پیکرتراشی و هنر هخامنشی

پیکرتراشی در دوره هخامنشی به کدام یک از هنرها وابسته است؟

کدام یک از ویژگی‌های نقوش دوره هخامنشی نیست؟

کدام یک از جانوران به صورت خاص در پیکرتراشی هخامنشی استفاده شده است؟

کدامیک از این موارد از شیوه‌های نقوش هخامنشی نیست؟

کدام خصوصیات در انتخاب موضوع در پیکرتراشی هخامنشی بیشتر به چشم می‌خورد؟

در کدامیک از زمینه‌های هنری، هخامنشیان سهم عمده‌ای داشتند؟

کدامیک از اشیاء در پیکرتراشی هخامنشی بیشتر مورد توجه بوده است؟

کدامیک از این گونه‌ها در پیکرتراشی هخامنشی به اشکالی متداول تبدیل شده است؟

پیکرتراشی هخامنشی بیشترین تمرکز را بر کدام موضوع داشت؟

پیکرتراشی هخامنشی

پیکرتراشی، شاخه‌ای از هنر ایران باستان است که از تزئینات هنری آشوری تاثیر پذیرفته است.
امروزه، پیکره‌های زیبایی از پادشاهان، اسب، گاو، سگ و شیر از این دوره باقی مانده است.
سنگ تراشان، غالبا افراد و جانوران را به صورت نیم‌رخ می‌تراشیدند.
در این پیکره‌ها، بزرگ‌نمایی نقش شاهان بسیار دیده می‌شود.
آثار باقیمانده، قدرت تجسم، خلاقیت و دقت در انتخاب موضوع را نشان می‌دهند.

پیشرفت هنری هخامنشیان

هنر ایران در دوره هخامنشی پیشرفت چشمگیری داشته است.
ایرانیان، جلوه‌های مختلف هنری شرق باستان را جذب و با ویژگی‌های اصیل ایرانی ترکیب کرده‌اند.
هخامنشیان، با ظرافت، تناسب و عظمت بخشیدن به هنر، آن را به اوج رساندند.

ویژگی‌های نقوش هخامنشی

استفاده از نقوش انسانی، حیوانی و گیاهی
تقسیم‌بندی قالب و طراحی حاشیه و متن
نقوش گیاهی محدود و رایج شامل سرو، گل‌پَر و نیلوفر آبی
استفاده از شیوه‌های انتقال، قرینه سازی و انعکاس برای تکثیر نقوش
ظرافت و دقت در اجرا

این کوییز به بررسی پیکرتراشی و ویژگی‌های هنری دوره هخامنشی می‌پردازد. شما با نقوش انسانی و حیوانی و تأثیرات هنر باستان آشنا خواهید شد. همچنین، پیشرفت‌های هنری و تخصص‌های سنگ‌تراشی در این دوره مورد بررسی قرار می‌گیرد.