Rola mikrobioty skórnej w funkcji bariery skórnej

Zbiór drobnoustrojów występujących na skórze, które współdziałają ze skórą, tworząc ekosystem.

Zdolność skóry do ochrony organizmu przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi poprzez tworzenie bariery.

Współzależność między skórą a jej mikrobiotą, gdzie obie strony czerpią korzyści.

Złożony układ, który chroni skórę przed infekcjami i pomaga regulować układ odpornościowy.

Drobnoustroje, które nie są szkodliwe dla organizmu, a mogą być nawet korzystne.

Zmiany w środowisku zewnętrznym lub wewnętrznym, które mogą wpływać na równowagę mikrobioty skórnej.

Naukowe metody badające skład i ilości mikroorganizmów w próbce, bez konieczności hodowania ich w laboratorium.

Badania kultur mikroorganizmów w laboratorium, by zidentyfikować i zbadać ich właściwości.

Aktywność wody jest miarą dostępności wody w środowisku. Jest ona wyrażana w skali od 0 do 1,0, gdzie 0 oznacza brak dostępnej wody, a 1,0 oznacza, że wszystkie cząsteczki wody są wolne.

Niska aktywność wody (aw) sprzyja rozwojowi bakterii Staphylococcus aureus, podczas gdy wysoka aw sprzyja wzrostowi bakterii Pseudomonas fluorescens.

Nawilżacze pomagają utrzymać odpowiednią aktywność wody na skórze, co sprzyja utrzymaniu prawidłowego składu mikroflory bakteryjnej.

Mikroflora skórna to zespół drobnoustrojów, które naturalnie zamieszkują powierzchnię skóry.

Mikroorganizmy wchodzące w skład mikroflory skórnej mogą chronić przed zakażeniami poprzez hamowanie wzrostu patogenów.

Peptydy przeciwdrobnoustrojowe (AMP) to cząsteczki, które zabijają lub hamują wzrost patogenów.

Komórki skóry, takie jak keratynocyty, wytwarzają AMPs, które chronią przed zakażeniami.

Oprócz keratynocytów, także mastocyty, neutrofile i sebocyty wytwarzają AMPs.

Najbardziej zewnętrzna warstwa skóry, zapewniająca ochronę przed czynnikami zewnętrznymi.

Druga warstwa skóry, zawierająca naczynia krwionośne, włókna kolagenowe i elastyczne.

Stan zapalny skóry, charakteryzujący się zaczerwienieniem, obrzękiem i bólem.

System obronny skóry, który chroni ją przed szkodliwymi patogenami.

Uszkodzenie bariery ochronnej skóry, prowadzące do zwiększonej wrażliwości i reaktywności.

Zaburzenie naturalnej równowagi mikroflory skóry, prowadzące do chorób skóry.

Skóra wrażliwa i reaktywna, podatna na podrażnienia i alergie.

Nieżywnościowe składniki żywności, które selektywnie stymulują wzrost i/lub aktywność jednego lub ograniczonych ilości bakterii w jelitach, przynosząc korzyści gospodarza.

Składnik prebiotyczny, który może być dodany do kosmetyków do skóry w celu poprawy jej zdrowia i wyglądu.

Rodzaj prebiotyku, który może być dodany do kosmetyków do skóry w celu poprawy jej zdrowia.

Rodzaj prebiotyku, który może być dodany do kosmetyków do skóry w celu poprawy jej zdrowia.

Woda termalna bogata w selen, która może być używana w kosmetykach do skóry.

Niepatogenna bakteria Gram-ujemna, której lizat może być stosowany w kosmetykach do skóry w celu poprawy jej zdrowia.

Biomasa Vitreoscilla filiformis, przygotowana ze środowiska wzbogaconego w wodę termalną bogatą w selen.

Zaburzenie, które charakteryzuje się przewlekłym stanem zapalnym skóry, suchą skórą, świądem i nawracającymi wysypkami.

Zmniejszenie ilości ceramidów w skórze.

Zdolność mikroorganizmów do przystosowania się i przetrwania w różnych środowiskach.

Wpływ mikroflory skórnej na rozwój AZS.

Wpływ roślinności na rozwój AZS.

Receptory TLR2 są ważnym elementem układu odpornościowego skóry, rozpoznają i reagują na liczne składniki ścian komórkowych bakterii.

Ligandy TLR2 to cząsteczki, które wiążą się z tymi receptorami, aktywując odpowiedź immunologiczną. Mogą pochodzić z mikroorganizmów i innych źródeł.

Zmiany w składzie mikrobioty skóry mogą wpływać na zdrowie skóry, prowadząc do stanów zapalnych, alergii i innych problemów.

Badania mikrobioty skóry przy użyciu metod molekularnych, np. sekwencjonowania DNA, umożliwiają analizę składu i funkcji mikroflory skóry.

Stan, w którym mikrobiota skóry jest obniżona lub zakłócona, co może przyczynić się do różnych chorób skórnych.