Protozoaire classificatie en morfologie

Classificatie van Blastocystis hominis

• Blastocystis hominis behoort tot de orde Blastocystida en de klasse Blastocystea.
• Het is een intestinale soort.

Classificatie van Pneumocystis jiroveci

• Pneumocystis jiroveci werd voorheen als een protozo genoemd, maar is nu geclassificeerd als een schimmel.

Morfologie van Balantidium coli Trophozoite

• De trophozoiet van Balantidium coli is de grootste protozo die de mens kent.
• Het meet tussen de 28 en 152 µm in lengte, met een gemiddelde lengte van 35 tot 50 µm.
• De breedte van de trophozoiet is ongeveer 40 µm, met een bereik van 22 tot 123 µm.
• De B. coli trophozoiet is eivormig tot zakvormig en loopt taps toe aan het voorste uiteinde.
• Het organisme vertoont roterende, borende beweeglijkheid.
• De trophozoiet heeft twee kernen: een kleine micronucleus en een grote, boonvormige macronucleus.
• De micronucleus is soms moeilijk te zien
• De macronucleus kan er in ongekleurde preparaten uitzien als een hyaliene massa.
• In het granulaire cytoplasma bevinden zich twee contractiele vacuoles, soms is er maar één zichtbaar.
• Het cytoplasma kan ook voedselvacuolen en opgenomen bacteriën bevatten.
• De trophozoiet heeft een kleine cytostoom en is omgeven door een laag cilia, wat dient voor de voortbeweging.

Cyste van Balantidium coli

• De B. coli-cyste is subsferisch tot ovaal en meet gemiddeld 52 tot 55 µm, met een bereik van 43 tot 66 µm.
• De cyste bevat technisch gezien een macro- en micronucleus, maar de micronucleus is niet altijd zichtbaar in natte of permanente preparaten.
• Er kunnen een of twee contractiele vacuoles zichtbaar zijn, vooral in jonge cysten.
• Jonge, ongekleurde cysten hebben een dubbele beschermende wand en een rij cilia tussen de wandlagen.
• Oudere cysten verliezen hun cilia en gekleurde cysten vertonen alleen de macronucleus.

Laboratoriumdiagnose van Balantidium coli

• De diagnose wordt gesteld door het onderzoeken van fecesmonsters op trophozoieten en cysten.
• Trophozoieten komen waarschijnlijker voor in feces van patiënten met diarree.
• Cysten kunnen voorkomen in gevormde ontlasting, hoewel dit minder vaak voorkomt.
• Bij patiënten met een sigmoïdorectale infectie kan sigmoïdoscopiemateriaal B. coli-organismen aantonen.
• Het zorgvuldig screenen van natte preparaten en permanente kleuringen is cruciaal voor een accurate testrapportage.
• Meerdere monsters kunnen nodig zijn om de aanwezigheid van de parasiet vast te stellen.

Levenscyclus van Balantidium coli

• De levenscyclus van B. coli lijkt op die van Entamoeba histolytica.
• De cyclus start met de opname van infectieuze cysten via besmet voedsel of water.
• In tegenstelling tot E. histolytica vindt er in de cystefase geen vermenigvuldiging van de kernen plaats.
• Na excystatie in de dunne darm vestigen de trophozoieten zich voornamelijk in de blinde darm, het terminale ileum, het lumen, de mucosa en submucosa van de dikke darm.
• Elke trophozoiet vermenigvuldigt zich door binaire transversale fissie, waarbij twee jonge trophozoieten ontstaan.
• B. coli trophozoieten zijn fragiel en overleven niet buiten de gastheer.
• Encystatie vindt plaats in het lumen, waarna de cysten rijpen en de infectieuze vorm worden voor overdracht naar een nieuwe gastheer.
• De cysten kunnen enkele weken overleven in de omgeving.

Epidemiologie van Balantidium coli

• B. coli komt wereldwijd voor, maar de incidentie van infectie bij mensen is laag.
• Uitbraken zijn gemeld in psychiatrische instellingen in de Verenigde Staten.
• De overdracht vindt plaats door het consumeren van besmet voedsel of water via de fecaal-orale route of van persoon tot persoon.
• Besmetting via varkens wordt in twijfel getrokken omdat de varkens variant B.suis heet, en niet makkelijk mensen infecteerd.
• Besmette voedselverwerkers kunnen een rol spelen bij de verspreiding van persoon tot persoon.

Klinische Symptomen van Balantidium coli

• Sommige patiënten zijn asymptomatische dragers van B. coli, net als bij E. histolytica.
• Symptomatische patiënten kunnen colitus en diarree ervaren
• Balantidiasis kan variëren van milde colitis en diarree tot ernstige klinische balantidiasis, lijkend op amebische dysenterie.
• Abcessen en zweren kunnen zich vormen in het slijmvlies en de submucosa van de dikke darm, met secundaire bacteriële infectie.
• Acute infecties kenmerken zich door tot wel 15 waterige ontlastingen per dag met pus, slijm en bloed.
• Chronische infecties kunnen leiden tot een gevoelige dikke darm, anemie, cachexie en afwisselend diarree en constipatie.
• B. coli kan ook andere gebieden dan de darmen infecteren, zoals de lever, longen, pleura, mesenteriale lymfeklieren en het urogenitale stelsel, maar dit is zeldzaam.

Behandeling van Balantidium coli

• De prognose van patiënten met B. coli hangt af van de ernst van de infectie en de reactie op de behandeling.
• Asymptomatische patiënten en patiënten met chronische ziekten hebben doorgaans een goede kans op herstel.
• Effectieve medicatie zijn oxytetracycline (Terramycine) en iodoquinol, en metronidazol (Flagyl) kan ook gebruikt worden.

Preventie en Controle van Balantidium coli

• Persoonlijke hygiëne en sanitaire voorzieningen zijn effectief voor preventie.
• Varkens moeten worden beschouwd als een mogelijke bron van infectie totdat het volledig duidelijk is of het zo is.
• Neem voorzorgsmaatregelen bij het omgaan met varkens en hun uitwerpselen.

Over Balantidium coli

• De trophozoiet van B. coli lijkt op een zak, waaraan de naam "Balantidium" ("klein zakje") is ontleend.
• Naar schatting draagt 63% tot 91% van de varkens B. coli.
• Varkens dragen ook Balantidium suis, een parasiet die morfologisch identiek is aan B. coli, maar geen infecties bij mensen veroorzaakt.
• Het is niet gelukt om mensen opzettelijk te infecteren met B. suis.
• Omdat B. coli weinig voorkomt, wordt er aan gedacht dat mensen een relatief hoge natuurlijke weerstand hebben tegen deze parasiet.

Isospora belli

• De oöcysten van Isospora belli zijn ovaal en transparant van vorm.
• De lengte ligt tussen de 25 en 35 µm lang en 10 tot 15 µm breed, met een gemiddelde van 30 bij 12 µm.