Systemy Operacyjne - Podstawowe Pojęcia

Planista, który dynamicznie ustala priorytety zadań w zależności od aktualnej sytuacji. Zadania krytyczne, np. w przypadku awarii, uzyskują najwyższy priorytet.

Typowe zastosowanie DPS to systemy czasu rzeczywistego, zarówno miękkiego, jak i twardego, gdzie ważność zadań się różni i priorytety odzwierciedlają ich znaczenie.

Planista, który dzieli dostępne zasoby systemowe proporcjonalnie do wymagań zadań, bez sztywnych priorytetów.

Planista Share-driven najczęściej stosuje się w systemach, gdzie zasoby są współdzielone przez wiele zadań, np. w systemach multimedialnych czy aplikacjach serwerowych.

Jedną z wad DPS jest tzw. starvation - zadania o niskim priorytecie mogą nigdy nie zostać wykonane.

Katalog przeznaczony na tymczasowe punkty montowania, np. urządzenia zewnętrzne.

Wirtualny system plików używany do dostępu do informacji o procesach i systemie.

Domyślny system plików w większości dystrybucji Linuksa.

Tabela, która zawiera spis wszystkich jednostek alokacyjnych (klastrów) całej partycji.

Pierwszy sektor na dysku, zawierający kod uruchomieniowy i tablicę partycji.

Określa typ partycji (np. FAT, NTFS, ext2) i zawiera informacje o jej strukturze.

Odległość między początkiem dysku a początkiem partycji, wyrażona liczbą sektorów.

Określa stan partycji (aktywna lub nieaktywna).

Stan procesu, w którym został utworzony, ale jeszcze nie rozpoczął działania. Jest w fazie inicjalizacji.

Stan procesu, w którym zakończył działanie, ale jego wpis w tablicy procesów wciąż istnieje, ponieważ rodzic jeszcze nie odebrał statusu zakończenia procesu. Proces zombie nie zużywa zasobów systemowych (oprócz wpisu w tablicy procesów).

Sygnał, który zamyka proces. Jest to sygnał natychmiastowy i niezablokowany

Sygnał, który zawiesza proces (kończenie działania procesu).

Sygnał, który kończy działanie programu. Może być obsłużony przez program.

W systemie Linux wszystko traktowane jest jak plik. To dotyczy również urządzeń.

Katalog w systemie plików Linux, zawierający pliki reprezentujące urządzenia, które mają adresy sprzętowe (np. karty sieciowe).

Katalog w systemie plików Linux, zawierający pliki konfiguracyjne i sterujące urządzeniami.

I-węzeł zawiera informacje o obiekcie zapisanym w systemie plików, poza jego nazwą. Obejmuje atrybuty takie jak: dowiązania do bloków danych, prawa dostępu, właściciel, rozmiar pliku, daty modyfikacji i inne.

W systemie plików Ext2, katalogi są standardowymi plikami rekordów zmiennej długości. Każdy rekord w katalogu zawiera nazwę pliku i numer jego I-węzła. Dzięki temu system może łatwo przechodzić między plikami w katalogu.

Dziennikowanie w systemie plików Ext3 zapewnia integralność danych w przypadku awarii systemu. Polega na zapisywaniu informacji o modyfikacjach plików w specjalnym dzienniku. Dzięki temu system może odtworzyć stan plików po awarii.

System plików Ext4 oferuje funkcję extents, która zoptymalizuje sposób przechowywania danych. Zamiast fragmentacji, system obsługuje ciągłe bloki danych, co zwiększa wydajność.

Plik /etc/fstab zawiera informacje o punktach montowania dla systemów plików. Definiuje on lokalizację urządzenia, typ systemu plików, opcje montowania i priorytet dla sprawdzania integralności.

Plik /etc/mtab jest aktualizowany automatycznie przez system i zawiera listę aktualnie zamontowanych systemów plików.

Przerwanie o wyższym priorytecie zostanie obsłużone przed przerwaniami o niższym priorytecie. Dzięki temu krytyczne zadania mogą być obsługiwane natychmiast.

Częstotliwość, z jaką system reaguje na zdarzenia.

Czas, który upływa od wystąpienia zdarzenia do momentu jego obsłużenia.

Sytuacja, w której zadanie o niższym priorytecie blokuje zadanie o wyższym priorytecie.

Nieprawidłowe ustawienie priorytetów może prowadzić do sytuacji, gdy zadanie o niższym priorytecie blokuje zadanie o wyższym priorytecie.

Proces analizy i nadawania priorytetów zadaniom w oparciu o ich krytyczność.

Sytuacja, gdy zadanie o wysokim priorytecie jest zablokowane przez zadanie o niższym priorytecie. Może wystąpić, gdy oba zadania współdzielą ten sam zasób.

Protokół, który pozwala zadaniu o wysokim priorytecie na czasowo dziedziczenie priorytetu zadania o niższym priorytecie.

Zdarzenie, które powoduje zatrzymanie wykonywania bieżącego programu i uruchomienie specjalnej funkcji (ISR), związanej z danym przerwaniem. Priorytety, maski i sprzętowe rozwiązania wpływają na działanie przerwania.

Sprzęt, który służy do wymiany danych (np. znaków z klawiatury) pomiędzy mikrokontrolerem a innymi urządzeniami. W komputerach stacjonarnych może to być RS232 lub konwerter USB-RS232.

Narzędzie programistyczne, które ułatwia korzystanie z mikrokontrolerów. Automatycznie konfiguruje większość ustawień, dzięki graficznemu interfejsowi użytkownika (GUI). Kod dla CPU, inicjalizacja i ustawienie peryferii jest generowane automatycznie.

Metoda mrugania wieloma diodami LED niezależnie i z różnymi częstotliwościami. W systemach wielowątkowych, każdy wątek steruje swoją diodą z własną częstotliwością. Można stworzyć osobny wątek dla każdej diody LED.

Metoda mrugania wieloma diodami LED z wykorzystaniem harmonogramu czasu rzeczywistego. W systemach z ograniczoną pamięcią, harmonogram określa czas pracy dla każdej diody LED.

Metoda mrugania LEDów z wykorzystaniem sprzętowych timerów. Timer jest konfigurowany dla każdej diody z odmienną częstotliwością.

Wbudowany element oprogramowania (bean) w ProcessorExpert, który pozwala na korzystanie z timerów sprzętowych. Może być skonfigurowany do wywoływania przerwania po określonym czasie.

Dostępne metody dla komponentów LED, które umożliwiają sterowanie nimi. Funkcje takie jak LED_PutVal(…), LED_NegBit(…), … pozwalają na ustawienie stanu LEDów.