Kasaysayan at mga Prinsipyo ng Retorika

Kasaysayan ng Retorika

• Sa panahon ng Renasimyento, muling pinagtuunan ng pansin ang pag-aaral ng retorika batay sa mga klasikal na akda ng mga manunulat tulad nina Aristotle, Cicero, at Quintillian.
• Sa simula ng ika-18 siglo, nabawasan ang importansya ng retorika sa teoretikal na aspeto, ngunit patuloy ang pagsikat ng mga oportunidad para sa epektibong oratoryo sa pulitika.

Mga Kanon ng Retorika

• Imbensyon

  • Nagmula sa salitang Latin na "invire" na nangangahulugang "maghanap".
  • Nakatuon sa mga kategorya ng pag-iisip na naging karaniwang hanguan ng mga retorikal na materyales, tinatawag na topoi.
  • Nakatuon sa ano ang sasabihin ng awtor kaysa sa paraan ng pagsasabi; kasali ang proseso ng pagtuklas na tinatawag na statis.

• Pagsasaayos

  • Nakatuon sa tamang pagkakasunod-sunod ng isang pahayag o akda.
  • Talakaying may mga bahagi tulad ng:
    • Introduksyon (exordium)
    • Paglalahad ng mga katotohanan (narratio)
    • Dibisyon (partio)
    • Patunay (confirmatio)
    • Kongkusyon (peroration)

• Istilo / Istayl

  • Tumutukoy sa masining na ekspresyon ng mga ideya at kung paano ipinapaloob ang mga ito sa wika.
  • Mahalaga ang linggwistik na paraan ng pagpapahayag sa nilalaman ng mensahe.

• Memori

  • Higit pa sa simpleng pagmememorya; nangangailangan ng pag-iimbak ng mga materyales sa isipan para sa tamang okasyon.
  • Kailangan ito para sa improvisasyon ng tagapagsalita at may kaugnayan sa Kairos, o sensitibiti sa konteksto ng komunikasyon.

• Deliberi

  • Nakatuon sa pagtalakay ng mga praktikal na pagsasanay at deklamasyon sa edukasyong retorikal.
  • Nakatuon sa pampublikong konteksto ng retorika, kung saan ang mga salitang ginagamit ay mahalaga sa presentasyon ng diskurso, pasalita man o nakasulat.

Retorika bilang Sining

• Isang kooperatibong sining; hindi ito maaaring gawin nang nag-iisa.
• Mahalaga ang reaksyon ng iba sa aktibidad, at ito ay nagbibigay-diin sa ugnayan sa pagitan ng tagapagsalita at tagapakinig.
• Isang pantaong sining; gumagamit ng wika bilang daluyan sa retorika, maaaring pasalita o pasulat.