Red-Tagging sa Pilipinas

Ang red-tagging ay isang pamamaraan na kinikilala ang mga tao o grupo bilang mga komunista o terorista kahit walang sapat na ebidensya.

Sa Pilipinas, ang red-tagging ay tumutukoy sa pag-uusig at pag-blacklist ng mga kritikal o bahagyang sumusuporta sa kasalukuyang pamahalaan.

Nagsimula ang red-tagging ng gobyerno ng Pilipinas noong 1969 bilang kampanya laban sa mga komunista at Maoistang organisasyon.

Ang 'RED-TAGGING' ay pag blacklist sa isang indibidwal o grupo na hindi sumasangayon sa mga aksyon ng opisyal sa gobyerno.

Ang red-tagging ay nagdudulot ng banta sa buhay, kalayaan, at seguridad ng mga taong itinuturing na 'red-tagged.'

Ang layunin ng batas na ito ay pinoprotektahan ang mga karapatan ng mga inaresto, ikinulong, o nasa ilalim ng custodial investigation.

Si Cumpio ang isa sa mga unang 'red-tag' ng gobyerno ng Pilipinas.

Mayroon silang karapatang magpayo at karapatang manatiling tahimik.

Ang red-tagging ay pagkilala sa mga tao bilang sosyalista, nangangamba ng takot, o iba pang katulad.

Ang layunin ng batas na ito ay may probisyon tungkol sa wastong pamamaraan para sa pag-tag sa isang tao bilang terorista at may mga pananggalang upang matiyak na hindi nilalabag ang mga karapatan.

Ang pangunahing hamon nito ay may kaugnayan sa mga kontrobersyal na probisyon nito.