na polski system medialny. Media tradycyjne, takie jak prasa i radio, musiały dostosować się do nowych realiów, w tym do rosnącej roli mediów społecznościowych i platform internetowych; 4.Wyzwania polityczne: Media w Polsce często są przedmiotem debat politycznych, zwłaszcza w kontekście ich niezależności i roli w społeczeństwie. 5.Rola mediów lokalnych i regionalnych: Media lokalne i regionalne odgrywają ważną rolę w informowaniu społeczności o wydarzeniach lokalnych i regionalnych. Są one również istotne dla zachowania różnorodności kulturowej i językowej. Dezinformacja Dezinformacja to fałszywe lub wprowadzające w błąd treści. Mogą przybierać różne formy: postów, artykułów, komentarzy, filmów czy nagrań audio.​ Cele - w celu umyślnego wyrządzenia szkody publicznej lub osiągnięcia zysku. Ostateczne cele dezinformacji to wzbudzenie strachu, utrata zaufania do instytucji i polaryzacja społeczna oraz dyskredytacja.​ Rozpowszechnianie -każdy z nas może przyczynić się do szerzenia dezinformacji. Wystarczy np. udostępnić fałszywą treść w mediach społecznościowych. Efekt -podważa zaufanie do instytucji publicznych, nauki czy mediów. Sprzyja destabilizacji państwa i podsycaniu podziałów społecznycha MISINFORMACJA (dezinformacja niezamierzona) – to w efekcie braku wiedzy, znajomości kontekstu itp. powielanie nieprawdziwych i niezweryfikowanych informacji przez użytkownika, który bezkrytycznie przekazuje zmanipulowane treści. MALINFORMACJA (złośliwe lub szkodliwe wiadomości) – informacje prawdziwe, udostępniane z intencją wyrządzenia krzywdy. Czemu działa? Czynniki wewnętrzne – psychologiczne : -zasada społecznego dowodu słuszności (jeśli nie wiemy jaka decyzja jest słuszna/właściwa to podążamy za większością grupy; -zasada autorytetu: skłonność do posłuszeństwa osobom, uznanych za autorytety; Czynniki zewnętrzne: odziaływanie algorytmów na platformach społecznościowych, Czynniki sprzyjające przyjmowaniu fake newsów za prawdę: Odziaływanie silnych emocji Niski poziom zaufania społecznego, Silna polaryzacja (efekt potwierdzenia i efekt grupy) Rola algorytmów w dezinformacji Algorytmy tworzą bańki informacyjne, w których użytkownicy są eksponowani głównie na treści zgodne z ich wcześniejszymi przekonaniami. To zjawisko, znane jako echo chambers, wzmacnia dezinformację, ponieważ użytkownicy rzadko napotykają na kontrargumenty. Boty i zautomatyzowane konta są często wykorzystywane do masowego rozpowszechniania dezinformacji. Algorytmy mogą nie być w stanie odróżnić treści generowanych przez boty od tych tworzonych przez prawdziwych użytkowników. Rodzaje dezinformacji Clickbait-sensacyjny nagłówek przyciągający uwagę,​ Emocjonalny język – wywoływanie strachu, frustracji, nienawiści, złości,​ Podszywanie się pod kogoś,​ Cherry picking –selekcja informacji pasujących do tezy z pominięciem kontekstu,​ Fałszywa przyczyna- brak uzasadnionego związku przyczynowo – skutkowego między zdarzeniami,​ Dowód anegdotyczny- używanie własnych/ osobistych doświadczeń w celu podważenia wyników badań, danych statystycznych.​ Deepfake – wygenerowany przez AI materiał audio lub video​ Cheapfake- manipulacja materiałem audiowizualnym z użyciem prostych, dostępnych narzędzi Zasada 5xZ: Zweryfikuj, czy źródło jest wiarygodne (np. czy znasz osobiście autora). Zweryfikuj, prawdziwość i logiczność przedstawionej relacji. Zweryfikuj, czy tę samą sytuację potwierdza inne źródło. Zweryfikuj, co jest opinią autora, a co jest faktem. Zweryfikuj, czy autor zgłosił sytuację odpowiednim służbom, jeżeli jest taka konieczność. Media prywatne to takie, które są własnością prywatnych podmiotów – osób, firm lub grup inwestycyjnych, a ich celem jest generowanie zysku. W odróżnieniu od mediów publicznych, które są finansowane z budżetu państwowego i mają na celu pełnienie misji publicznej, media prywatne koncentrują się głównie na osiąganiu rentowności i realizowaniu interesów swoich właścicieli. Wyzwania i kontrowersje związane z mediami prywatnymi: 1.​ Monopolizacja rynku mediów ○​ Wiele rynków mediów jest zdominowanych przez kilka dużych korporacji, co prowadzi do ograniczenia pluralizmu i różnorodności opinii. 2.​ Koncentracja właścicielska ○​ Kiedy zbyt wiele mediów trafia w ręce kilku właścicieli, pojawia się zagrożenie dla wolności słowa i jakości dziennikarstwa, ponieważ decyzje redakcyjne mogą być motywowane interesami ekonomicznymi i politycznymi właścicieli, a nie dobrem publicznym. 3.​ Wpływ na politykę ○​ Media prywatne często mają duży wpływ na opinię publiczną i procesy demokratyczne. Ich właściciele mogą wykorzystywać je do promowania swoich interesów politycznych, co może prowadzić do zniekształcenia faktów, selektywnego przedstawiania informacji i ograniczania dostępu do rzetelnych wiadomości. 4.​ Zjawisko "fake news" ○​ W poszukiwaniu sensacji, media prywatne mogą niejednokrotnie publikować niesprawdzone informacje, które potem mogą zostać uznane za "fake news", co wprowadza dezinformację i wprowadza zamieszanie w społeczeństwie. 5.​ Zróżnicowanie treści ○​ Aby przyciągnąć jak największą liczbę odbiorców, media prywatne mogą sięgać po kontrowersyjne, sensacyjne lub powierzchowne tematy, które nie zawsze mają wartość edukacyjną lub społeczną. Długoterminowo może to prowadzić do obniżenia jakości mediów jako narzędzi do kształtowania opinii publicznej. Menadżer mediów powinien posiadać 3 krytyczne kompetencje: -Zarządzanie płynnością finansową poprzez rachunkowość i marketing; -Zarządzanie ludźmi i zdolności interpersonalne, -Zarządzanie czasem kierownictwa i pracowników -Potrzeba ciągłego uczenia się i rozwijania kompetencji Podejście do zarządzania mediami Mechanizm skargowy jako narzędzie budowania kultury organizacyjnej typu „integrity” Mechanizm skargowy to jeden z kluczowych elementów systemu zarządzania zgodnością (compliance) i etyki w organizacjach. Odpowiednio zaprojektowany i wdrożony stanowi skuteczne narzędzie promowania kultury „integrity” – opartej na uczciwości, transparentności i odpowiedzialności. Czym jest kultura organizacyjna typu „integrity”? - Kultura „integrity” oznacza organizację, w której wartości etyczne są priorytetem ,zachęca się do otwartości i przejrzystości i przeciwdziała się nadużyciom i nieetycznym praktykom Mechanizm skargowy odgrywa kluczową rolę w promowaniu uczciwości poprzez: 1.​ Wczesne wykrywanie naruszeń ○​ Zapewnia pracownikom i interesariuszom możliwość zgłaszania nieprawidłowości. ○​ Umożliwia szybkie reagowanie na problemy, zanim eskalują. 2.​ Budowanie zaufania i otwartości ○​ Pokazuje, że organizacja ceni uczciwość i bierze odpowiedzialność za swoje działania. ○​ Pracownicy czują się bezpiecznie, zgłaszając problemy bez obawy o represje. 3.​ Zapobieganie retorsjom i chronienie sygnalistów ○​ Skuteczny mechanizm skargowy obejmuje zabezpieczenia dla osób zgłaszających nieprawidłowości, chroniąc je przed odwetem. 4.​ Poprawa procesów organizacyjnych ○​ Analiza zgłoszeń pomaga identyfikować obszary wymagające poprawy w procedurach, szkoleniach czy komunikacji. 5.​ Zwiększanie odpowiedzialności zarządu i kadry kierowniczej ○​ Kierownictwo jest zobowiązane do rozpatrywania zgłoszeń i podejmowania działań naprawczych. Aby mechanizm skargowy efektywnie wspierał kulturę „integrity”, powinien spełniać następujące kryteria: ✅ Anonimowość i poufność ✅ Łatwość dostępu ✅ Szybkie i transparentne procedury ✅ Ochrona sygnalistów ✅ Komunikacja zwrotna ✅ Raportowanie i monitorowaniene. 5. Wpływ mechanizmu skargowego na organizację 📌 Większa przejrzystość – Pracownicy mają pewność, że ich głos jest słyszany 📌 i liczy się dla organizacji.​ Wzrost zaangażowania pracowników – Gdy ludzie czują, że pracują w 📌 uczciwym środowisku, są bardziej zmotywowani.​ Zmniejszenie ryzyka prawnego i reputacyjnego – Organizacja minimalizuje ryzyko skandali i konsekwencji prawnych wynikających z ukrywanych problemów. Łańcuch wartości to koncepcja opracowana przez Michaela Portera, która służy do analizy działalności przedsiębiorstwa w celu identyfikacji źródeł przewagi konkurencyjnej. Model ten dzieli działalność firmy na szereg powiązanych ze sobą działań, które przyczyniają się do tworzenia wartości dla klienta. Zawartość medialna nie przedstawia żadnej wartości rynkowej dopóki nie znajdzie się w kanale dystrybucji, zaś sieć rozpowszechniania nie ma żądnej wartości dopóki nie znajdzie się zawartość, którą można oferować i udostępniać audytorium Strategie firm medialnych Połączenia horyzontalne(poziome)- dotyczą firm działających w tym samym obszarze łańcucha wartości lub w tej samej branży, celem poszerzenia udziału rynkowego, racjonalizacji, optymalizacji i wykorzystania zasobów, Połączenia pionowe (wertykalne)-dotyczą opracowania w ramach jednej struktury poszczególnych ogniw łańcucha wartości w taki sposób aby przy dziale kontroli ze strony zarządu firmy zachodziły wszystkie fazy szeroko rozumianej produkcji medialnej, co pozwala na ograniczanie kosztów transakcyjnych oraz zwiększanie stopnia kontroli wszystkich operacji realizowanych w związku z działalnością w danej branży; Połączenia boczne diagonalne – dotyczą firm, które rozszerzają swoją działalność o nowe produkty i usługi, mogą zachodzić między firmami mediowymi jak i tymi, które do niej nie należą jest to związane ze strategią dywersyfikacji produkcji i usług w celu zapewnienia ciągłości biznesowej przy wahaniach koniunkturalnych 🔼 Upstream (Działania przed publikacją) ​ Tworzenie i pozyskiwanie treści (np. wywiady, reportaże, produkcja filmowa). ​ Selekcja, edycja, fact-checking. ​ Tworzenie strategii publikacji. 🔽 Downstream (Działania po publikacji) ​ Dystrybucja i promocja treści. ​ Reakcja na odbiór treści, interakcje z odbiorcami. ​ Analiza wyników i dostosowanie przyszłej strategii. Upscope w kontekście biznesowym oznacza rozszerzenie zakresu działalności firmy, czyli wejście na nowe rynki, dodanie nowych produktów/usług lub rozwój istniejących segmentów w celu zwiększenia wartości dla klientów i przychodów przedsiębiorstwa Konwergencja mediów to proces łączenia różnych form mediów, technologii i kanałów komunikacji w celu stworzenia zintegrowanego ekosystemu informacyjnego i rozrywkowego. Oznacza to zacieranie granic między tradycyjnymi mediami (prasa, telewizja, radio) a nowymi mediami cyfrowymi (internet, social media, streaming). Konwergencja korporacyjnej własności odnosi się do procesu konsolidacji i integracji firm medialnych oraz technologicznych, prowadzącego do tworzenia dużych konglomeratów kontrolujących różne segmenty rynku. Jest to część szerszego zjawiska konwergencji mediów, gdzie wielkie korporacje dążą do zwiększenia wpływu i dominacji poprzez przejęcia, fuzje oraz ekspansję na nowe rynki. Algorytmy Infodemia (ang. infodemic) to zjawisko nadmiaru informacji, w tym dezinformacji i fake newsów, które utrudniają odbiorcom odróżnienie prawdy od fałszu. Termin ten stał się szczególnie popularny w czasie pandemii COVID-19, ale dotyczy szeroko pojętej przestrzeni medialnej, zwłaszcza w erze cyfrowej. Algorytmiczne wspomaganie dziennikarstwa - polega na przetwarzaniu dużych zbiorów danych w celu analizy i wyszukiwania ukrytych wzorców. Dziennikarstwo łączone oparte na pisaniu maszynowym - część tekstu przez algorytmy, reszte przez człowieka Dziennikarstwo algorytmiczne to proces, w ramach którego powstają – bez udziału osoby (w tym przypadku dziennikarza) – kompletne materiały prasowe reprezentujące poszczególne, z góry założone i zadane algorytmowi, gatunki, formaty czy formy wypowiedzi dziennikarskiej. Dziennikarstwo automatyczne, którym można określić sytuację, kiedy to algorytm decyduje, ile tekstów i na jakie tematy ma przygotować – skompilować lub wygenerować w sposób automatyczny. W ten sposób powstaje zawartość, którą osoby prowadzące strony internetowe mogą wypełnić kompletne serwisy tematyczne. Higiena cyfrowa 1. Stawianie granic i kontrola w używaniu urządzeń ekranowych 2. Bezpieczne używanie internetu i urządzeń ekranowych, 3. Tworzenie i odbieranie informacji w internecie uwzględniające odpowiedzialne tworzenie treści, świadomy dobór i weryfikację odbieranych treści oraz reagowanie na niepokojące lub niebezpieczne treści w internecie 4. Inne zalecane zachowania prozdrowotne związane z używaniem urządzeń ekranowych i internetu, a wśród nich dbałość o jakość snu, uważne jedzenie, ochrona przed zakażeniami, dbanie o prawidłową pozycję ciała i codzienną aktywność fizyczną, ochrona słuchu, budowanie dobrych relacji z innymi, radzenie sobie z emocjami i stresem oraz zachowanie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

Use Quizgecko on...
Browser
Browser