Zanieczyszczenie środowiska rtęcią

Study Notes

Rtęć

Źródła zanieczyszczenia rtęcią: rolnictwo, ścieki komunalne i przemysłowe, górnictwo, spalanie węgla.
Rtęć występuje w trzech formach: metalicznej (nietoksyczna, nie wchłania się w przewodzie pokarmowym), soli nieorganicznych i związków organicznych.
Metylortęć, powstająca w wyniku biomagnifikacji, kumuluje się w organizmach ryb, a następnie zjadana jest przez ludzi.
Działanie metylortęci: cytotoksyczność, teratogenność, uszkodzenia układu nerwowego (CNS i PNS), nerki, płuca oraz mięśnie.
Osoby z wysokim poziomem rtęci mogą doświadczać zaburzeń neurologicznych u płodu u kobiet w ciąży.
Metylortęć uszkadza mikrotubule, błony komórkowe, zaburza homeostazę wapnia i peroksydację lipidów.
Generacja wolnych rodników prowadzi do stresu oksydacyjnego oraz kumulacji asparaginianu i glutaminianu w neuronach.

Nerki

Wzrost poziomu kreatyniny we krwi i moczu: wskaźnik biochemiczny stanu nerek, mało swoisty marker; wzrasta przy obniżonej filtracji kłębuszkowej.
Cystatyna C: wcześniejszy marker dysfunkcji nerek, wzrasta przy około 60% ubytku czynnych nefronów; stosowany do monitorowania niewydolności nerek.
Alfa1-mikroglobulina: nieswoisty marker filtracji kłębuszkowej, obecność w moczu wskazuje na uszkodzenie nerek.
Beta2-mikroglobulina: marker uszkodzenia kłębuszków nerkowych, obecny na komórkach jądrzastych, wzrasta w stanach patologicznych.
Lipokaina: nowoczesny marker uszkodzenia nabłonka cewek nerkowych, bardzo czuły wskaźnik morfotyczny.
Enzymura: wskaźnik stężenia enzymów w moczu (gamma-glutamylotranspeptydaza, alaninoaminopeptydaza), norma wynosi 75-150 mikrogramów/L; wzrost wskazuje na uszkodzenia cewek nerkowych.

Description

Quiz bada źródła zanieczyszczenia rtęcią oraz jej wpływ na zdrowie ludzi i zwierząt. Dowiesz się o różnych formach rtęci i ich toksycznych skutkach, w tym metylortęci oraz jej działaniu na układ nerwowy. Sprawdź swoją wiedzę na temat wpływu rtęci na nerki i inne organy.