Warisan Kesultanan Melayu dan Pentadbiran

Kerajaan Alam Melayu mempunyai ciri-ciri pembentukan negara bangsa sebelum kedatangan Barat.
Ciri-ciri negara bangsa Funan dan Champa diwarisi oleh kerajaan Srivijaya.
Ciri-ciri ini diteruskan oleh Kesultanan Melayu Melaka dan Kesultanan Johor-Riau.
Ciri-ciri negara bangsa ini merangkumi raja, undang-undang, wilayah pengaruh dan rakyat.
Kesultanan Melayu Melaka mengekalkan sistem pentadbiran dan perundangan.
Ciri-ciri negara bangsa Kesultanan Melayu Melaka termasuk kerajaan, rakyat, kedaulatan, wilayah pengaruh, undang-undang dan lambang kebesaran.
Hubungan pemerintah dengan rakyat saling berkait dan kekal sehingga kini.

Kemunculan dan kemasyhuran kerajaan Alam Melayu menandakan permulaan negara bangsa.
Proses pembentukannya mengambil masa dan melalui beberapa peringkat kerajaan.
Contoh kerajaan Alam Melayu termasuk Funan, Champa, Kedah Tua, Gangga Nagara, Srivijaya, Angkor dan Majapahit.

Raja adalah tonggak utama kerajaan, dengan sistem pentadbiran yang dibantu oleh pembesar.
Raja dihormati dan dianggap suci (contohnya Raja Champa dikaitkan dengan Dewa Siva).
Undang-undang dilaksanakan untuk memastikan kesejahteraan kerajaan.
Undang-undang terpakai di seluruh wilayah pengaruh dan menjadi panduan pentadbiran.
Wilayah pengaruh merangkumi kawasan rakyat yang menerima pemerintahan seseorang raja (contohnya kerajaan Funan, Champa).
Rakyat taat kepada raja dan tidak menderhaka (contohnya rakyat kerajaan Srivijaya).

Kerajaan muncul disebabkan oleh adanya raja.
Raja dibantu oleh pembesar, dengan sistem pentadbiran yang tersusun menjadikannya empayar yang terkenal.
Islam mempengaruhi penggunaan gelaran sultan.
Rakyat taat setia kepada sultan dan mematuhi undang-undang yang dikuatkuasakan.
Rakyat termasuk orang Melayu dan Orang Laut.
Kesejahteraan rakyat dijamin oleh sultan.
Hubungan timbal balik antara pemerintah dan rakyat membentuk persefahaman dan ikatan.

Kawasan taklukan yang diterima dan diakui oleh rakyat.
Kesultanan Melayu Melaka mempunyai wilayah pengaruh yang meluas di Semenanjung Tanah Melayu dan pantai timur Sumatera.
Wilayah pengaruh diperoleh melalui penaklukan, naungan dan perkahwinan.

Terdapat undang-undang bertulis seperti Hukum Kanun Melaka dan Undang-Undang Laut Melaka.
Undang-undang digunakan untuk mengukuhkan kerajaan dan melindungi rakyat.
Undang-undang juga menjadi panduan pentadbiran di kerajaan Melayu Melaka.

Lambang kekuasaan sultan dan keistimewaan kerajaan, seperti adat istiadat, warna, nobat, regalia dan cap mohor.
Lambang-lambang ini juga simbol kedaulatan sultan.

Sistem pentadbiran Kesultanan Melayu Melaka lengkap dan berhierarki.
Sistem Pembesar Empat Lipatan merupakan sistem pentadbiran yang tersusun dan lancar.
Sultan memberikan kuasa memerintah kepada pembesar.
Bendahara merupakan ketua pentadbir dan ketua turus angkatan tentera.
Tugas dan peranan setiap pembesar penting dalam memastikan perjalanan pemerintahan lancar.
Sistem kewangan yang teratur seperti pengutipan cukai dan ufti.
Keselamatan dipelihara oleh sistem keselamatan di darat dan laut (contohnya Temenggung dan Laksamana).
Pentadbir peringkat jajahan mengurus pentadbiran daerah dan kampung.

Hukum Kanun Melaka mengandungi 44 fasal tentang jenayah, bidang kuasa sultan dan pembesar, kekeluargaan dan ekonomi.
Undang-Undang Laut Melaka berkaitan dengan pelayaran, nakhoda, dan percukaian di atas kapal.

Mengulangkaji kandungan bab 1 tentang latar belakang negara bangsa, ciri-ciri negara bangsa Kesultanan Melayu Melaka, keunggulan sistem pentadbiran dan undang-undang, dan peranan pemerintah dan rakyat.