Socjologia ciała

Study Notes

Znaczenie ciała w kontekście społecznym: ciało jest ważnym elementem, przez które wyrażają się społeczne struktury, normy i procesy.
Ciało nie jest jedynie konstruktem biologicznym, ale centralnym elementem kształtującym doświadczenia jednostki w społeczeństwie.

Perspektywa Pierre'a Bourdieu: ciało jest nośnikiem habitusu (zinternalizowanego zestawu dyspozycji), kształtowanego przez socjalizację. Habitus wpływa na działania i sposób wyrażania tożsamości. Kapitał fizyczny (postura, wygląd) umożliwia negocjowanie pozycji w strukturze społecznej.
Analizy Michela Foucaulta: ciało jest dyscyplinowane przez instytucje (szkoły, armia, medycyna) poprzez normy i mechanizmy samodyscypliny.
Perspektywa fenomenologiczna Maurice'a Merleau-Ponty'ego: ciało jest nieodłącznym elementem percepcji i działania, granica między ciałem a otoczeniem jest płynna.

Praca i codzienne aktywności: praktyki związane z pracą i codziennymi czynnościami są zakorzenione w cielesnych możliwościach i ograniczeniach.
Media i estetyka: media promują ideały piękna i wpływają na postrzeganie ciała oraz samoocenę.
Zdrowie i medykalizacja: współczesna medycyna określa normy zdrowotne i standardy fizyczne, co często uprzedmiotowuje ciało.

Fenomenologia ciała w kontekście choroby: choroba narusza spójność ciała ze świadomością, zmieniając relacje jednostki z własnym ciałem.
Tożsamość a przewlekła choroba: przewlekłe choroby zmuszają jednostki do rekonstrukcji tożsamości.
Interakcjonizm symboliczny i cielesność: ciało jest elementem działań społecznych, a choroba zmienia miejsce jednostki w społeczeństwie.
Medykalizacja i społeczne konstruowanie choroby: choroba jest kategorią społeczną, a medycyna zawłaszcza interpretację ciała chorego.

Przewlekłe choroby i ich społeczne skutki: badania pokazują, jak przewlekłe schorzenia zmieniają sposób postrzegania i interakcji z jednostką.
Niepełnosprawność i praca nad tożsamością: na przykładzie osób z urazami rdzenia kręgowego widać proces konstruowania nowej tożsamości.
Stygmatyzacja i normy społeczne: osoby z niepełnosprawnością są często poddawane stygmatyzacji, co wymaga od nich dodatkowej pracy tożsamościowej.

Jedzenie jako praktyka społeczna: jedzenie wyraża normy, rytuały i hierarchie społeczne, ukazując różnice kulturowe.
Socjalizacja ciała przez jedzenie: jedzenie kształtuje ciało zgodnie z normami estetycznymi, a niezdrowy wygląd jest stygmatyzowany.
Ciało jako projekt kulturowy: kształtowanie ciała poprzez jedzenie wynika z kulturowych norm piękna i estetyki.
Jedzenie a polityka: globalne systemy produkcji żywności i wpływ na środowisko.

Wpływ mediów na sposób postrzegania i doświadczania ciała: media narzucają normy estetyczne i wpływają na samopoczucie jednostki.
Samo(nadzór) w mediach społecznościowych: media społecznościowe prowokują do samoobserwacji i porównywania swojego ciała do idealizowanych wizerunków.
Fatfobia i fat-shaming: negatywne postawy wobec osób z nadwagą i stygmatyzacja.
Narracje ciała w polskich mediach: transformacja wizerunków ciała w Polsce po 1989 r.