Κυκλική Οικονομία vs Γραμμική Οικονομία

Τα πλαστικά που παράγονται από ανανεώσιμες πηγές, όπως φυτά, αντί για πετρέλαιο.

Τα πλαστικά που μπορούν να διασπαστούν και να αποσυντεθούν από μικροοργανισμούς στο περιβάλλον.

Η πρώτη γενιά βιοπλαστικών, που παράγεται από καλλιέργειες τροφίμων, όπως το καλαμπόκι.

Η δεύτερη γενιά βιοπλαστικών, που παράγεται από οργανικά απόβλητα (όπως υπολείμματα φρούτων και λαχανικών), και μη εδώδιμες καλλιέργειες (όπως ξύλο).

Η χρήση βιοπλαστικών από τη δεύτερη γενιά, που δεν επηρεάζουν την παραγωγή τροφίμων, επειδή χρησιμοποιούν απόβλητα.

Η διαδικασία διαχείρισης αποβλήτων που γίνεται σε κεντρικές εγκαταστάσεις (όπως στα σκουπιδότοπους).

Η διαδικασία διαχείρισης αποβλήτων στο σημείο παραγωγής τους, όπως η κομποστοποίηση στο σπίτι.

Μικρής κλίμακας μικροοργανισμοί που διασπούν τα οργανικά απόβλητα σε κομπόστ.

Συστήματα διαχείρισης αποβλήτων εντός μικρότερων δοχείων, όπως οι κομποστοποιητές στο σπίτι.

Συστήματα που επεξεργάζονται τα οργανικά απόβλητα χωρίς οξυγόνο, παράγοντας βιοαέριο.

Μια διαδικασία όπου τα υπολείμματα τροφίμων και οργανικά υλικά συλλέγονται ξεχωριστά από άλλα απόβλητα για επεξεργασία και μετατροπή σε κομπόστ ή άλλα χρήσιμα προϊόντα.

Ένα σύστημα συλλογής αποβλήτων όπου τα ανακυκλώσιμα υλικά (χαρτί, γυαλί, πλαστικό, μέταλλο) χωρίζονται σε τέσσερις ξεχωριστές κατηγορίες για ανακύκλωση.

Πράξεις που στοχεύουν στην επίτευξη των στόχων ανακύκλωσης που έχουν οριστεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η μέγιστη δυνατή αξιοποίηση και επαναχρησιμοποίηση μη επικίνδυνων βιομηχανικών αποβλήτων (ΒΜΕΑ) μέσω διάφορων μεθόδων.

Ολοκληρωμένη διαχείριση των αποβλήτων από την κτηνοτροφία, η οποία περιλαμβάνει συλλογή, μεταφορά και επεξεργασία για να εξασφαλιστεί η ασφαλής και αποτελεσματική διαχείρισή τους.

Η ανάληψη ευθύνης από τους παραγωγούς για τη διαχείριση των προϊόντων τους μετά την πώληση. Αυτό περιλαμβάνει συλλογή αποβλήτων, ανακύκλωση και δημιουργία νέων συστημάτων διαχείρισης συγκεκριμένων αποβλήτων.

Μια τεχνική που αξιολογεί τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις ενός προϊόντος, μιας διαδικασίας ή μιας δραστηριότητας καθ' όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής του.

Συλλογή και καταγραφή δεδομένων που σχετίζονται με το σκοπό της μελέτης.

Εκτιμήσεις των περιβαλλοντικών επιπτώσεων που έχουν οριστεί στο στάδιο της Απογραφής.

Ερμηνεία των αποτελεσμάτων της ανάλυσης κύκλου ζωής και εντοπισμός περιοχών βελτίωσης για την μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων.

Το RDF (Refused Derived Fuel) και SRF (Solid Recovered Fuel) είναι εναλλακτικά καύσιμα, που παράγονται από υπολείμματα. Το RDF έχει μικρότερη ποιότητα από το SRF, διότι δεν ακολουθεί συγκεκριμένα πρότυπα, ενώ το SRF υπάρχει μόνο στην Ευρώπη.

Η χρήση RDF/SRF στη βιομηχανία τσιμέντου είναι απαραίτητη για την τήρηση νομοθετικών στόχων, οφείλεται στην τεχνολογική τους εμπειρία, προσφέρουν ευνοϊκές λειτουργικές συνθήκες και θεωρείται B.A.T από το 2013.

Η χρήση RDF/SRF στην βιομηχανία τσιμέντου έχει θετικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Μειώνει την εξάρτηση από φυσικούς πόρους, μειώνει τις εκπομπές άνθρακα και βοηθά στην ανακύκλωση αποβλήτων.

Η χρήση SRF/RDF στην βιομηχανία τσιμέντου έχει ορισμένες προκλήσεις, όπως η διασφάλιση της ιεραρχίας διαχείρισης αποβλήτων, η συντήρηση των πόρων και η διασφάλιση της ποιότητας του SRF/RDF.

Η χρήση RDF/SRF μπορεί να γίνει με την υφιστάμενη τεχνολογία της βιομηχανίας τσιμέντου χωρίς αλλαγές, μειώνοντας έτσι το κόστος και επιτρέποντας την επαναχρησιμοποίηση των υποπροϊόντων καύσης.

Η ασταθής τροφοδοσία και η άγνωστη σύνθεση του SRF/RDF αποτελούν δύο βασικές τεχνικές προκλήσεις για τη βιομηχανία τσιμέντου.

Υψηλή περιεκτικότητα σε χλώριο στο SRF/RDF μπορεί να δημιουργήσει τεχνικά προβλήματα, όπως το κολλώδες κλίνκερ, έντονες εκπομπές HCl και πιθανή βλάβη στον κλίβανο.

Η βιομηχανία τσιμέντου έχει ένα σημαντικό ρόλο στη να μειώσει την εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και να μειώσει τις εκπομπές άνθρακα, με την εφαρμογή αειφόρων λύσεων.

Η χρήση RDF/SRF στη βιομηχανία τσιμέντου δεν είναι χωρίς κινδύνους. Μέσω της σωστής διαχείρισης και τεχνολογίας, μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα πλεονεκτήματά της χωρίς να βλάπτουμε το περιβάλλον.

Η αξιολόγηση του κινδύνου από την έκθεση σε συγκεκριμένες χημικές ουσίες, η οποία καθορίζει τα νομοθετικά όρια.

Βιοδιασπώμενα υλικά που προέρχονται από ανανεώσιμες πηγές, προσφέροντας εναλλακτική λύση στα συμβατικά πλαστικά.

Ουσίες που προστίθενται σκόπιμα στα πλαστικά κατά την παραγωγή, με συγκεκριμένο σκοπό, π.χ. για χρώμα, αντοχή στη θερμότητα.

Ουσίες που μπαίνουν σε επαφή με τρόφιμα, είτε στις συσκευασίες είτε στα ίδια τα τρόφιμα.

Συλλογή και επεξεργασία των απορριμμάτων για την ανάκτηση και επαναχρησιμοποίηση υλικών.

Σταθερή συνεργασία με τους προμηθευτές και αγοραστές για ασφαλή και ομαλή ροή SRF/RDF.

Διαδικασίες που βελτιώνουν την ποιότητα των καυσίμων SRF/RDF πριν από την καύση τους.

Μέτρα που λαμβάνονται για την αποφυγή μη σκόπιμων προσμείξεων στα πλαστικά, οι οποίες μπορεί να είναι επιβλαβείς.

Η διαδικασία σχεδιασμού προϊόντων με γνώμονα τη μείωση του περιβαλλοντικού αντίκτυπου στο τέλος της ζωής τους.

Διεργασίες έλεγχου που εξασφαλίζουν την σύσταση και ποιότητα των καυσίμων SRF/RDF.

Η απόδοση των συστημάτων διαχείρισης οργανικών αποβλήτων (ΟΑ) εξαρτάται από: το κόστος συλλογής, τα gate fees (τέλη εισόδου), τις τιμές ηλεκτρικής ενέργειας και τη σύσταση του αποβλήτου.

Η μέθοδος κομποστοποίησης (IVC) καταναλώνει λιγότερη ενέργεια σε μεγάλη κλίμακα, ενώ τα αποκεντρωμένα συστήματα παρέχουν δωρεάν κομπόστ πιο χαμηλής ποιότητας.

Η αναερόβια χώνευση (AD) απαιτεί εξειδικευμένη τεχνογνωσία, τον έλεγχο της σύστασης του αποβλήτου και συντήρηση του εξοπλισμού, τα οποία είναι συνήθως καλύτερα σε συγκεντρωτικά συστήματα.

Η αποτέφρωση οργανικών αποβλήτων απαιτεί μετέπειτα επεξεργασία της τέφρας, με τον τρόπο αξιοποίησης της ανακτώμενης ενέργειας να παίζει κρίσιμο ρόλο.

Η μέγιστη χωρητικότητα των συστημάτων διαχείρισης ΟΑ είναι 200 κιλά ανά ημέρα. Είναι απαραίτητη η διαλογή στην πηγή και η απόδοση εξαρτάται από παράγοντες όπως θερμοκρασία, υγρασία, C/N ratio, ατμοσφαιρικές συνθήκες.

Η υγειονομική ταφή, ως πρακτική, δεν εντάσσεται στα πλαίσια της κυκλικής οικονομίας.

Οι βιολογικές διεργασίες (IVC, AD) χρειάζονται περιβαλλοντικές άδειες. Η αναερόβια χώνευση (AD) απαιτεί χώρο αποθήκευσης, πιθανή δυσοσμία και εξοπλισμό αξιοποίησης βιοαερίου.

Η αποδοτικότητα των βιολογικών διεργασιών (όπως κομποστοποίηση, αναερόβια χώνευση) εξαρτάται από παράγοντες όπως η θερμοκρασία, η υγρασία, η αναλογία C/N και οι ατμοσφαιρικές συνθήκες.

Η αναερόβια χώνευση (AD) αποτελεί μια βιώσιμη μέθοδο διαχείρισης ΟΑ με σχετικά υψηλή απόδοση επένδυσης άνθρακα, όπου εξοικονομείτε άνθρακα ανάλογα με το κόστος επένδυσης. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει μια μέθοδος που να κυριαρχεί σε όλες τις κατηγορίες επιπτώσεων βιωσιμότητας.

Η χρήση στερεού ανακτηθέντος καυσίμου (SRF) για την παραγωγή ενέργειας, όπως σε μονάδες καύσης ή συναποτέφρωσης, μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Αποτελεί μια κρίσιμη πρακτική για τη μείωση της εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα και τη διευκόλυνση της κύκλωσης των πρώτων υλών.

Η κατάλληλη διαχείριση των ΑΣΑ μπορεί να μειώσει τις εκπομπές θερμοκηπίου και να συμβάλει στην περίοδο μείωσης της κλιματικής αλλαγής.

Για να εξασφαλιστεί η οικονομική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα, η ανάκτηση ενέργειας από ΑΣΑ επιτάσσει συγκεκριμένες διαδικασίες και τεχνολογίες.

Διαδικασίες όπως η αεριοποίηση και η συναποτέφρωση του SRF είναι εναλλακτικές λύσεις για την παραγωγή ενέργειας από ΑΣΑ.

Η επικέντρωση σε διάφορες τεχνολογίες like την αναερόβια ζύμωση μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση των ΑΣΑ και στην παραγωγή εναλλακτικών πηγών ενέργειας.

Η εξάρτηση από την αποτέφρωση ΑΣΑ έρθει σε ευθεία αντίθεση με την ιδέα της κυκλικής οικονομίας και επιβαρύνει την οικονομία και το περιβάλλον.

Τις περισσότερες φορές η ανάκτηση ενέργειας από ΑΣΑ μπορεί να είναι μια πιο βιώσιμη επιλογή από την απλή ταφή σε ΧΥΤΑ.

Η περιοδική ανάκτηση των άσχετων υλικων από τα ΑΣΑ είναι μια βασική προϋπόθεση για να έχουμε μία εξαιρετική ποιότητα ανακτηθέντος καυσίμου.

Η αποτέφρωση ΑΣΑ με χαμηλή ανάκτηση ενέργειας μπορεί να αποτελέσει μία ανευθύνη πράξη για το περιβάλλον και την οικονομία.

Αυτά τα προϊόντα δημιουργούν προκλήσεις στη διαδικασία ανάκτησης λόγω της δυσκολίας διαχωρισμού των διαφορετικών συστατικών τους.