Micro-economie en Overheidsbeleid

De mate waarin de gevraagde hoeveelheid van een product reageert op een prijsverandering. Een elastische vraag betekent dat de vraag sterk reageert op prijsveranderingen, terwijl een inelastische vraag betekent dat de vraag minder gevoelig is voor prijsveranderingen.

Als de prijselasticiteit van de vraag groter is dan 1, dan is de vraag elastisch. Dit betekent dat een prijsverhoging leidt tot een grotere daling van de gevraagde hoeveelheid, waardoor de totale opbrengst daalt.

Als de prijselasticiteit van de vraag kleiner is dan 1, dan is de vraag inelastisch. Dit betekent dat een prijsverhoging leidt tot een kleinere daling van de gevraagde hoeveelheid, waardoor de totale opbrengst stijgt.

De totale opbrengst is het totale bedrag dat een bedrijf verdient door de verkoop van een product. De totale opbrengst is gelijk aan de prijs per eenheid maal de gevraagde hoeveelheid.

De beschikbaarheid van directe substituten is een belangrijke factor die de prijselasticiteit van de vraag beïnvloedt. Als er veel alternatieven beschikbaar zijn, is de vraag meer elastisch, omdat consumenten gemakkelijk kunnen overschakelen naar een ander product als de prijs van het huidige product stijgt.

De definitie van de markt beïnvloedt de prijselasticiteit van de vraag. Hoe smaller de markt gedefinieerd is, hoe meer elastisch de vraag is. Bijvoorbeeld: de vraag naar huizen is minder elastisch dan de vraag naar huizen in een specifiek gebied of stad.

De mate waarin de gevraagde hoeveelheid van een goed verandert ten opzichte van een verandering in het inkomen van de consument.

De mate waarin de gevraagde hoeveelheid van een goed reageert op een verandering in de prijs van een ander goed.

Een goed met een positieve kruiselingse prijselasticiteit, wat betekent dat de vraag naar het goed toeneemt wanneer de prijs van een ander goed stijgt. Voorbeelden zijn: boter en margarine, appels en peren.

Een goed met een negatieve kruiselingse prijselasticiteit, wat betekent dat de vraag naar het goed afneemt wanneer de prijs van een ander goed stijgt. Voorbeelden zijn: koffie en suiker, auto's en benzine.

De mate waarin de aangeboden hoeveelheid van een goed verandert ten opzichte van een verandering in de prijs van dat goed.

De mate waarin bedrijven hun aanbod kunnen aanpassen om te reageren op prijsveranderingen. Factoren die deze mate beïnvloeden zijn: beschikbaarheid van productiefactoren, flexibiliteit van productieprocessen en de tijd die nodig is om het aanbod aan te passen.

Het bestuderen van micro-economie is essentieel om de effecten van overheidsbeleid te begrijpen op gebieden zoals gezondheid, sociale zekerheid, werkgelegenheid, onderwijs, milieu en meer.

Micro-economie gebruikt drie belangrijke analytische hulpmiddelen:

1. Stel een model op: Vereenvoudigde voorstelling van een complexe realiteit.
2. Analyseer de 'trade-off': Beperktheid van middelen dwingt tot keuzes.
3. Vergelijk de marginale kosten en baten: Evaluatie van de extra voordelen en nadelen van extra eenheden.

De vraagcurve laat zien hoeveel consumenten bereid zijn te kopen tegen een bepaalde prijs, terwijl de aanbodcurve laat zien hoeveel producenten bereid zijn te verkopen tegen die prijs. Het snijpunt van deze curves bepaalt de marktevenwichtsprijs en -hoeveelheid.

Naast de prijselasticiteit van de vraag bestaan er andere elasticiteiten, zoals inkomens- en kruiselasticiteit, die de gevoeligheid van de vraag meten voor veranderingen in respectievelijk inkomen en de prijs van andere goederen.

Elasticiteit kan verschillen op lange termijn versus korte termijn. Op lange termijn hebben consumenten meer tijd om zich aan te passen aan prijsveranderingen, waardoor de vraag elastischer kan worden.

Een belangrijke toepassing van micro-economische analyse is het uitvoeren van 'back-of-the-envelope' berekeningen. Deze snelle schattingen helpen te begrijpen hoe veranderingen in vraag of aanbod de marktevenwichtsprijs en -hoeveelheid kunnen beïnvloeden.

Vergelijkende statica analyseert het effect van schokken in vraag of aanbod op het marktevenwicht. Door de veranderingen in de vraagcurve, aanbodcurve of beide te beschouwen, kunnen we de veranderingen in de evenwichtsprijs en -hoeveelheid voorspellen.

Als de prijs van een product verandert, maar de hoeveelheid die wordt aangeboden hetzelfde blijft, kunnen we de vraagcurve afleiden. We kunnen dan zien hoe de gevraagde hoeveelheid reageert op prijsverandering.

Wanneer de prijs van een goed verandert, maar de hoeveelheid die wordt gevraagd gelijk blijft, kunnen we de aanbodcurve afleiden. We kunnen dan zien hoe de aangeboden hoeveelheid reageert op prijsverandering.

Een stijgende lijn op een grafiek die de relatie tussen de prijs van een goed en de aangeboden hoeveelheid voorstelt.

Een dalende lijn op een grafiek die de relatie tussen de prijs van een goed en de gevraagde hoeveelheid voorstelt.

Als de vraag stabiel blijft, maar het aanbod verandert, kunnen we de vraagcurve afleiden. Dit laat zien hoe de gevraagde hoeveelheid reageert op veranderingen in de prijs, zonder dat de vraag zelf verandert.

Als het aanbod stabiel blijft, maar de vraag verandert, kunnen we de aanbodcurve afleiden. Dit laat zien hoe de aangeboden hoeveelheid reageert op veranderingen in de prijs, zonder dat het aanbod zelf verandert.

De hoeveelheid geld die je aan het eind van periode 1 overhoudt.

De hoeveelheid geld die je aan het eind van periode 2 overhoudt.

De relatie die aangeeft hoeveel je in totaal kunt consumeren over twee perioden, rekening houdend met de intrestvoet en je budget.

De waarde van geld in de toekomst wordt verdisconteerd naar de waarde van het geld in de huidige periode, rekening houdend met de intrestvoet.

De waarde van het geld van de huidige periode wordt verhoogd naar de waarde van het geld in de toekomst, rekening houdend met de intrestvoet.

De verzameling van alle goederenbundels die een consument kan kopen met een beperkt inkomen. Het is een begrotingsbeperking omdat het de grenzen stelt aan wat een consument zich kan veroorloven.

De helling van de intertemporele budgetrestrictie, die de verhouding tussen de prijs van consumptie in periode 1 en de verdisconteerde prijs van consumptie in periode 2 weergeeft.

Een rechte lijn die alle goederenbundels voorstelt die een consument kan kopen met zijn volledige beschikbare inkomen. De helling van de budgetlijn geeft de relatieve prijs van de twee goederen weer.

Het punt op de intertemporele budgetrestrictie waar je al je geld besteedt aan consumptie in periode 1.

De budgetlijn verschuift parallel naar boven wanneer het inkomen toeneemt, omdat je meer van beide goederen kunt kopen. De waarden van de intercepten met de assen nemen toe.

De budgetlijn verschuift parallel naar beneden wanneer het inkomen afneemt, omdat je nu minder van beide goederen kunt kopen. De waarden van de intercepten met de assen nemen af.

Het punt op de intertemporele budgetrestrictie waar je al je geld besteedt aan consumptie in periode 2.

Als de prijs van een goed stijgt, roteert de budgetlijn naar links. De helling wordt groter, wat betekent dat je minder van dat goed kunt kopen per extra eenheid van het andere goed.

Als de prijs van een goed daalt, roteert de budgetlijn naar rechts. De helling wordt kleiner, wat betekent dat je meer van dat goed kunt kopen per extra eenheid van het andere goed.

Als zowel de prijzen van beide goederen als het inkomen met hetzelfde percentage stijgen, blijft de budgetlijn hetzelfde. Dit betekent dat de relatieve prijzen niet veranderen en je hetzelfde aantal goederen kunt kopen.