Ideeënleer van Plato en Socrates

Study Notes

Plato onderscheidt vier manieren van kennen, die hiërarchisch geordend zijn in twee domeinen: het zichtbare en het kenbare.
Het zichtbare domein is het domein van 'menen' dat iets waar is, via de veranderlijke waarneming. Dit domein bevat voorstellingen en concrete verschijnselen.
Het kenbare domein is het domein van 'inzien' of 'weten' dat iets waar is, via stabiele, algemene en abstracte begrippen. Dit domein bevat het object van het redenerend denken en de dingen denkend genomen.

Socrates zag het lichaam als 'de kerker van de ziel'.
Hij geloofde dat vrijheid van het lichaam de mogelijkheid tot ware kennis bood.
Socrates' laatste woorden waren: "Kriton, we zijn Asclepios nog een haan verschuldigd. Vergeet niet dat te regelen."

Aristoteles was de meest briljante leerling van Plato.
Hij werd geboren in 384 v.Chr. in Noord-Griekenland.
Hij volgde Plato's lessen in Athene aan de Academie van 367 tot 347 v.Chr.
Na Plato's dood vluchtte Aristoteles uit Athene en wijdde zich aan empirisch onderzoek (natuur) van 347 tot 335 v.Chr..
In 342 v.Chr. werd hij mentor van Alexander de Grote.
Hij keerde terug naar Athene in 335 v.Chr. en stichtte het Lyceum.
Na de dood van Alexander de Grote vluchtte hij opnieuw uit Athene in 323 v.Chr.

Aristoteles gebruikte consequent empirische methoden, maar niet experimenteel of kwantitatief.
Observaties leverden geen 'echte, onveranderlijke kennis', maar uitsluitend 'ervaringskennis' van concrete dingen.
'Accidenten' zijn de toevallige eigenschappen van dingen.
'Substanties' zijn de fundamentele bestanddelen van de werkelijkheid, de dragers van afzonderlijke eigenschappen.
Echte kennis gaat over de substantie, die een geheel vormt van:
- Vorm: Het wezen van de substantie.
- Materie: Het materiaal waarvan de substantie is gemaakt.