خداناباوری و منشأ اعتقاد به خدا

خداناباوری و منشأ اعتقاد به خدا

• برخی خداناباوران، منشأ اعتقاد به خدا را ترس از مسائل طبیعی (مانند مرگ، جنگ) می‌دانند.
• نقش اعتقاد به خدا در رهایی از ترس و تنهایی، از نظر عقلی، نقلی و عقلایی، غیرقابل انکار است.
• این که اعتقاد به خدا موجب رهایی از ترس باشد، با این که این اعتقاد ساخته‌ی انسان باشد، ارتباطی منطقی ندارد.
• آرامش حاصل از خداباوری، به عنوان اثر و کارکرد آن نباید به عنوان علت شکل گیری آن در نظر گرفته شود.

مقایسه خداباوری و نیازهای فطری

• دین می‌تواند بسیاری از ترس‌ها و هراس‌های انسان را از بین ببرد و با متعالیات انسان هم‌خوان باشد.
• این سازگاری را می‌توان به عنوان هم‌ خوانی دین و فطرت انسان در نظر گرفت.
• انسان علاوه بر نیازهای غریزی وابسته به بیرون، میل‌های فطری و ذاتی نیز دارد که برای برآورده کردن آنها به سمت علل و منابعی می‌رود و این نباید دلیل بر ساختگی بودن آنها محسوب شود.
• آیا میل به آب و غذا، می‌تواند دلیلی بر ساختگی بودن آب و غذا باشد؟ بنابراین نسبت به امیال فطری نیز نباید چنین قضاوت شود که از آنجا که انسان به خدا نیاز دارد، پس خدا هم ساخته‌ی انسان است.

حوزه عقل و روانشناسی در مورد خدا

• بررسی موضوعات مرتبط با اعتقاد به خدا به عنوان یک موضوع عقلی است، نه احساسی یا عاطفی.
• از نظر استدلال و بررسی علمی، ادعای ساختگی بودن خدا از سوی روانشناسی، مانند ادعای ساختگی بودن ریاضیات، قابل نقد و بررسی است.
• درست مانند اینکه صحت و سقم ریاضیات قابل استدلال است، بررسی صحت و سقم مباحث اعتقادی نیاز به استدلال عقلی دارد.
• اعتقاد به خدا را نه باید مبتنی بر احساس و عاطفه دانست، بلکه باید بر اساس استدلالات منطقی مورد بحث و بررسی قرار داد.