Han Dynasty Prose & Writers

บทที่ 6: ผู้และความเรียงสมัยฮั่น

• รูปแบบวรรณคดีจีนโบราณคือฟู ซึ่งผสมผสานบทร้อยกรองและความเรียง
• ฟูมักใช้บรรยายทิวทัศน์และเรื่องราวต่าง ๆ โดยมีขนาดยาว
• ในสมัยฮั่น ฟูเป็นรูปแบบวรรณคดีที่รุ่งเรืองและแพร่หลายที่สุด
• นักเขียนคนแรกที่ใช้ "ฟู" เป็นชื่อบทประพันธ์คือ สินจื่อ ในหนังสือ "สินจื่อ"
• สินจื่อนำรูปแบบวรรณคดีพื้นบ้านรัฐฉูมาใช้ ทำให้บทประพันธ์ของสินจื่อเป็นต้นกำเนิดของวรรณคดีรูปแบบพู่
• รูปแบบวรรณคดีที่แพร่หลายในยุคฉินกั่วคือ "จู่ฉือ"
• "จู่ถือ" มีบทบาทสำคัญต่อการก่อกำเนิดของฟู สมัยฮั่น
• ส่วนประกอบที่สร้างสรรค์รูปแบบฟูในบทประพันธ์ "สู่ฉือ" รูปแบบโครงสร้างแบบถามตอบ
• แนวโน้มที่จะเป็นแบบความเรียง หรือลักษณะบรรยายที่ขยายความเกินจริง
• คนสมัยฮั่นมองว่า "ฉือ" กับ "ฟู" ไม่มีความแตกต่างกัน

การประพันธ์และความโดดเด่นของนักเขียน

• นอกจากสินจื่อแล้ว นักเขียนที่มีชื่อด้านการประพันธ์ "ฟู" ยังมีซ่งอี้ (宋玉),ถังเล่อ (唐勒),จึงไซ (景差)
• ซ่งอี้มีผลงานประเภทฟูที่โดดเด่น มีชื่อเสียงอย่างกว้างขวาง
• ผลงานที่สำคัญของซ่งอี้ : “เพิ่งฟู” (風賦),“เกาถังฟู” (高唐賦), “เสินหนี่ฟู” (神女賦),“เติงถูจื่อเฮาเซ่อฟู” (登徒 子好色賦)
• ซ่งอี้ได้รับการยกย่องให้เป็นผู้บุกเบิกประเภท วรรณคดีฟู "ฟูเติงถูจื่อตัณหาจัด" เป็นผลงานที่มีชื่อเสียงที่สุด
• "ฟูเติงถูจื่อตัณหาจัด" เขียนถึงเติงถูจื่อ, ซ่งอี้อ้างสาวเลอโฉมข้างบ้านมาอ้างเหตุผลว่า ซ่งอี้ไม่ใชคนมักมากในกามคุณ
• คำว่า “เดิงถูจื่อ” ถูกใช้เป็นสมญานามของคนที่มีตัณหาจัดตั้งแต่โบราณกาล
• ซ่งอี้มีความสามารถในการบรรยายความสวยงามของสาวข้างบ้านได้ยอดเยี่ยม
• เรื่องราวที่จื่อซีและอูอิ๋วพูดเป็นเรื่องคุยโต โอ้อวด สร้างเรื่องตามอำเภอใจ
• คนจีนจึงเรียกเรื่องราวหรือคนที่เสกสรรปั้นแต่งขึ้นมาว่า "จื่อซีอูอิ๋ว" ต่อมานายอู๋ชื่อกงออกมาติเตียน จื่อซีและ อูอิ๋ว
• นายอู๋ชื่อกงได้สาธยายโอ่อวดความใหญ่โตวิลิศมาหราของวนอุทยาน ซึ่งหลินเอี้ยนและฉากการล่าสัตว์ขององค์จักรพรรดิ
• ตอนท้าย แสดงให้เห็นว่า เรื่องของราชารัฐเล็กนั้นเป็นเรื่องเล็กขี้ปะติ้ว ราชสำนักมีเกียรติภูมิและอานุภาพยิ่งใหญ่
• ผู้ประพันธ์เปลี่ยนลีลาการเขียนมาเป็นการติเตียนความฟุ้งเฟ้อ เห่อเหิมของชนชั้นปกครอง

ความเรียงสมัยฮั่น

• ความเรียงเป็นวรรณคดีที่ประสบความสำเร็จสูงสุดในสมัยฮั่น
• ความเรียงสมัยฮั่นส่วนใหญ่เขียนด้วยจุดมุ่งหมายเพื่อส่วนรวม และมีความเกี่ยวข้องกับประสบการณ์ชีวิตส่วนตัว
• ความเรียงที่เขียนถึงความรักๆ ใคร่ๆ หวานแหววประสาหนุ่มสาวนั้นไม่ค่อยมี
• "กั่วฉินอุ่น" (過秦論) และ "จื้ออันเช่อ" (治安策) ของ เจียอี้ ( 誼) และ "อุ่นกุ้ยซู่ซู”(論黄粟疏) ของ เฉาชั่ว (晁錯)
• "ซินซี่" (新序) และ "ซัวเอี้ยน" (說苑) ของหลิวเซี่ยง (1) และ “ฮั่นซู” (漢書) ของปั่นกู้ (班固) ล้วนเป็นความเรียงดีเด่น
• ความเรียงของเจี่ยอี้และเฉาชั่วถือได้ว่าเป็นความเรียงวิจารณ์ การเมืองชิ้นเอกสมัยฮั่น
• ความคิดท่านทั้งสองได้ประสมประสานและพัฒนาจากความคิดสำนักหยู (12) และสำนักฝ่า (法)
• ความเรียงสมัยฮั่นมี แนว การเขียนที่อิสระเสรี ภาษาลื่นไหล และพลังโน้มน้าว
• ความเรียงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสมัยฮั่นคือซือหม่าเซียน “สื่อจี้” ของท่าน

"สื่อจี้" และรายละเอียดที่เกี่ยวข้อง

• ซือหม่าเซียน “สื่อจี้” ของท่านเป็นผลงาน รวบยอดเกี่ยวกับการเมือง เศรษฐกิจ การทหาร และวัฒนธรรม
• “สื่อจี้” สรุปตั้งแต่สมัย ก่อนราชวงศ์ฉินจนถึงต้นราชวงศ์ฮั่น ท่านได้สืบทอดและพัฒนาความเรียงสมัยก่อนราชวงศ์ฉิน
• ความเรียงสมัยฮั่นวางรากฐานความเรียง สมัยโบราณของจีน
• ความเรียงของท่านถือเป็นแบบอย่างความเรียงสมัยราชวงศ์ถัง ซึ่ง หมิง และชิง
• “สื่อจี้” ไม่ใช่เป็นเพียงความสำเร็จสูงสุดของความเรียงสมัยฮั่นเท่านั้น แต่ต้อง ถือเป็นความสำเร็จสูงสุดของความเรียงโบราณ
• ซือหม่าเซียน “สื่อจี้” สร้างขึ้น เนื่องจากได้รับการลงโทษจับตอนอย่างทารุณ
• ซือหม่าเซียนใช้เวลายาวนานถึง 14 ปีในการเขียน สื่อจี้
• เนื้อหา “สื่อจี้” ประกอบด้วย ชีวประวัติกษัตริย์สมัยต่างๆ 12 บท เรื่องราวเกี่ยวกับ การเมือง การทหาร การทูต 10 บท
• “สื่อจี้” ประกอบด้วย บทความเกี่ยวกับเศรษฐกิจ วัฒนธรรม ดาราศาสตร์ 8 บท ชีวประวัติเจ้าครองนครรัฐ 30 บทและประวัติบุคคล 70 บท

เจี่ยอี้และผลงานที่มีชื่อเสียง

• เจียอี้ มีชีวิตอยู่ในช่วงที่ชนชั้นปกครองสมัยนั้นกำลังแสวงหาและสรุป ประสบการณ์ ทางประวัติศาสตร์เกี่ยวกับความสำเร็จ
• เจียอี้สืบทอดความคิดยึดถือประชาชนเป็นหลักของนักปรัชญาสมัยก่อนราชวงศ์ฉิน
• ผลงานประพันธ์ที่ตกทอดถึงปัจจุบันคือ “ซินซู” (新書 หนังสือใหม่) แต่หนังสือเล่มนี้มีของปลอม ปะปนอยู่ด้วย
• ผลงานสำคัญของท่านใน “ซินซู” มี “กั่วฉินอุ่น” (過秦論 วิจารณ์ความ ผิดพลาดของราชวงศ์ฉิน) และ “จื้ออันเช่อ” (治安策
• “กั่วฉินอุ่น” แบ่งออกเป็น 3 บท สาระสำคัญของบทความ คือ วิเคราะห์ เหตุใดรัฐฉินจึงสามารถผนวกรัฐอื่น 5 รัฐ
• เหตุใดภายหลังรวบรวมแผ่นดินเป็นปึกแผ่นแล้วจึงถูกกองกำลัง ต่อต้านของ เฉินเซิ่งโค่นล้มได้อย่างรวดเร็ว

บทที่ 7: กวีไร่นาและวรรณคดีเจี้ยนอัน

• กวีแบบกลอนห้าพัฒนาและประสบความสำเร็จสูงมากสมัยหนึ่ง ในประวัติวรรณคดีจีน
• เถาเอียนหมิงคือกวีที่ประสบความสำเร็จสูงสุด ในสมัยอุ้ยจิ้น ท่านมีชื่อเสียงโด่งดังด้านกวีไร่นา
• วรรณคดีเจี้ยนอัน เป็นวรรณคดียอดเยี่ยมในประวัติ วรรณคดีสมัยอุ้ยจิ้น เจี้ยนอันคือชื่อของจักรพรรดิฮั่นเซี่ยนตี้
• วรรณคดีเจี้ยนอัน ไม่ได้จำกัดอยู่เพียงช่วงเวลาของรัชศกเจี้ยนอันเท่านั้น แต่ยังรวมถึง ช่วงเวลาในสมัยราชวงศ์อุ้ย
• นักเขียนเจี้ยนอันที่สำคัญ ได้แก่ พ่อลูกเฉาเชา และปัญญาชนที่ใกล้ชิด เช่น ข่งหยง (L) อ้วงชั่น (陳琳) สีกัน (徐幹)
• ความสำเร็จที่สำคัญที่สุดคือบทกวี เป็นสมัยที่บทกวีแบบกลอนห้า เฟื่องฟู กวีกลุ่ม เจี้ยนอันล้วนเคยผ่านเหตุการณ์จลาจลวุ่นวาย

จบ