Topologie sieci LAN i podstawy telekomunikacji

Wszystkie urządzenia są podłączone do jednego kabla.

Dane są dzielone na małe pakiety, które mogą podróżować różnymi trasami.

H(X) = - ∑ p_i log_2 p_i; opisuje niepewność informacji.

Kodowanie z minimalną długością kodu dla każdego symbolu, optymalizując miejsce.

Straty sygnału podczas przejścia przez medium transmisyjne.

Minimalna częstotliwość próbkowania równa 2*fmax, kluczowa w DSP.

Dzieli amplitudę sygnału na przedziały i przypisuje wartości dyskretne.

Proces przenoszenia połączenia z jednej stacji bazowej do innej.

Pozwala wielu użytkownikom korzystać z tego samego kanału komunikacyjnego jednocześnie.

Wielodostęp z podziałem czasu, gdzie w danym momencie wysyła tylko jeden klient.

Wielodostęp z podziałem częstotliwości, gdzie każdy użytkownik ma unikalne pasmo.

Wielodostęp z podziałem kodu, gdzie każdy użytkownik ma unikalny kształt sygnału.

CDMA z bezpośrednim rozpraszaniem, gdzie kod składa się z krótkich impulsów.

CDMA z hoppingiem częstotliwości, gdzie użytkownik używa tylko przypisanej mu częstotliwości.

Zmienność amplitudy sygnału nośnego proporcjonalnie do sygnału informacyjnego.

Zmienność częstotliwości sygnału nośnego proporcjonalnie do sygnału informacyjnego.

Modulacja amplitudy z wytłumioną falą nośną; nie traci energii na falę nośną.

Liczba jednoczesnych połączeń lub użytkowników na danym obszarze sieci.

Efektywność wykorzystania pasma, mierzona w b/s/Hz.

Opóźnienie między wysłaniem żądania a otrzymaniem odpowiedzi w sieci.

Czynniki wpływające na jakość połączeń, np. szybkość przesyłania danych.

Czynniki związane z dostępnością i jakością usługi.

Proces przenoszenia kanału użytkownika z jednej stacji bazowej do drugiej.

Zakłócenia sygnału spowodowane dodatkowymi sygnałami w tym samym spektrum.

Podział komórki na mniejsze strefy z własnymi stacjami bazowymi, co zwiększa pojemność systemu.

Podział komórek na sektory z użyciem kilku anten kierunkowych, co zwiększa efektywność sygnału.

Większa pojemność systemu oraz możliwość wykorzystania nadajników o mniejszej mocy.

Konieczność zwiększenia liczby komórek oraz częstsza aktualizacja położenia użytkowników.

Gwałtowne zmiany amplitudy i opóźnień sygnału, pogarszające jakość połączenia.

Urządzenie poprawiające niezawodność przesyłania informacji w obecności zakłóceń.

Dane dzielone na bloki o stałej długości z dodatkowymi bitami nadmiarowymi.

Dane kodowane ciągle, używają pamięci do generowania nadmiarowych bitów.

Służą do wykrywania błędów poprzez generowanie sumy kontrolnej.

Blokowe kody z rzadkimi macierzami, efektywne w korekcji błędów.

Dodatkowy bit, który zapewnia parzystość liczby jedynek w ciągu.

Podstawowa jednostka w systemie telekomunikacyjnym do przetwarzania sygnałów.

System składający się z stacji bazowych i ich kontrolerów, odpowiadający za połączenia.

Zestaw elementów odpowiedzialnych za zarządzanie połączeniami w systemie telekomunikacyjnym.

Baza danych lokalnych abonentów, uczestniczy w komutacji łączy.

Zbiera dane o abonentach znajdujących się w obszarze centralowym.

Część symetrycznych torów przewodowych, stosowanych głównie w telekomunikacji.

Rodzaj impedancji stosowany w sieciach komputerowych, w kablach koncentrycznych.

Centrala systemu ruchomego, odpowiada za zestawianie połączeń między abonentami.