Linux i Android - Systemy Plików i Uprawnienia

Mechanizm, który pozwala na wykonywanie różnych zadań w sposób sekwencyjny, gdy jedno zadanie jest wykonywane w całości, zanim rozpocznie się kolejne.

Zdarzenie, które wywołuje wykonanie funkcji obsługi, np. osiągnięcie wartości przez zegar.

Funkcja, która jest wywoływana przez przerwanie, aby wykonać specjalne działania.

Stan systemu lub programu, gdy procesor nie może prawidłowo wykonywać swoich zadań.

Przerwania nie mogą przerywać siebie nawzajem. Przerwanie trwa do zakończenia, zanim inne przerwanie zostanie obsłużone.

Przerwania o wyższym priorytecie mogą przerywać przerwania o niższym priorytecie.

Ilość dostępnej pamięci na stosie.

Brak wystarczającej pamięci na stosie, co może prowadzić do awarii.

Systemy czasu rzeczywistego wbudowane w urządzenia, np. w samochodach czy maszynach. Charakteryzują się szybkim czasem odpowiedzi, mniejszym zapotrzebowaniem na zasoby i są często odpowiedzialne za bezpieczeństwo.

Systemy czasu rzeczywistego wykorzystujące komputery stacjonarne lub serwery. Zazwyczaj nie wymagają tak szybkiego czasu odpowiedzi, jak systemy wbudowane.

Element systemu operacyjnego odpowiedzialny za decydowanie o tym, które zadanie ma być wykonywane w danej chwili.

Zdarzenie, z którego składa się program. Przykładem są sygnały wejściowe/wyjściowe, odliczanie zegara lub wykonywanie poleceń.

Algorytm, na którym działa planista, decydujący o kolejności wykonywania zadań.

Proces przydzielania czasu procesora do różnych zadań.

Przydzielanie priorytetu zadaniom, dzięki czemu ważne zadania są realizowane szybciej.

System, w którym zadanie o wyższym priorytecie może natychmiast przerwać zadanie o niższym priorytecie.

System, w którym zadanie o wyższym priorytecie musi poczekać, aż zadanie o niższym priorytecie zakończy aktualnie wykonywany fragment.

Prostota implementacji wynika z jednorodnego kodu jądra, co ułatwia tworzenie podstawowych funkcji systemowych.

Większość sterowników działa w przestrzeni jądra, co usprawnia interakcję z urządzeniami.

Błędy w sterownikach mogą prowadzić do awarii całego systemu, ponieważ nie ma izolacji między komponentami jądra.

Każda zmiana w jądrze wymaga rekompilacji całego kodu jądra, co ogranicza elastyczność.

Sterowniki działające w jądrze mogą być źródłem problemów, jeśli są niepoprawnie zaimplementowane, co wpływa na stabilność systemu.

Mikrojądro realizuje tylko podstawowe funkcje systemowe w trybie jądra, a resztę funkcji, np. obsługę urządzeń, obsługuje w trybie użytkownika za pomocą serwerów.

Serwery, działające w trybie użytkownika, rozszerzają funkcjonalność mikrojądra poprzez obsługę zadań takich jak zarządzanie plikami czy obsługa urządzeń.

Komunikacja między procesami (IPC) jest kluczowym mechanizmem komunikacji w mikrojądrze, umożliwiającym wymianę danych między serwerami, aplikacjami i mikrojądrem.

Jądro systemu Linux, które odpowiada za komunikację ze sprzętem, zarządzanie procesami i zabezpieczenie dostępu do poszczególnych części systemu.

Programy, które są niezbędne do prawidłowego działania systemu Linux i Androida.

Wirtualna maszyna używana w Androidzie. Zapewnia jednolite API dla programów i dostęp do sprzętu i usług.

Pierwsza partycja w Androidzie, która zawiera system operacyjny, pliki konfiguracyjne i część aplikacji.

Katalog w Androidzie, który przechowuje wszystkie ustawienia aplikacji i dane użytkownika. Zawsze dostępny do odczytu i zapisu.

Proces przechodzi z trybu jądra (kernel mode) do trybu użytkownika (user mode) po zakończeniu wywołania systemowego.

Proces został utworzony, ale jeszcze nie rozpoczął działania. Jest w fazie inicjalizacji.

Proces zakończył działanie, ale jego wpis w tablicy procesów wciąż istnieje, ponieważ rodzic jeszcze nie odebrał statusu zakończenia procesu. Proces zombie nie zużywa zasobów systemowych (oprócz wpisu w tablicy procesów).

Zamyka proces.

Zawieszenie procesu (kończenie działania procesu).

Zakończenie działania programu. Proces otrzymuje szansę na uporządkowane zakończenie.

Zatrzymuje proces - podobnie jak SIGKILL.

Uruchamia (restartuje) proces.

Przechowuje atrybuty pliku, takie jak prawa dostępu, właściciel, data modyfikacji, rozmiar i dowiązania. Numer i-węzła identyfikuje plik w systemie plików.

Pliki rekordów zmiennej długości, organizujące pliki i katalogi w systemie. Zawierają nazwę pliku i numer jego i-węzła, umożliwiając nawigację po systemie plików.

Główny mechanizm używany w systemach plików ext3 i ext4 do zapewnienia integralności danych. Zapamiętuje zmiany, które są wykonywane w systemie plików, gwarantując, że system może odzyskać swoje dane, nawet w przypadku awarii.

Metoda zarządzania przestrzenią dyskową w systemie plików ext4, która pozwala na przydzielanie większych bloków danych, zwiększając wydajność operacji dyskowych.

Funkcja systemu plików ext4, która pozwala na opóźnienie przydzielania przestrzeni dyskowej do momentu, kiedy będzie rzeczywiście potrzebna. Zwiększa wydajność i oszczędza miejsce na dysku.

Plik konfiguracyjny, który definiuje sposób montowania systemów plików w systemie Linux. Zawiera informacje o lokalizacji urządzenia, punkcie montowania, typie systemu plików i opcjach montowania.

Plik zawierający listę aktualnie zamontowanych systemów plików w systemie Linux. Jest aktualizowany automatycznie i zawiera informacje o zamontowanych systemach plików.

Proces łączenia systemu plików z systemem operacyjnym. Umożliwia dostęp do danych na dysku.