Jak dobrze znasz historię Polski?

Gnieźnie, co umocniło pozycję kraju w Europie. W 1025 roku Bolesław Chrobry został koronowany na pierwszego króla Polski. Po jego śmierci władzę objęła dynastia Piastów, która rządziła Polską jako monarchia patrymonialna. W 1138 roku Polska uległa rozbiciu dzielnicowemu na okres 150 lat. W 1320 roku Władysław Łokietek został koronowany na króla Polski, co zakończyło okres rozbicia dzielnicowego. Dynastia Piastów wygasła w 1370 roku po śmierci Kazimierza Wielkiego, a rządy przejęli Andegawenowie, a następnie Jagiellonowie. W 1569 roku Korona Królestwa Polskiego połączyła się z Wielkim Księstwem Litewskim, tworząc Rzeczpospolitą Obojga Narodów, rządzoną przez władcy wybierani drogą wolnej elekcji. Czasy Rzeczypospolitej to okres dominacji szlachty i systemu rządów parlamentarnych. Po trzech rozbiorach Polska przestała istnieć jako samodzielne państwo aż do odzyskania niepodległości po I wojnie światowej. Po II wojnie światowej Polska znalazła się pod rządami komunistów, a od 1989 roku przeszła proces demokratyzacji i reform gospodarczych, w wyniku których wstąpiła do NATO i Unii Europejskiej.1. Domniemany akt koronacyjny Ottona III został potwierdzony sakrą papieską w 1025 roku. 2. Upadek państwa pierwszych Piastów nastąpił w 1031 roku za panowania syna Bolesława Mieszka II. 3. Kazimierz Odnowiciel rozpoczął okres odbudowy państwa, zwieńczony koronacją syna Bolesława Śmiałego w 1076 roku. 4. Podstawą władzy książąt polskich była drużyna książęca, a dochody czerpali z wypraw wojennych i świadczeń od ludności wiejskiej. 5. Ośrodkami władzy były grody, a najważniejszymi z nich były Gniezno, Poznań, Kraków, Kruszwica, Ostrów Lednicki, Płock, Wrocław, Opole, Głogów i Niemcza. 6. Książę był właścicielem całej ziemi w kraju i miał prawo oddawać część praw w użytkowanie poszczególnym osobom lub instytucjom. 7. Po kryzysie monarchii z lat 30. XI wieku rozpadł się system wojskowy oparty na drużynie, a zaczął kształtować się stan rycerski. 8. Wojewoda stał się drugą osobą w państwie, a naczelnicy stali na czele prowincji. 9. Początki kultury pisma w Polsce wiążą się z przyjęciem chrześcijaństwa, a pierwszym zabytkiem jest dokument Dagome iudex. 10. Wraz z utworzeniem metropolii gnieźnieńskiej powstały stałe sufraganie w Kołobrzegu, Wrocławiu i Krakowie. 11. Polska stała się także ośrodkiem działalności misyjnej, a najważniejszymi misjonarzami byli św. Wojciech i Bruno z Kwerfurtu. 12. W latach 1031-1032 wybuchła tzw. reakcja pogańska, która zniszczyła organizację kościelną w Polsce, ale po ustabilizowaniu się władzy Kazimierza I, powołano biskupstwa w wielu miastach.szlachta-król, brak jednolitego systemu wyborczego), na arenie politycznej pojawiły się dwa obozy: prohabsburski i profrancuski. W 1573 roku doszło do uchwalenia Aktu Konfederacji Warszawskiej, który zakończył konflikt i gwarantował wolność wyznania, a także wprowadził zasadę liberum veto, pozwalającą każdemu posłowi na blokowanie decyzji sejmu.

W 1648 roku wybuchło powstanie kozackie pod wodzą Bohdana Chmielnickiego, które objęło znaczną część Ukrainy. Kozacy uzyskali wsparcie ze strony Rosji, a w 1654 roku podpisano ugoda perejasławska, na mocy której Ukraina stała się lennem Rosji. W 1667 roku na mocy pokoju w Andruszowie Rzeczpospolita utraciła znaczną część Ukrainy na rzecz Rosji.

W 1683 roku doszło do odsieczy wiedeńskiej, w której Rzeczpospolita wzięła udział po stronie koalicji antytureckiej, dowodzonej przez króla Jana III Sobieskiego. Zwycięstwo pod Wiedniem przyczyniło się do osłabienia Imperium Osmańskiego i umocnienia pozycji Rzeczypospolitej.

1697–1764[edytuj | edytuj kod]

Po śmierci Jana III Sobieskiego w 1696 roku polityka Rzeczypospolitej stała się bardziej defensywna, a jej pozycja na arenie międzynarodowej osłabła. W 1700 roku wybuchła wojna północna, w której Rzeczpospolita poparła Szwecję. Wojna zakończyła się klęską Szwecji, a Rzeczpospolita utraciła Inflanty na rzecz Rosji.

W 1764 roku na tron wstąpił Stanisław August Poniatowski, który podjął próby reformy państwa. Jednak jego reformy spotkały się z oporem szlachty i nie przyniosły oczekiwanych efektów.

1764–1795[edytuj | edytuj kod]

W 1772 roku doszło do pierwszego rozbioru Polski, w wyniku którego Rosja, Prusy i Austria podzieliły między sobą znaczną część terytorium Rzeczypospolitej. W kolejnych latach doszło do kolejnych rozbiorów, w wyniku których Polska została całkowicie zlikwidowana w 1795 roku.

Podsumowanie

Powstanie państzostało stłumione przez Rosję w 1831 roku. Po upadku powstania, Rosja zaostrzyła politykę represji wobec Polaków, likwidując autonomię Królestwa Polskiego i wprowadzając rusyfikację. W 1863 roku wybuchło powstanie styczniowe, które również zostało stłumione przez Rosję. W wyniku powstania, Rosja jeszcze bardziej zaostrzyła politykę represji wobec Polaków, likwidując m.in. język polski w szkołach i urzędach.

W drugiej połowie XIX wieku polska kultura i oświata rozwijały się w podziemiu, a Polacy organizowali tajne stowarzyszenia i drukowali zakazane publikacje. W 1864 roku powstała tajna organizacja niepodległościowa o nazwie Zjednoczenie Narodowe, a w 1893 roku powstała Polska Partia Socjalistyczna. W 1905 roku wybuchła rewolucja w Rosji, a Polacy wykorzystali ten czas na organizowanie strajków i manifestacji. W 1912 roku powstała Polska Partia Niepodległościowa, która dążyła do odzyskania niepodległości przez Polskę.

I wojna światowa przyniosła szansę na odzyskanie niepodległości przez Polskę. W 1917 roku, po rewolucji lutowej i obaleniu caratu, powstało Tymczasowe Rządzące Polski, a w listopadzie 1918 roku Polska odzyskała niepodległość. W 1919 roku została uchwalona pierwsza konstytucja II Rzeczypospolitej, a w 1920 roku Polska odparła sowiecką inwazję na terytorium Polski.