Mga Uri ng Hlamang Gulay

Mga gulay na bahagi ng dahon ng halaman, niluluto bilang pagkain.

Mga gulay na bahagi ng bunga ng halaman; maaring sariwa o pinatuyong buto.

Mga gulay mula sa bulaklak ng halaman.

Mga gulay na bahagi ng ugat ng halaman, niluluto bilang meryenda o sahog sa ibang gulay.

Mga halimbawa ng dahong gulay: repolyo, pechay, kangkong at iba pa.

Ang dahong gulay ay mga gulay na kinakain ang dahon. Halimbawa nito ay repolyo, pechay, kangkong, at marami pang iba.

Ang bungang gulay ay mga gulay na kinakain ang bunga. Halimbawa nito ay sitaw, okra, at patani. Maaari rin silang patuyuin at gawing gulay.

Ang bulaklak na gulay ay mga gulay na kinakain ang bulaklak. Halimbawa nito ay broccoli, cauliflower, at bulaklak ng kalabasa.

Ang lamang-ugat o rootcrop ay mga gulay na kinakain ang ugat. Halimbawa nito ay kamote, gabi, at ube.

Ang mga pangunahing uri ng gulay ay dahong gulay, bungang gulay, bulaklak na gulay, at lamang-ugat. Ang bawat uri ay nagmumula sa iba't ibang bahagi ng halaman.

Mahalaga ang pagsasagawa ng survey upang matukoy ang angkop na pananim para sa lugar, panahon, pangangailangan, at kagustuhan ng mga mamimili.

Sa Lambak ng Cagayan, karaniwang itinatanim ang mais, palay, mani, at gulay.

Ang Benguet ay tinawag na "Salad Bowl of the Philippines" dahil sa malawak na taniman ng mga gulay, bulaklak, at ilang prutas tulad ng orange at strawberry.

Ang Guimaras ay kilala sa matatamis na mangga.

Ang "vegetable basket of central visayas" ay matatagpuan sa Mantalongon, Dumaguete, at Cebu.

Ang pagsasagawa ng survey ay mahalaga upang malaman ang mga halaman na angkop sa lugar, panahon, pangangailangan, at kagustuhan ng mga mamimili.

Ang Lambak ng Cagayan ay kilala sa mga taniman ng mais, palay, mani, at gulay.

Ang Benguet ay tinatawag na "Salad Bowl of the Philippines" dahil kilala ito sa mga taniman ng mga gulay, bulaklak, at ilang prutas tulad ng orange at strawberry.

Ang Guimaras ay kilala sa matatamis na mangga.

Ang vegetable basket of central visayas ay matatagpuan sa Mantalongon, Dumaguete, at Cebu, at kilala sa iba't ibang taniman ng gulay.

Ang sikat ng araw ay mahalaga para sa paglaki ng halaman dahil nagbibigay ito ng enerhiya para sa proseso ng photosynthesis, kung saan nagagawa ng halaman ang sariling pagkain.

Kailangan ng sapat na tubig ang halaman para mabuhay at lumago. Ang dami ng tubig na kailangan ay depende sa uri ng halaman at laki ng taniman.

May tatlong pangunahing paraan ng pagtatanim: 1. Pagtatanim ng buto, 2. Pagtatanim ng stem cutting, 3. Pagtatanim ng punla.

Ang wastong kaalaman sa pagtatanim ay mahalaga para sa tagumpay ng pagpapalaki ng halaman. Maaaring makuha ito sa pamamagitan ng pagbabasa, paglahok sa seminar, panonood ng mga video o programa sa telebisyon, o pagtatanong sa mga eksperto.

Ang pampataba ay mahalaga para sa paglaki ng halaman dahil nagbibigay ito ng mga sustansiyang kailangan ng halaman na maaaring kulang sa lupa.

Ang pagpuksa ng mga insekto ay mahalaga para maprotektahan ang halaman mula sa mga peste na maaaring makasira sa halaman.

Ang pagbubungkal ng lupa ay mahalaga para ma-aerate ang lupa, ma-drain ang tubig, at mas madaling tumubo ang mga ugat ng halaman.

Ang sapat na espasyo ay kailangan ng halaman para lumaki nang malusog at maayos. Kung masikip ang halaman, maaari itong magkaroon ng sakit o hindi maganda ang ani.

Ang pag-alis ng damo ay mahalaga para hindi makipagkumpitensya sa halaman sa tubig, sikat ng araw, at sustansiya.

Ang paglalagay ng balang sa paligid ng halaman ay tumutulong sa pag-akyat at pag-angkla ng mga baging na gulay tulad ng ampalaya, upo, sayote, at sitaw.

Ang abono o pataba ay nagbibigay ng dagdag na sustansiya sa halaman dahil ang lupa ay maaaring kulang sa mga sustansiyang kailangan ng halaman para lumago.

Ang abonong di-organiko ay gawa sa mga kemikal na binibili sa merkado. Mas mura at mabilis ang epekto nito, pero nakakasama sa kalikasan kung hindi tama ang paggamit.

Ang abonong organiko ay gawa sa mga nabubulok na bagay tulad ng dahon, dumi ng hayop, abo, at iba pa. Ito ay mas ligtas para sa kalikasan at tumutulong sa pagpapabuti ng lupa.

Ang compost ay isang uri ng abono na gawa sa mga nabubulok na organikong materyales. Ito ay isang natural at mahusay na paraan para mapabuti ang lupa.

Ang compost pit ay isang hukay sa lupa kung saan iniimbak ang mga nabubulok na materyales para gumawa ng compost.

Ang basket compost ay isang sistema ng paggawa ng compost gamit ang isang lalagyan o basket para sa pag-iimbak ng mga nabubulok na materyales.

Ang pagpapausok ay isang tradisyonal na paraan ng pagpuksa ng peste. Ginagamit ang mga tuyong dahon na sinusunog para palayuin ang mga peste.

Ang natural na pestesidyo ay gawa sa mga halaman na may kakayahang magpalayas ng mga peste. Mas ligtas ito kaysa sa kemikal na pestisidyo.

Ang Neem ay isang uri ng punongkahoy na may katas na epektibo sa pagpuksa ng mga peste tulad ng higad at leaf miner.

Ang maria at citronella ay mga halamang may matapang na amoy na itinatabi sa mga pananim upang lumayo ang mga peste.

Ang intercropping o multiple cropping ay isang paraan ng pagtatanim kung saan pinagsasama ang iba't ibang uri ng gulay sa isang taniman. Nakakatulong ito sa pagkontrol ng mga peste.

Ang pagbabalot ng bunga ay isang paraan ng pagprotekta sa mga bagong usbong na bunga mula sa peste. Ginagawa ito sa mga gulay tulad ng ampalaya, patola, at talong.

Ang pagpapakete ng inaning gulay ay mahalaga upang mapanatili ang kasariwaan at kalidad ng mga produkto.

Ang pagtatakda ng presyo ng gulay ay mahalaga upang kumita ang magsasaka at makatarungan din sa mga mamimili.

Mahalaga ang pagsasayos ng paninda para makaakit ng mga mamimili. Ang kalinisan, pagkakasunud-sunod, at istilo ay mahalagang mga salik.

Ang tingian ay isang paraan ng pagbebenta ng gulay nang direkta sa mga mamimili, isa-isa o maramihan.

Ang pagbebenta sa middleman ay isang paraan ng pagbebenta ng gulay sa mga negosyante na muling magbebenta sa pamilihan.

Ang kontratang pagbebenta ay isang kasunduan kung saan direktang bumibili ang isang kompanya ng gulay sa magsasaka.

Ang pagbebenta sa kooperatiba ay isang paraan kung saan dinadala ng magsasaka ang kanyang ani sa kooperatiba, kung saan bibili ang mga negosyante at may-ari ng kainan.