Ibong Adarna: Isang Epikong Kuwento

• Ang Ibong Adarna ay isang tulang epiko ng Pilipino noong ika-16 na siglo.
• Ito ay tungkol sa isang mitikal na ibon na may mahiwagang katangian ng pagpapagaling sa pamamagitan ng kanyang awit.
• Ang kuwento ay nakatakda sa Kaharian ng Berbanya.
• Umiikot ito sa mga pakikipagsapalaran ng tatlong prinsipe.
• Ang mga prinsipe ay inatasang hanapin ang Ibong Adarna.
• Ang paghahanap ay pinasimulan upang gamutin ang kanilang ama, ang hari, na nagdurusa sa isang mahiwagang sakit.

Buod ng Balangkas

• Nagkasakit si Haring Fernando ng Berbanya, at isang matalinong matandang lalaki ang nag-diagnose ng kanyang sakit.
• Sabi ng matandang lalaki na ang sakit ng Hari ay sanhi ng nilalaman ng kanyang mga panaginip/bangungot.
• Sabi ng matandang lalaki na ang tanging lunas ay ang awit ng Ibong Adarna.
• Nagbabala ang matandang lalaki na ang dumi ng ibon ay maaaring gawing bato ang sinuman.
• Ang panganay na anak, si Prinsipe Pedro, ay umalis upang hanapin ang ibon.
• Pagkatapos ng ilang buwang paghahanap, narating ni Pedro ang isang makinang na puno na tinatawag na Piedras Platas.
• Pagod, nanirahan si Pedro sa ilalim ng puno at nakatulog.
• Dumating ang Ibong Adarna at inaawit ang kanyang mga nakabibighaning himig.
• Nahimbing si Pedro sa mahimbing na pagtulog at pagkatapos ay ginawang bato ng dumi ng ibon.
• Si Prinsipe Diego, ang pangalawang anak, ay nagsimula sa parehong paghahanap.
• Dinanas ni Diego ang parehong kapalaran ni Pedro.
• Si Prinsipe Juan, ang bunso at pinakamabait na anak, ang huling nagsagawa ng misyon.
• Isang matandang ermitanyo ang nagbigay kay Juan ng payo kung paano hulihin ang Ibong Adarna.
• Ang ermitanyo ay nagbigay kay Juan ng isang gintong lubid, isang labaha, at isang dayap.
• Nagbabala ang ermitanyo kay Juan na iwasang mahimbing sa awit ng ibon.
• Pinayuhan si Juan na hiwain ang kanyang sarili ng labaha at pigain ang dayap sa mga sugat upang manatiling gising.
• Sumusunod sa mga tagubilin ng ermitanyo, matagumpay na nahuli ni Juan ang Ibong Adarna.
• Itinali ni Juan ang ibon gamit ang gintong lubid at inilagay ito sa isang hawla.
• Natuklasan ni Juan ang kanyang mga kapatid na naging bato sa ilalim ng puno.
• Tinagubilinan ng ermitanyo si Juan na magbuhos ng tubig mula sa isang balon sa kanyang mga kapatid upang maibalik sila.
• Binuhay ni Juan si Pedro at Diego, at sinimulan nila ang kanilang paglalakbay pauwi.
• Si Pedro at Diego, na naiinggit kay Juan, ay nagplano laban sa kanya.
• Pinalaya nila ang Ibong Adarna, umaasang si Juan ang sisisihin.
• Pagdating nila sa Berbanya, wala na ang Ibong Adarna.
• Nasira ang puso ni Haring Fernando, na naniniwalang si Juan ay isang taksil.
• Muling nakipagsapalaran si Juan upang patunayan ang kanyang kawalang-sala.
• Nakatagpo muli ni Juan ang isa pang ermitanyo na gumagabay sa kanya sa Kaharian ng De Los Cristales.
• Binalaan siya na iwasan ang mga pagkaakit nito.
• Sa De Los Cristales, nakilala ni Juan si Prinsesa Leonora.
• Si Prinsesa Leonora ay binabantayan ng isang seven-headed serpent.
• Pinatay ni Juan ang ahas at iniligtas si Leonora.
• Ibinunyag ni Prinsesa Leonora na mayroon siyang mahiwagang singsing.
• Tinulungan sila ng kapatid ni Leonora, si Prinsesa Maria Blanca, na makatakas.
• Sa kanilang paglalakbay pabalik sa Berbanya, humarap sina Juan at Leonora sa maraming hamon.
• Sa kalaunan ay dumating sila sa Berbanya, kung saan si Juan ay nasa kahihiyan pa rin.
• Bumalik ang Ibong Adarna at kumanta tungkol sa pagkakanulo ni Pedro at Diego.
• Si Juan ay napawalang-sala sa lahat ng mga paratang.
• Itinakda si Juan na pakasalan si Leonora, ngunit humiling siya ng pitong taon na lumipas.
• Pagkatapos ay inutusan si Juan na pakasalan si Prinsesa Maria Blanca.
• Sa panahon ng kasalan, ginamit ni Maria Blanca ang kanyang mahika upang ipaalala kay Juan ang kanyang pangako kay Leonora.
• Naalala ni Juan si Leonora at pinakasalan siya sa halip na si Maria Blanca.
• Pinarusahan sina Pedro at Diego sa kanilang pagtataksil.
• Nagbalik sina Juan at Leonora sa De Los Cristales at namuno bilang hari at reyna.

Mga Tauhan

• Haring Fernando: Ang pinuno ng Kaharian ng Berbanya.
• Prinsipe Pedro: Ang panganay na anak, na nailalarawan sa pamamagitan ng kapalaluan at paninibugho.
• Prinsipe Diego: Ang pangalawang anak, na madaling maimpluwensyahan ni Pedro.
• Prinsipe Juan: Ang bunsong anak, na kilala sa kanyang kabaitan, katapangan, at pagpapakumbaba.
• Ibong Adarna: Isang mahiwagang ibon na may nakabibighaning boses at nagpapagaling na kapangyarihan.
• Matandang Ermitanyo: Isang matalino at matulunging karakter na gumagabay kay Juan.
• Prinsesa Leonora: Isang prinsesa na iniligtas ni Juan, na nagtataglay ng mahiwagang kakayahan.
• Prinsesa Maria Blanca: Isa pang prinsesa na may mahiwagang kapangyarihan.

Mga Tema

• Pag-ibig at Sakripisyo: Ang pagpayag ni Juan na ipagsapalaran ang kanyang buhay para sa kanyang pamilya ay nagpapakita ng tema ng pag-ibig at sakripisyo.
• Mabuti vs. Masama: Ang kaibahan sa pagitan ng marangal na karakter ni Juan at ng masasamang intensyon ng kanyang mga kapatid ay nagpapakita ng labanan sa pagitan ng mabuti at masama.
• Pagpupursige: Ang hindi natitinag na determinasyon ni Juan na pagtagumpayan ang mga hadlang at kumpletuhin ang kanyang paghahanap ay nagpapakita ng kahalagahan ng pagpupursige.
• Pagtubos: Ang parusa nina Pedro at Diego ay nag-aalok ng pagkakataon para sa pagtubos at nagbibigay-diin sa mga kahihinatnan ng pagtataksil.
• Katapatan: Ang katapatan sa pagitan nina Juan at Leonora, at ang katapatan ni Juan sa kanyang ama, ay nagpapakita ng kahalagahan ng katapatan.

Simbolismo

• Ang Ibong Adarna ay sumisimbolo sa pag-asa, pagpapagaling, at ang hindi maaabot.
• Ang enchanted bird ay kumakatawan sa lunas para sa mga karamdaman ng kaharian at ng hari.
• Ang mga kapatid ay kumakatawan sa kasakiman, inggit at pagtataksil sa kabaligtaran ng mga marangal na katangian.
• Ang mga ermitanyo ay sumisimbolo sa karunungan, patnubay, at banal na pamamagitan.
• Nagbibigay sila kay Juan ng mga kasangkapan at kaalaman na kinakailangan upang magtagumpay.
• Ang ahas ay sumisimbolo sa mga hamon at panganib na dapat pagtagumpayan.
• Ang mga kaharian ay kumakatawan na maraming lugar, tao at hamon sa buhay.