Nanotechnologia w terapii nowotworowej

Liposomy

• Dwuwarstwowa lipidowa struktura otaczająca lek, często z biopolimerem, co poprawia biodostępność.
• Umożliwiają precyzyjne podawanie leków, np. stają się aktywne w niskim pH mikrośrodowiska nowotworowego.
• Efektywne w leczeniu nowotworów, takich jak nowotwory piersi, jajnika, szpiczak mnogi oraz mięsak Kaposiego.
• Przykład leku: doksorubicyna, stosowana w terapii mięsaka tkanek miękkich, białaczki i raków tarczycy, piersi, oraz jajnika.

Nanoczastki polimerowe

• Zwiększają skuteczność transportu leków do komórek docelowych, zmniejszając ich toksyczność.
• Posiadają zdolność przenikania przez błony komórkowe, co wydłuża ich obecność w krążeniu.
• Przykład: paklitaksel, polimer kwasu glutaminowego, skuteczny w leczeniu niedrobnokomórkowego raka płuca oraz raka jajnika.
• Mogą być używane do opłaszczenia liposomów oraz innych struktur, co chroni je przed usunięciem z organizmu.
• Leki mogą być enkapsulowane w sposób fizyczny lub chemiczny, co zapewnia wysoką stabilność i biokompatybilność.
• Umożliwiają rozpuszczenie leków słabo rozpuszczalnych.

Pasywne dostarczanie leków

• Wykorzystywanie nanocząstek w krwiobiegu do dostarczania leków poprzez bierną dyfuzję do nowotworów.
• Zwiększona przepuszczalność naczyń nowotworowych oraz retencja przez komórki ER sprzyjają efektywnemu wchłanianiu.
• Rozmiar nanocząstek musi być optymalny, aby uniknąć fagocytozy, a także muszą mieć hydrofilowe powłoki, jak glikol polietylenowy.
• Leki w liposomach mogą być niestabilne w niskim pH typowym dla guzów.

Doxil

• Doksorubicyna zamknięta w liposomie, co zwiększa jej skuteczność terapeutyczną.
• Tworzy kompleks z helisą DNA, co uniemożliwia podział komórkowy, prowadząc do apoptozy.