Wykłady o ochronie informacji i sieciach

Proces wyboru ścieżki, którą pakiet danych przejdzie od nadawcy do odbiorcy.

Usługa warstwy sieci, która umożliwia skierowanie pakietu od hosta nadawcy do hosta odbiorcy.

W warstwie sieci, protokoły są wykorzystywane przez każdy komputer (host) oraz router.

Metoda zarządzania przepustowością, gdzie każde połączenie otrzymuje równy udział.

Zjawisko zmniejszania przepustowości dla wszystkich połączeń, gdy jedno połączenie korzysta z dużej ilości przepustowości.

Technika zarządzania przepustowością, w której zwiększanie przepustowości dla jednego połączenia prowadzi do zwiększenia przepustowości dla wszystkich.

Mechanizm zapobiegający przeciążeniu sieci poprzez liniowy wzrost przepustowości.

Odnosi się do strat w przepustowości, zmniejszających okno transmisji dwukrotnie.

Problem polegający na ciągłym odliczaniu przez węzeł w nieskończoność, bez dotarcia do celu. Występuje w algorytmach routingu, gdy węzeł nie może znaleźć ścieżki do celu lub gdy ścieżka jest stale aktualizowana, prowadząc do zapętlenia.

Jeden z algorytmów routingu, który oblicza odległość między węzłami w sieci i wykorzystuje ją do wyboru optymalnej ścieżki.

Algorytm routingu oparty na wymianie informacji o koszcie ścieżek między sąsiednimi węzłami.

W przypadku awarii rutera, algorytm routingu SŁ może wymagać zaktualizowania wszystkich połączeń w sieci, co wymaga dużej ilości komunikacji.

W przypadku awarii rutera, algorytm routingu WO dotyczy tylko sąsiadów uszkodzonego węzła, co zmniejsza obciążenie sieci.

Czas potrzebny do osiągnięcia stabilnego stanu w algorytmie routingu, tj. momentu, gdy wszystkie węzły posiadają aktualne informacje o ścieżkach.

Główny element rutera odpowiedzialny za przekierowanie pakietów z portu wejściowego na wyjściowy.

Zadaniem portu wejściowego jest odbiór sygnałów i przetwarzanie danych przychodzących z sieci, zgodnie z warstwową architekturą sieci.

Powtarzacz to urządzenie fizyczne działające na warstwie fizycznej sieci, które kopiuje sygnał z jednego interfejsu na inne. Powtarzacz wzmacnia sygnał i odtwarza go na wszystkich podłączonych interfejsach, niezależnie od adresu docelowego ramki.

Koncentrator to urządzenie łączące wiele węzłów w sieci, działające na warstwie fizycznej. Koncentrator nie buforuje ramek danych, a jedynie wzmacnia je i przekazuje na wszystkie podłączone porty. To oznacza, że wszystkie węzły w sieci widzą wszystkie komunikaty.

10BaseT i 100BaseT to standardy transmisji danych w sieci Ethernet, wykorzystujące skręconą parę przewodów. 10BaseT oferuje prędkość 10 Mb/s, a 100BaseT - 100 Mb/s (tzw. „Fast Ethernet”). Węzły są połączone z koncentratorem, tworząc topologię „gwiazdy”, z maksymalną odległością 100 m między węzłem a koncentratorem.

Kodowanie Manchestera to metoda kodowania sygnału cyfrowego, w której każdy bit jest reprezentowany przez zmianę poziomu napięcia w środku okresu bitowego. To pozwala na synchronizację zegarów nadającego i odbierającego systemu.

Gbit Ethernet to standard sieci Ethernet o przepustowości 1 Gb/s. Używa standardowego formatu ramki Ethernet i może tworzyć połączenia punkt-punkt i wielodostępowe. W trybie wielodostępowym zastosowany jest protokół CSMA/CD, wymagający niewielkiej odległości między węzłami.

Full-Duplex to tryb transmisji danych, w którym dane mogą być jednocześnie wysyłane i odbierane na jednym połączeniu. W przypadku Gbit Ethernet Full-Duplex osiąga przepustowość 1 Gb/s dla połączeń punkt-punkt.

Koncentratory buforowane (Buffered Distributors) to specjalny rodzaj koncentratorów Gbit Ethernet, które buforują ramki danych przed przekazaniem ich na inne porty. Pozwala to na bardziej efektywną pracę sieci, ponieważ ramki nie są tracone w przypadku kolizji.

10 Gb/s Ethernet to najnowszy standard sieci Ethernet, oferujący przepustowość 10 Gb/s. Jest już dostępny komercyjnie i stanowi kolejny krok w rozwoju sieci komputerowych.